Το βαρέλι δεν έχει πάτο

Το θέατρο του παραλόγου το οποίο παίζεται ενώπιον των ελλήνων πολιτών αυτές τις μέρες από εκπροσώπους του έθνους, είναι ένα ακόμα (οριακό) δείγμα του κλίματος σήψης και απαξίωσης του κοινοβουλευτισμού και των δημοκρατικών θεσμών...

Δεν είναι η πρώτη φορά. Και δυστυχώς για την ελληνική κοινωνία ούτε η τελευταία. Μέρος του εγχώριου πολιτικού προσωπικού αποδεικνύει ότι παρόλα όσα θλιβερά έχουν διαδραματιστεί ενώπιον των πολιτών, οι οποίοι δοκιμάζονται υπό το βάρος της σκληρής λιτότητας και των συνεπειών της  πολύπλευρης κοινωνικο-οικονομικής κρίσης, «το βαρέλι δεν έχει πάτο».

Προκαλεί οργή, ωστόσο, η έλλειψη στοιχειώδους αυτοσυγκράτησης και αυτοσεβασμού, συναίσθησης των ευθυνών και του ρόλου τους.

Η Βουλή μοιάζει πλέον με πεδίο άσκησης ευτελών προσωπικών στρατηγικών και επιδιώξεων, δίχως μέτρο και δίχως αιδώ. Η απαξίωση των νομοθετικών λειτουργιών ήταν αναπόφευκτο να οδηγήσει σταδιακά στην πλήρη απώλεια της επαφής με την κοινωνική πραγματικότητα, αυτήν που βιώνουν τώρα, σήμερα, οι πολίτες, οι οποίοι εμβρόντητοι παρακολουθούν στους δέκτες τους εν είδει περιφερόμενου «μπουλουκιού» τους βουλευτές να διαγκωνίζονται σε ακρότητες, σε προκλητικές συμπεριφορές, σε επίδειξη αμετροέπειας και ετσιθελισμού, σε φαυλότητα και  απροκάλυπτες πρακτικές.

Τα τελευταία χρόνια οι κοινοβουλευτικοί θεσμοί και διαδικασίες ευτελίστηκαν και απαξιώθηκαν σε βαθμό πρωτοφανή. Οι νομοθετικές λειτουργίες αποδυναμώθηκαν οριακά. Το πολιτικό σύστημα δεν έλαβε το «μήνυμα» που όφειλε να λάβει, αλλά στις «πλάτες» των πολιτών επιχείρησε να διαιωνίσει την φαύλη ύπαρξή του δίχως να αφουγκραστεί τις πραγματικές ανάγκες των καιρών.

 Έτσι πλέον παραδομένο στα αδιέξοδα που το ίδιο δημιούργησε δίνει αγώνα μέχρις εσχάτων και δίχως όρια προκειμένου να επιβιώσει. Σε αυτό τον ολισθηρό δρόμο δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν ως «όχημα» τους δημοσιογράφους με δηλώσεις τους τις οποίες ακολούθως διαψεύδουν! Όμως το κακόγουστο αυτό «παιχνίδι» έχει και όρια -τα όρια της κοινής λογικής, του στοιχειώδους πολιτικού ήθους και φιλότιμου ή τσίπας, όπως έλεγαν οι παλαιότεροι.


Συντάκτης   Λάμπρος Σταυρόπουλος