Οι... «μνημονιολάτρες»....

Εις των Φράγκων υποσχέσεις μη στηρίζετε ελπίδας ..Έμπορος ο βασιλεύς των αγοράζει και πωλεί.
Εις των τέκνων σας τας λόγχας και ασπίδας και κοπίδος Εις αυτά, αυτά και μόνον η ελπίς ας στηριχθή...

ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ του Λόρδου Βύρωνα (μετάφραση Κων/νου Ν. Δοσίου 1857).

Αυτός ο ποιητής, ο ήρωας για την Ελλάδα, ο μεγάρομαντικός όλο και με εντυπωσιάζει.
Με τις πολιτικές του θέσεις κυρίως. Τον βλέπουμε μέσα στη Βουλή των Λόρδων (27/2/1812) να παίρνει θέση υπέρ των Λουδιτών!

Ήσαν οι επαναστάτες κατά των εργοστασίων που έπαιρναν με τη μηχανή και την εκβιομηχάνηση τη δουλειά από τους μέχρι τότε χειρώνακτες εργοστασιακούς εργάτες τους οποίους και έριχναν στην ανεργία και στην πείνα.

Πρώτα οι άνθρωποι, έλεγε. Και συνηγορούσε υπέρ εκείνων που έκαιγαν τα εργοστάσια απ' άκρου σε άκρο της Αγγλίας! Και εκείνος, ο Λόρδος τεσσάρων γενεών, το αρχοντόπουλο, έπαιρνε θέση εις βάρος των ταξικών φίλων του και υπέρ των ταξικών του αντιπάλων.


«Αντιδραστικός» στα τυφλά. Μέχρι οι εργοστασιάρχες βιομήχανοι να βρουν νέα σημεία ισορροπίας μεταξύ μηχανής και ανθρώπου. Έτσι έπρεπε. Ο ποιητής, ο ρομαντικός, ο Λόρδος υπηρετούσε την αξία του ανθρώπου, την αυταξία. Όχι τα κέρδη των βιομηχάνων! Όχι τους αριθμούς των λογιστηρίων.

 Όχι τα γραναζάκια μιας απρόσωπης γραμμής παραγωγής. Όχι τους δούλους της μηχανής και των κατεχόντων τη μηχανή. Αυτό που όρισε αργότερα ο Μαρξ ως κριτήριο εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο που κατέχει τα μέσα παραγωγής, τ.ε. τον φεουδάρχη (γη), τον εργοστασιάρχη (μηχανή).

Αλλά τον άνθρωπο.
Που γεννιέται και πεθαίνει. Που μεγαλώνει με το χάδι της μάνας του και με τη νουθεσία του πατέρα. Που χαίρεται και λυπάται, που ερωτεύεται, που πιστεύει σε ιδέες και που φτιάχνει όνειρα. Που δημιουργεί με τα χέρια του και το μυαλό του δημιουργίες τέχνης και παραγωγής. Που είναι ελεύθερος εκ γενετής και εξ ενστίκτου και όχι δούλος.


Όχι δούλος, έναντι οιουδήποτε ανταλλάγματος. Ακόμη και αν αντάλλαγμα από τους περιστασιακούς δυνατούς ήταν η ίδια η ζωή του. Υπό τον όρο να εκχωρήσει στους δυνατούς την ελευθερία του.

Θυμήθηκα τον Λόρδο Βύρωνα, κάπως σαν καταφύγιο σκέψης αυτές τις ώρες. Θυμίζω πως ο ίδιος πρώτος αγόρευσε στη Βουλή των Λόρδων κατά του Έλγιν και υπέρ της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα! Γιατί έχουμε μια ταυτότητα γνώμης.

Γιατί παίρνω και εγώ θέση κατά των άγριων εκμεταλλευτών, κατά των τοκογλύφων της τρόικας και των επιχώριων συνεργών τους (με την εγκληματολογική έννοια του όρου), επίσης «στα τυφλά». Χωρίς πολλή συζήτηση. Δεν συζητώ όρους υποδούλωσης.

Δεν παραδίδω στον Μινώταυρο (των τραπεζιτών) τα παιδιά μου, κάθε χρόνο 7 αγόρια και 7 κορίτσια, όπως οι Αθηναίοι πριν από τον Θησέα τον ελευθερωτή, που τον σκότωσε. Θυμήθηκα τον Λόρδο Βύρωνα που συνέχισε την ποίηση του Σοφοκλέους στην τραγωδία της Αντιγόνης, όπου τραγουδήθηκε ο διθύραμβος του ανθρώπου: «πολλά τα δεινά κουδέν ανθρώπου δεινόττερον πέλει» και ο αιώνιος ύμνος του έρωτα: «έρως ανίκατε μάχαν», και τήρησε τις φυσικές προτεραιότητες του θεού, υπέρ του ελεύθερου ανθρώπου!

Εξ αντιθέτου, σήμερα οι «μνημονιολάτρες» έχουν αποθρασυνθεί, κοινώς ξεσαλώσει. Παριστάνουν τους «σωτήρες» και του ευεργέτες του λαού και της χώρας. Όσο εκπίπτουν, όσο ξεπέφτουν, τόσο προκαλούν, όπως γράφει ο Γκαίτε στον «ύμνο της ντροπής» στον Φάουστ.

Και δυστυχώς επιχειρηματολογούν, οι «μνημονιολάτρες» σαν τους δωσίλογους και συνεργάτες των κατακτητών του '40. Χωρίς ντροπή! Έλεος! Είναι φανερό.

Έχω κάνει την αμετάκλητη επιλογή μου. Είμαι με τον λαό. Είμαι με τον άνθρωπο, τον Έλληνα βιοπαλαιστή. Τον νοικοκύρη, τον οικογενειάρχη, τον αστό και τον γεωργό, που θέλω να έχει σπίτι και χωράφι, να μην είναι ακτήμων και άστεγος και ανέστιος συσσιτιόβιος. 

Με τον ελεύθερο Έλληνα, όχι με τον κοτζαμπάση μέρες επετειακές που είναι για την 25η Μαρτίου 1821 - τον ταγματασφαλίτη και τον δωσίλογο.

Στη δίκη των δωσίλογων τον Φεβρουάριο 1946, στο Γ Ειδικό δικαστήριο δωσίλογων βλέπει κανείς - και ανατριχιάζει - ανάμεσα στους δικαζομένους Λογοθετόπουλο και Ράλλη και τον Χριστοφοράκο πατέρα του Χριοτοφοράκου της Ζήμενς!

Σα να κυνηγούν αυτόν τον έρμο τον λαό τα ίδια πνεύματα του κακού, σε μια φρανκεσταϊνική διαδοχή γενεών! Όποιος δεν αντιστέκεται σ' αυτά τα μορμολύκεια, σ' αυτούς τους αποτρόπαιους γρύπες είναι τουλάχιστον επίορκος.

Αυτά προς απλή ενημέρωση των θρασύτατων «μνημονιολατρών» σωτήρων μας!

 Βύρων Πολύδωρας Βουλευτής-Πρόεδρος «Ένωσης για την Πατρίδα και τον Λαό» .

 

Πηγή: KONTRANEWS