Μια "παράξενη" σύλληψη, στο χώρο της τρομοκρατίας

Στις πέντε και μισή τα ξημερώματα της περασμένης Τρίτης συνελήφθη στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και ενώ ετοιμαζόταν να πετάξει για τις Βρυξέλλες ο Πολύκαρπος Γεωργιάδης....

Με την αιτιολογία της παραβίασης των περιοριστικών όρων που του είχαν επιβληθεί, οι αστυνομικοί της Ασφάλειας του αεροδρομίου τον συνέλαβαν μόλις διαπίστωσαν ότι πρόκειται για τον αντιεξουσιαστή που είχε συλληφθεί τον Αύγουστο του 2008 μαζί με τον Βασίλη Παλαιοκώστα για την απαγωγή του βιομήχανου Γιώργου Μυλωνά στη Θεσσαλονίκη.

 Εντούτοις, οι αστυνομικοί, ισχυριζόμενοι ότι έπρεπε να ενημερώσει για την έξοδό του από τη χώρα τις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές, του πέρασαν χειροπέδες και τον οδήγησαν στην Εισαγγελία, η οποία δήλωσε επιφυλάξεις και η κράτηση του Γεωργιάδη συνεχιζόταν ως αργά χθες το βράδυ.

Ο Γεωργιάδης είχε καταδικαστεί σε 12 χρόνια και 10 μήνες κάθειρξη και είχε αποφυλακιστεί με τον περιοριστικό όρο της εμφάνισης κάθε 15ήμερο στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του, όχι όμως και της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα.

Χωρίς να προβάλει αντίσταση, ακολούθησε τους αστυνομικούς στον ειδικό χώρο κράτησης και σύμφωνα με πληροφορίες υποστήριξε ότι θα πήγαινε σε σπίτια φίλων του στο Βέλγιο και θα γύριζε στις 24 του μήνα, δείχνοντας το εισιτήριο επιστροφής για εκείνη την ημέρα και το οποίο είχε –όπως κι αυτό της αναχώρησής του- το όνομά του.

Η επιστολή του Πολύκαρπου Γεωργιάδη στο Indymedia

«Είναι φανερό ότι υπάρχει μια Διεθνής της Μαλακίας
Και αρχίζουμε να διακρίνουμε τους εκπροσώπους της»
Γκυ Ντεμπόρ

Τα ξημερώματα της 21ης Οκτωβρίου οι ένστολοι υπερασπιστές της αστικής τάξης με συνέλαβαν στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», λίγο πριν αποβιβαστώ με φίλη και συντρόφισσα σε αεροπλάνο με προορισμό τις Βρυξέλλες. Εκεί αμφότεροι θα συμμετείχαμε σε προγραμματισμένη εκδήλωση της Διεθνούς Κόκκινης Βοήθειας.
Επίσημη εκδοχή των κατασταλτικών μηχανισμών υπήρξε η «παραβίαση» του κατά φαντασίαν περιοριστικού όρου της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα. Όπως, όμως, αποδείχθηκε και στην ακροαματική διαδικασία στο αυτόφωρο μονομελές, τέτοιος περιοριστικός όρος ουδέποτε μου επιβλήθηκε από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών της Κέρκυρας που εξέδωσε το βούλευμα της αποφυλάκισής μου τον Σεπτέμβρη του 2013.
Η εισαγγελέας, όμως, ασθμαίνοντας και αγωνιώντας για το νέο φιάσκο των διωκτικών μηχανισμών, προχώρησε σε μια πρωτοφανή νομική ταχυδακτυλουργία, ελαστικοποιώντας και επεκτείνοντας κατά το δοκούν τη λέξη «διαμονή», ταυτίζοντάς τη με το κυριολεκτικό ρίζωμα του πρώην κρατούμενου σε ένα σπίτι και μετατρέποντας τη διαμονή σε μια κατοικία σε έναν οιονεί κατ’ οίκων περιορισμό.
Και φυσικά, το μειράκιο που παρίστανε την πρόεδρο δεν δίστασε να επικυρώσει το δικαστικό πραξικόπημα, καταδικάζοντάς με σε εξάμηνη ποινή (πράγμα που σημαίνει πως σε μια ενδεχόμενη τελεσίδικη καταδίκη στο Εφετείο, θα πρέπει να εκτίσω και την πενταετή αναστολή).
Συνηθισμένα τα βουνά απ’ τα χιόνια: προ λίγων ετών ένας διαφορετικού είδους δικαστικός κρετινισμός αρνούνταν να μου χορηγήσει άδεια, αιτιολογώντας την εκδικητική του μανία με τη μεγαλύτερη μπούρδα 
που θα μπορούσε να εξακοντίσει ένας φασιστάκος εισαγγελέας: ήμουν «φυγόδικος» επειδή παρέμενα ασύλληπτος πριν τη σύλληψή μου! Τα ξίφη της διαλεχτικής αρπάξανε φωτιά…
Οι νομικίστικες μανούβρες, τα απανωτά δικαστικά πραξικοπήματα και η εξουσιαστική αυθαιρεσία δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται από τους αναρχικούς και τους κομμουνιστές επαναστάτες με τη μέθοδο της στρουθοκαμήλου, επειδή«όλοι οι νόμοι είναι εκτρωματικοί».
Όσο δεν αντιλαμβανόμαστε ΚΑΙ τους νόμους ΚΑΙ τις δικαστικές αίθουσες ως άλλο πεδίο μάχης στο οποίο αντανακλώνται κοινωνικοί και ταξικοί συσχετισμοί δύναμης τόσο θα χορηγούμε εθελοντικά χώρο στο κράτος της έκτακτης ανάγκης, για να επεκτείνει την κυριαρχία του και να διογκώνει την αυταρχικοποίησή του.
Αν κάτι μας δείχνει η πρόσφατη παρεμπόδιση της παρέμβασης του Νίκου Μαζιώτη σε εκδήλωση του Κ* Βοξ στο Γκίνη, είναι πως η νεοφιλελεύθερη αστική δημοκρατία του 21ου αιώνα είναι έτοιμη να θυσιάσει και τα πιο ιερά φετίχ της, όπως είναι η «ελευθερία του λόγου», στον βωμό της πλέον βάρβαρης καπιταλιστικής επίθεσης της πρόσφατης ιστορίας.
Μας δείχνει, όμως, και κάτι άλλο: την πλήρη σύγχυση της ακροδεξιάς κυβέρνησης και του τερατώδη νάνου Σαμαρά, που νομίζουν πως θα αποφύγουν την αναμενόμενη πολιτική τους χρεοκοπία, αλέθοντας στο μπλέντερ του επικοινωνιακού παραληρήματος μπόλικη Αμφίπολη, λίγο τρομο-σώου (σαν τις απίστευτες παπαριές που αμόλησε ο αποτυχημένος μπασκετμπολίστας Κικίλιας με αφορμή τη σύλληψη του συντρόφου Σταμπούλου), μια τζούρα εθνικιστικού και αντικομμουνιστικού κιτς και με τις χούφτες φασισμό – με ή χωρίς σβάστικα.
Θεωρώ, λοιπόν, πως η τελευταία περίπτωση με τη σύλληψή μου δεν μπορεί να νοηθεί έξω από αυτό το πλαίσιο του επελαύνοντα αυταρχισμού της κρατικής εξουσίας. Το αστικό κράτος για να εξυπηρετήσει το κεφάλαιο δεν θα διστάσει να πουλήσει ακόμα και τον παρθενικό του υμένα στον διάολο: τη δημοκρατία (τους).

Πολύκαρπος Γεωργιάδης, 21-10-2014»

Πηγή