Συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου: Don t cry for them Argentina

Η απερχόμενη κυβέρνηση Σαμαρά έπεσε χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, χωρίς να συγκλονιστεί το πανελ­λήνιο και χωρίς κανείς να κλάψει γι' αυτήν, εκτός από τους άμεσα ωφεληθέντες από την παρουσία της. Στην πραγματικότητα έπεσε εύκολα επειδή δεν είχε νόημα να συνεχίσει να υπάρχει.

 Στην Ελλάδα δεν είχε σοβαρή λαϊκή απήχηση πέ­ραν του στενά παραταξιακού κόσμου των κομμά­των που την αποτελούσαν. Η απεμπόληση όλων των υποσχέσεων για σκληρή διαπραγμάτευση με τους δανειστές αλλά και η σκληρή πολιτική που ακολού­θησε, η οποία βύθισε στην ανέχεια μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, μαζί με όλη την ακροδεξιά οσμή, τους Μπαλτάκους και τα υπόλοιπα παρακμιακά και παλαιοκομματικά χαρακτηριστικά της, την αποστέ­ρησαν από την όποια αξιόλογη επιρροή της εντός της χώρας.

Γι’αυτό σήμερα επενδύει στον φόβο για τον «άγνω­στο» ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί το μόνο στοιχείο το οποίο κρατάει τη Ν.Δ. όρθια.

Επιπλέον, της χρεώνεται, ακόμη και από φιλικούς της κύκλους, ότι ούτε το μνημόνιο εφάρμοσε στην ολότητά του, αλλά ούτε κάποιο εναλλακτικό σχέδιο, ανταγωνιστικό του μνημονίου, εφάρμοσε ή έστω διαπραγματεύθηκε. Άφησε τη χώρα στην τύχη της, απέφυγε να τη μεταρρυθμίσει σοβαρά προς οποιαδήποτε κατεύθυνση και απέμεινε να ψελλίζει ανυπό­στατες ανοησίες για ένα ανύπαρκτο «success story».

Στην Ευρώπη η σχέση της με τους δανειστές ήταν από καιρό υπονομευμένη επειδή αυτοί κρίνουν ότι ο μεταρρυθμιστικός οίστρος της έσβησε πολύ νωρίς και η χώρα παρέμενε κολλημένη στον βούρκο. Επι­πλέον, η πολιτική της απαξίωση στο εσωτερικό της χώρας γέννησε στους δανειστές μια σειρά από επι­φυλάξεις για το αν η επομένη του μνημονίου πρέπει να περιλαμβάνει την κυβέρνηση Σαμαρά.

Η βασικότερη κατηγορία των ξένων - όχι μόνο των δανειστών - είναι ότι η απερχόμενη κυβέρνηση δεν έκανε ούτε το ελάχιστο για να πατάξει τη διαφθορά και το μαύρο χρήμα, που ζουν νέες ημέρες δόξας, την ώρα ακριβώς που οι νομίμως φορολογούμενοι - όσοι εξ αυτών μπορούν πια να είναι συνεπείς - αποστραγγίζονται στο πλαίσιο μιας πολιτικής πλήρους αφαίμαξής τους. Και για το ζήτημα αυτό οι ξένοι ελ­πίζουν - δικαίως ή αδίκως, θα δείξει - ότι θα επιτευ­χθούν περισσότερα με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση.

Γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο όλοι οι παράγοντες των δανειστών και του υπόλοιπου κόσμου, αντί να συμ­μετέχουν στη λυσσαλέα κυβερνητική τρομολαγνία, παρακολουθούν εκπέμποντας μηνύματα ψυχραιμί­ας και δηλώνουν ότι περιμένουν για μια ουσιαστική διαπραγμάτευση την επόμενη κυβέρνηση.

Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση Σαμαρά ήταν πλέον χρήσιμη μόνο για τον... εαυτό της και τους παρατρεχάμενους. Γι' αυτό στα δύσκολα βρήκε ελάχι­στους προθύμους να τη στηρίξουν.






Άρθρο   Σταύρος Χριστακόπουλος