Επάγγελμα: ΠΑΣΟΚ

Του Κώστα Καίσαρη

Ζόρικος κρεμανταλάς, το ΠΑΣΟΚ που κουβαλάς... Έτσι θα έπρεπε να είναι ο στίχος στη «νταλίκα» του Κώστα Τριπολίτη, που μελοποίησε ο Δήμος Μούτσης και τραγούδισε η Σωτηρία Μπέλου...


Νοέμβριος 1974. Από πολιτικοποίηση, της πουτ@νας το κάγκελο: Τροτσκιστές, Μαοϊκοί, Ορθόδοξοι Κουκουέδρες, ανανεωτές αλά Μπερλιγκουέρ, αλλά αυτό που πραγματικά σε τρόμαζε ήταν το ΠΑΣΟΚ...

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, είχε όλο το πακέτο για να αναδειχθεί σαν ο νο1 λαοπλάνος της νεώτερης πολιτικής ιστορίας:

-Το βαρύ όνομα του πατέρα του
-Το νταηλίκι του δήθεν αντιστασιακού
-Το δήθεν αντιδεξιό παρελθόν με την υπόθεση Ασπίδα
-Το αμερικανικό μάρκετινγκ με συνθήματα τύφλα να ‘χουν τα σλόγκαν των διαφημιστικών εταιρειών:

«Η Ελλάδα στους Έλληνες». Δεν είμαστε δηλαδή ούτε με τους Ρώσους, όπως οι αριστεροί (σύνθημα που αντέχει μέχρι σήμερα. Το υιοθέτησε πρώτος με αφορμή τους μετανάστες ο πονηρός Γ. Καρατζαφέρης και στη συνέχεια ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής).

«Οι μη προνομιούχοι». Καταργούμε δηλαδή τις τάξεις, και να εξαιρεθούν οι 5-6 βιομήχανοι που υπήρχαν τότε, όλοι οι άλλοι χώραγαν στο ΠΑΣΟΚ.

-Την προσωπική ικανότητα στο να πουλάει με τον καλύτερο τρόπο αυτό το παραμύθι. Μέχρι και με το ανάλογο λάιφ-στάιλ. Ζιβάγκο, μακριές φαβορίτες, μακρύ μαλλί στο σβέρκο και κάργα ζεϊμπέκικο στο «Περιβόλι του Ουρανού».

Οι εκλογές είχαν προκηρυχθεί για την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 1974. Στην κεντρική συγκέντρωση στο Σύνταγμα, ο Ανδρέας μίλαγε όπως ο Φιντέλ Κάστρο, λίγες ώρες πριν κάνει την τελική επίθεση για να μπουκάρει στην Αβάνα. Το πλήθος από κάτω φώναζε εκστασιασμένο: «Στις 18 (Νοεμβρίου) σοσιαλισμό»!

Κι ο Ανδρέας στο μπαλκόνι, να το επαναλαμβάνει. Τότε πηγαίναμε σχεδόν σε όλες τις συγκεντρώσεις, για να δούμε τι γίνεται. Δεν θέλω να κάνω εκ των υστέρων τον έξυπνο, αλλά το είχα πει: «Πρόκειται περί μεγάλων απατεώνων».

Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά. Ο ιστορικός του μέλλοντος είναι πολύ πιθανόν να χαρακτηρίσει το ΠΑΣΟΚ, σαν τη μεγαλύτερη πολιτική-εγκληματική οργάνωση στη νεώτερη πολιτική ιστορία της Ευρώπης. (Σε ό,τι έχει να κάνει δηλαδή με το κακό που προκάλεσε στη χώρα).

  Το ΠΑΣΟΚ είναι τόσο ισχυρό που δεν ξεψυχάει με τίποτα. Η Ελλάδα χρεοκόπησε, οι Έλληνες έχουν πτωχεύσει, αλλά το ΠΑΣΟΚ ζει και βασιλεύει. Δεν φεύγει από την κυβέρνηση με τίποτα. Το άλλο ΠΑΣΟΚ που έχει φύγει από τη Χαριλάου Τρικούπη, θα είναι κυβέρνηση αύριο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν χάνεται.

Ελάχιστοι είναι αυτοί που έχουνε πάει σπίτι τους Ακόμα και έτσι όπως είναι σήμερα το ΠΑΣΟΚ είναι η απαραίτητη και κατά συνέπεια πανίσχυρη τσόντα για να υπάρχει η κυβέρνηση Σαμαρά. Το ίδιο θα γίνει αύριο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Διώχνουμε δηλαδή τον Βενιζέλο και γινόμαστε δεκανίκι του Τσίπρα. Το είπε έξω από τα δόντια ο Κρεμαστινός, επιστήμονας άνθρωπος: «Εδώ συνεργαστήκαμε με τη Νέα Δημοκρατία, γιατί να μη συνεργαστούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ».

Έχει λεχθεί ότι το Ρουμάνος, είναι επάγγελμα. Τρίχες κατσαρές. Ο ΠΑΣΟΚτζής είναι εκατό χρόνια μπροστά. Μιλάμε για τους αυθεντικούς Πειρατές της Καραϊβικής. Τέτοιο πλιάτσικο δεν έχει ματαγίνει. Και με το φερετζέ μάλιστα της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού. Ότι «εμείς δεν είμαστε παλιάνθρωποι σαν τους δεξιούς, αλλά αριστεροί, που δώσαμε ψωμάκι στον κόσμο».

Κι όχι ότι αυτοί της Νέας Δημοκρατίας είναι αθώοι του αίματος. Πού να φτουρίσουνε όμως μπροστά στο ΠΑΣΟΚ; Οι άνθρωποι ήταν και παραμένουν επιστήμονες. Επαγγελματίες στη διαχείριση της εξουσίας και του δημόσιου χρήματος. Οι άλλοι είναι κατσικοκλέφτες. Δυο γαϊδουριών άχυρο δεν μπορούνε να μοιράσουνε. Ούτε με την εκκλησία δεν μπόρεσαν να κάνουνε σωστές δουλειές και τους κρεμάσανε κουδούνια με το Βατοπέδιο.

Το ΠΑΣΟΚ, πέρα απ’ όλα τα άλλα, έφερε και το καλτ στην εξουσία. Ποιος άλλος θα μπορούσε να είχε πει «Τσοβόλα δώστα όλα». Ενδεχομένως, ο Νίκος Ρίζος σε κάποια επιθεώρηση. Έχει ειπωθεί ότι οι παλιοί καλοί κωμικοί Αυλωνίτης, Φωτόπουλος, Γκιωνάκης κλπ, δεν στέκονταν στο σενάριο. Στη διάρκεια της παράστασης, πέταγαν και δικές τους ατάκες. Αυτή την ικανότητα, αυτό το ταλέντο το είχε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Άριστος ηθοποιός.

  Όπως μόνο αυτός μπορούσε να πει εκτός σεναρίου «Τσοβόλα δώστα όλα», μόνο αυτός γυρίζοντας από το Χέρφιλντ, θα μπορούσε να σταματήσει στη σκάλα του αεροπλάνου να κοιτάξει πίσω και να κάνει το νεύμα για να εμφανισθεί η Δήμητρα Λιάνη. Ποιος άλλος εν ενεργεία πρωθυπουργός, είχε τα άντερα να κάνει αυτή τη σκηνοθεσία, για να μοστράρει φόρα παρτίδα σε ζωντανή σύνδεση τη γκόμενα; Να κάνει πράξη το χιτ του Λευτέρη Πανταζή “Από εδώ η γυναίκα μου και από εδώ το αίσθημά μου”.

Κανένα άλλο πολιτικό κόμμα δεν είχε τόσο ισχυρό θίασο. Τον δήθεν σοβαρό Λαλιώτη, τον μαχαλώμαγκα Βαγγέλη Γιαννόπουλο, την ιέρεια της Τέχνης, Μελίνα Μερκούρη, τον μπον βιβέρ Κατσιφάρα, τον άνθρωπο της εκκλησίας Στέλιο Παπαθεμελή, τον σαλταδόρο Κίμωνα Κουλούρη.
Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, όπως έχει πει ο Καββαδίας, αλλά αυτό πράγματι μου είχε φέρει τρόμο: Τον Ανδρέα Παπανδρέου πρωθυπουργό της χώρας, στον Ταύρο. Στα εγκαίνια του «Ράδιο Αθήνα», του Κουρή. Ο Μιχάλης Γαργαλάκος στη μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του.

Εδώ θα πρέπει να πούμε, ότι πέραν όλων των άλλων, το ΠΑΣΟΚ ήταν και παραμένει μέχρι σήμερα εκτροφείο δημοσιογράφων. Στρατιές ολόκληρες. Οι πρασινοφρουροί της δεκαετίας του ’80, βολεύονται ακόμα και μέχρι σήμερα στη Σαμαρική ΝΕΡΙΤ.

Το ΠΑΣΟΚ ωστόσο είχε κι εξακολουθεί να διαθέτει την τέχνη της επιβίωσης. Σαν τους ιούς. Μεταλλάσσεται. Μετά τους πρασινοφρουρούς της δεκαετίας του ’80, έσκασαν μύτη οι εκσυγχρονιστές. Η δεύτερη γενιά, που έκανε ρεσάλτο και πλιάτσικο στην εξουσία: Μπροστά ο δήθεν σοβαρός, ο «λογιστής» Σημίτης, που τα υπολόγιζε όλα με μολύβι και χαρτί κι από πίσω οι Τσουκάτοι, που τους άρεσε να ταξιδεύουν με τα κότερα. Απαραίτητος συνδετικός κρίκος, ο Άκης Τσοχατζόπουλος.

  Είχανε καμιά σχέση με το ΠΑΣΟΚ οι Βενιζέλοι και οι Λοβέρδοι; Τους βλέπανε οι παλιές καραβάνες της Χαριλάου Τρικούπη και τους γυρνάγανε τα άντερα.

Όλοι ξύπνιοι κι όλοι πονηροί, εκείνη την εποχή, ξέρανε τι κάνανε. Στο ΠΑΣΟΚ πήγαιναν τρέχοντας. Ενδεικτικό είναι το ανέκδοτο που κυκλοφορούσε.

«Μια κυρία καλεί στο τηλέφωνο την άμεση δράση: Ονομάζομαι Μαρία Παπαγεωργίου, είμαι στη διεύθυνση Ανθέων 7 στο Κεφαλάρι στο δεύτερο όροφο με μια φίλη μου. Λόγω ζέστης, καταλαβαίνετε, είμαστε με τα μπέιμπ ντολ. Κάτω από το μπαλκόνι, είναι ένας Νεοδημοκράτης και μας παρενοχλεί σεξουαλικά. Μας κοιτάζει και τον έχει βγάλει έξω και τον παίζει».

Εύλογη η ερώτηση αστυνομικού: «Για να λέτε ότι είναι Νεοδημοκράτης, σημαίνει ότι είναι κάποιος γνωστός σας από τη γειτονιά».

«Όχι κύριε αστυνόμε δεν τον έχουμε ξαναδεί. Αν ήταν όμως ΠΑΣΟΚτζής, θα είχε ανέβει πάνω να μας πηδήξει».

Έτσι πάει. Στη συνέχεια εμφανίστηκε η τρίτη γενιά των μεταλλαγμένων ΠΑΣΟΚτζήδων, υπό τον Γιωργάκη Παπανδρέου. Ξενογιαννακοπούλου,, Γερουλάνος, Ραγκούσης Δρούτσας, Μπεγλίτης, Μπιρμπίλη, Παμπούκης, Πεταλωτής. Το «επάγγελμα-ΠΑΣΟΚ» σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Και δεν τρέξανε να μπουκάρουν στο ΠΑΣΟΚ, όλα αυτά τα χρόνια μόνο οι πονηροί, που είχαν φιλοδοξίες πολιτικής καριέρας. Η μεγάλη αγκαλιά του ΠΑΣΟΚ τους χώραγε όλους: Από τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Άκη Τσοχατζόπουλο, στον Σημίτη και στον Τσουκάτο. Από τον Γιώργο Παπνδρέου στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Τους χώραγε όλους.

Επιχειρηματίες, τραπεζίτες, συνδικαλιστές, καθηγητές, καλλιτέχνες και πάσης φύσεως σαλταδόροι. Και κανένας δεν έχασε. Όλοι βολευτήκανε. Όλοι κάτι πήρανε από τη νομή της εξουσίας. Άλλος λίγα, άλλος πολλά. με δουλειές, με διορισμούς κλπ.

Ακόμα και μέχρι σήμερα στις πρόσφατες ευρωεκλογές, που το ΠΑΣΟΚ δεν είχε μούτρα να κατέβει με το όνομά του και κρύφτηκε πίσω από τον φερετζέ της Ελιάς. Ακόμα και σήμερα, που το ΠΑΣΟΚ είναι το τέταρτο κόμμα στη Βουλή, ζει και βασιλεύει. Σαν τη Λερναία Ύδρα. Ένα κεφάλι κόβεται, δύο φυτρώνουν. Ακόμα κάνει ρουσφέτια και ακόμα διορίζει.....







Πηγή