Dead End Ahead

Η εντός κι εκτός συνόρων υποτίμηση της χώρας συνεχίζεται με διάφορα νέα επεισόδια στο θρίλερ «Τρόικα», η οποία, από εκεί που… «έφευγε», τώρα παρακαλούμε πότε θα ρθει – πλην όμως εκείνη μας βάζει εκ νέου τους όρους της, οι οποίοι όλο και σκληραίνουν…


Σα να μην έφτανε η άγρια επίσημη και κάθετη γερμανική διάψευση των προσδοκιών που ευθέως καλλιέργησε η κυβέρνηση μετά την επίσκεψη Χαρδούβελη στο Βερολίνο για δήθεν «συμφωνία» η οποία ουδέποτε υπήρξε, τώρα έχουμε και τους τροικανούς να τραβάνε το σχοινί θέτοντας προυποθέσεις όχι για να… διαπραγματευθούν, κάτι που δεν πρόκειται φυσικά να συμβεί, αλλά απλώς για να επιστρέψουν στην Αθήνα, κάτι που τελικά ασφαλώς και θα συμβεί, πνίγοντας όμως την κυβέρνηση στην αναξιοπιστία της και στις φρούδες μεγάλες προσδοκίες που όλη την ώρα άκριτα καλλιεργεί.

Εν τω μεταξύ, όλα αυτά συμβαίνουν μέσα σε ένα κλίμα σταθερής επιδείνωσης της εικόνας της χώρας και εκ νέου μείωσης της εμπιστοσύνης σε αυτήν: το κακό που έκαναν οι εξυπνάδες για πρόωρη δήθεν αποχώρηση του ΔΝΤ δεν το έχουμε πληρώσει ακόμα πλήρως.

Ο πανικός στο κυβερνητικό επιτελείο είναι σαφής και εκφράζεται με δύο τρόπους: πρώτον, προπαγανδίζοντας διαρκώς μία άλλη πραγματικότητα που όμως εξίσου διαρκώς διαψεύδεται και, δεύτερον, με την όξυνση της πολεμικής προεκλογικής ρητορικής, η οποία όλο και ανεβάζει στροφές – δείγμα ξεκάθαρο ότι οι εκλογές σε λίγους πλέον μήνες δεν αποφεύγονται.

Η κυβέρνηση αρνείται να συνειδητοποιήσει ότι με τα ψέματα δεν γίνεται τίποτα και επιμένει σε αυτά.

Στην ουσία, βρίσκεται στο κρεβάτι του Προκρούστη: από τη μία τραβάει η τρόικα, που το κάνει κάθε μέρα, κι από την άλλη θα τραβήξει το εκλογικό σώμα, που μπορεί να το κάνει μόνον κάθε φορά που έρχονται εκλογές, όπως τώρα.

Στην ουσία λοιπόν, είναι πλέον απλώς θέμα χρόνου. Αλλωστε, και η όποια επόμενη κυβέρνηση, μπροστά στα ίδια θα βρεθεί: το ελληνικό ζήτημα έχει καταστεί κατά βάθος μη βιώσιμο όπως συνολικά διαμορφώθηκε και, σίγουρα, η οδός της τυφλής προσήλωσης στις έξωθεν εντολές είναι πλέον δρόμος κλειστός.

Η πραγματικότητα είναι ότι μπροστά μας, διαμορφώνεται πλέον αδιέξοδο…



Άρθρο του Γιώργου Μαλούχου στο Βήμα