Η Νέα Δημοκρατία, "αποστρατεύει" μια ολόκληρη γενιά στελεχών...Γιατί;;

 

 

Κοινή πεποίθηση σε όσους παρακολουθούν τα δρώμενα στη Νέα Δημοκρατία είναι, ότι μετά το Συνέδριο του Ιουλίου η νέα κομματική ηγεσία προχωρά στη «συνταξιοδότηση» μιας ολόκληρης γενιάς στελεχών που προέρχονται από την Ο.Ν.ΝΕ.Δ. και τη Δ.Α.Π. και ηλικιακά κινούνται από τα 45 έως τα 50+. ...

 

Αυτό είναι άξιο απορίας γιατί η γενιά αυτή δεν ήταν μόνο εκείνη που θεμελίωσε το σαφές προβάδισμα της φιλελεύθερης παράταξης στη νεολαία. Μια πρωτοκαθεδρία που, πάντως, έχει κλονιστεί σημαντικά τα τελευταία τέσσερα χρόνια. 

 

Είναι εκείνη που αντιπαρατάχθηκε με επιτυχία σε κάθε κοινωνικό επίπεδο απέναντι στον κρατικίστικο καθεστωτισμό του ΠΑΣΟΚ και στον συντηρητικό αρνητισμό της Αριστεράς. Και κέρδισε μεγάλες νίκες για τη Νέα Δημοκρατία στα Πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι,  στην Αυτοδιοίκηση, στον συνδικαλισμό, σε επαγγελματικούς, επιστημονικούς και κοινωνικούς φορείς. Ταυτόχρονα, έδωσε με επιτυχία τη μάχη των ιδεών για μια ανοιχτή, σύγχρονη κοινωνία.

 

Αυτή η γενιά στελεχών επέδρασε καταλυτικά και στη μεγάλη υπέρβαση στις αρχές του 21ου αιώνα. Μια υπέρβαση που δεν έμεινε στα πρόσωπα, αλλά δημιούργησε κοινωνικό ρεύμα με το άνοιγμα της Νέας Δημοκρατίας στον μεσαίο χώρο, κάνοντας πολίτες και κοινωνικές ομάδες να ξεπεράσουν τη δυσανεξία τους προς τη «ΔΕΞΙΑ» και να στηρίξουν την παράταξη. Επιπλέον, στα ίδια στελέχη μπορούμε να πιστώσουμε τη συνεννόηση και τη συνεργασία που επιτεύχθηκε σε αρκετά πεδία με την Αριστερά.

 

Θα περίμενε κάποιος ότι η συσσωρευμένη εμπειρία, αλλά και η δυναμική που έχει αυτή η γενιά, καθώς αποτελεί τον κορμό του παραγωγικού ιστού της κοινωνίας, θα επιστρατευόταν από την κομματική ηγεσία στις δύσκολες ώρες που περνά η κοινωνία και η παράταξη. Αντί αυτού διαφαίνεται η τάση όχι μόνο να αγνοηθεί η γενιά αυτή, αλλά και σε όσους, μάλλον εξ ανάγκης, προσφεύγει η κομματική ηγεσία βλέπουμε να τους συμπεριφέρονται με έλλειψη σεβασμού, τουλάχιστον. 

 

Από την άλλη πλευρά ο κομματικός οργανισμός της Νέας Δημοκρατίας ενόψει κρίσιμων διπλών εκλογών βρίσκεται σε ύπνωση. Τα όργανα – ειδικά τα εκλεγμένα – δεν συνεδριάζουν, κανείς δεν ρωτά τις τοπικές οργανώσεις και οι αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς πολιτικές διαδικασίες. 

 

Στη Νέα Δημοκρατία πρέπει να καταλάβουν ότι «κομματικός σωλήνας» δεν λειτούργησε ποτέ για αυτή τη γενιά. Γιατί ανδρώθηκε πολιτικά και επαγγελματικά στα χρόνια του «καθεστώτος – ΠΑΣΟΚ», αρά δεν προσβλήθηκε ποτέ από τη νόσο του κρατικισμού, ενώ μεταξύ της δέθηκε μέσα από αγώνες και μάλιστα κάτω από αντίξοες συνθήκες.

 

Επομένως, μας μένει η απορία : 

 

Τι εξυπηρετεί αυτή η τακτική της ηγεσίας του κόμματος; Υπάρχει η πολυτέλεια για τη Νέα Δημοκρατία να αγνοήσει τη δυναμική που μπορεί  να της δώσει  η γενιά αυτή στην πολιτική και στην κοινωνία; 

 

Ποια εσωτερικά συμφέροντα και προσωπικές ατζέντες εξυπηρετούνται; Δεν υπονομεύεται έτσι η γιγάντια προσπάθεια Σαμαρά να ορθοποδήσει η χώρα,  ενώ αντιμετωπίζει στο εσωτερικό μέτωπο τον θολό λαϊκισμό της αντιπολίτευσης;

 

Μας γέρασαν προώρως Γιώργο, το κατάλαβες;

(Μαν. Αναγνωστάκης, Νέοι της Σιδώνος 1970)

 

 

(Άρθρο  "γαλάζιου" συνεργάτη, πρωτοκλασάτου στελέχους της Ν.Δ)