Μαδρίτη - Μια διαιρεμένη πόλη

 

Μια πόλη χωρισμένη στα δύο και η πλατεία Θιμπέλες ετοιμάζεται να υποδεχθεί την πρωταθλήτρια Ευρώπης. Θα είναι πάλι βαμμένη στα λευκά, όπως μετά από κάθε επιτυχία της Ρεάλ Μαδρίτης ή θα προσθέσει και μια κόκκινη αποχρωση, προς τιμήν της Ατλέτικο του Ντιέγκο Σιμεόνε;


Η απάντηση δίνεται το βράδυ του Σαββάτου (21:45, ΝΕΡΙΤ), όπου οι δύο μεγάλες ομάδες της ισπανικής πρωτεύουσας τίθενται αντιμέτωπες στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, στο «Ντα Λουζ» της Λισσαβώνας. Σχεδόν 500 χιλιόμετρα χωρίζουν την πόλη των δύο φιναλίστ από την έδρα του τελικού και το γήπεδο της Μπενφίκα θα είναι κατάμεστο από 65.000 κόσμο.

Για πρώτη φορά δύο ομάδες από την ίδια πόλη διεκδικούν το πιο πολύτιμο τρόπαιο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Δύο «αιώνιοι» αντίπαλοι στην ύπέρτατη αναμέτρηση. Ούτως ή άλλως, ο τελικός αυτός έχει γράψει ιστορία. Πέραν, όμως, του ιδιαίτερου χαρακτήρα που έχει το ματς αυτό, η παρουσία των δύο φιναλίστ είναι δίκαιη και αντιπροσωπευτική των δύο καλύτερων ομάδων της φετινής διοργάνωσης. Η μία είναι η πιο εντυπωσιακή ομάδα της Ευρώπης από το ξεκίνημα της σεζόν και μέχρι σήμερα.

Η Ρεάλ Μαδρίτης ξεκίνησε τους αγώνες της στους ομίλους με εκτός έδρας «εξάρα» επί της Κοπεγχάγης και τους έκλεισε -πριν τον τελικό- με «τεσσάρα» επί της κατόχου του τίτλου, Μπάγερν, στο Μόναχο! Κι από την άλλη οι «ροχιμπλάνκος» που πέτυχαν μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία των ευρωπαϊκών εθνικών πρωταθλημάτων, αρπάζοντας τον τίτλο της Πριμέρα από τη Μπάρτσελόνα και τη Ρεάλ. Κι όσο για το Champions League, η ομάδα του «Τσόλο» Σιμεόνε έχει αναμφισβήτητα να παρουσιάσει τις δύο πιο επικές προκρίσεις, επί της Μπαρτσελόνα στους προημιτελικούς και επί της Τσέλσι στους ημιτελικούς.

Οσον αφορά την ευρωπαϊκή δυναμική των δύο συλλόγων, θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι ο τελικός έχει ξεκάθαρο φαβορί τη Ρεάλ, που διεκδικεί το δέκατο τρόπαιο, αλλά πρώτο μετά από 12 χρόνια. Στα εθνικά πρωταθλήματα γίνονται συχνά εκπλήξεις, όμως σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί σε αντίστοιχους «εμφυλίους».

O στρατηγοί των πάγκων

Κάρλο Αντσελότι: Γεννήθηκε στις 10 Ιουνίου του 1959 στο Ρετζιόλο. Διεθνής με την Εθνική ομάδα της χώρας του, έκανε το ντεμπούτο του το 1981 και συνολικά αγωνίστηκε συνολικά 26 φορές με τη «Σκουάντρα Ατζούρα». Ως προπονητής ξεκίνησε την καριέρα του το 1995 από τη Ρετζιάνα και την αμέσως επόμενη χρονιά ανέλαβε την Πάρμα, στην οποία έμεινε μέχρι το καλοκαίρι του 1998.

Στη συνέχεια κάθισε στον πάγκο της Γιουβέντους για τρεις συνεχόμενες περιόδους (1998-99 έως 2000-2001), ακολούθησαν οκτώ χρόνια στη Μίλαν (2001-2009), από μία διετία στην Τσέλσι (2009-2011) και την Παρί Σεν Ζερμέν (2011-2013), πριν κληθεί να αντικαταστήσει τον Ζοζέ Μουρίνιο στη Ρεάλ το καλοκαίρι του 2013.

Ο «Καρλέτο» είναι ένας από τους έξι ανθρώπους που έχουν κατακτήσει το κύπελλο πρωταθλητριών ως παίκτες (Μίλαν 1989, 1990) και ως προπονητές (επίσης με τη Μίλαν, 2003 και 2007). Οι άλλοι πέντε είναι οι Μιγκέλ Μουνιόθ, Τζιοβάνι Τραπατόνι, Γιόχαν Κρόιφ, Φράνκ Ράικααρντ και Πεπ Γκουαρντιόλα

Ντιέγκο Σιμεόνε: Γεννήθηκε στις 28 Απριλίου του 1970 στο Μπουένος Αϊρες. Επαιξε για πρώτη φορά στην εθνική Αργεντινής σε ηλικία 18 ετών και αποχώρησε ως ρέκορντμαν συμμετοχών (106). Ως ποδοσφαιριστής, πανηγύρισε το τελευταίο πρωτάθλημα της Ατλέτικο Μαδρίτης, που συνδυάστηκε με νταμπλ τη σεζόν 1995-96, πριν επιστρέψει στους «ροχιμπλάνκος» για να τους οδηγήσει ξανά στην κορυφή της Πριμέρα το 2014.

Η επιτυχία του στον σύλλογο της Μαδρίτης είναι ανεπανάλληπτη, καθώς ανέλαβε τον Δεκέμβριο του 2011 και λίγους μήνες αργότερα πανηγύρισε την κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ. Αλλάκαι νωρίτερα, είχε δώσει δείγματα γραφής της αξίας του, καθώς το 2006 στην πρώτη του πλήρη σεζόν στην Εστουντιάντες κατέκτησε το πρωτάθλημα της Απερτούρα και στη συνέχεια επανέλαβε αντίστοιχη επιτυχία το 2008 (Κλαουζούρα) με τη Ρίβερ Πλέιτ.

Ο άρχοντας του τελικού

Ενα από τα «χρυσά παιδιά» της UEFA θα είναι διαιτητής του τελικού. Ο Μπγιορν Κάιπερς πραγματοποιεί κάθε χρόνο ένα βήμα παραπάνω και φυσικά ο μόνος στόχος που έχει μείνει πλέον ανεκπλήρωτος, είναι το παγκόσμιο κύπελλο. Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ 2011, τελικός Γιουρόπα Λιγκ 2012, τελικός Κυπέλλου Συνομοσπονδιών 2013 και τώρα τελικός Τσάμπιονς Λιγκ για τον 41χρονο Ολλανδό, που είναι διεθνής από το 2006 και μέλος της ελίτ των διαιτητών από το 2009. Ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του που τού κόλλησε το... μικρόβιο της σφυρίχτρας, αλλά σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Ναϊμέγκεν, ήταν συμμέτοχος σε τρία σούπερ μάρκετ ολλανδικής αλυσίδας και ιδιοκτήτης κομμωτηρίο στην πόλη Ολντενζααλ.