Μια κάρτα, μα ποια...κάρτα;; Επιστολή στον Γιάνη

(Του Γρηγόρη Δεσύπρη) 

Αγαπητέ Γιάνη, (με ένα ή και περισσότερα "νι"), σου στέλνω επιστολή
Προ ημερών ανακίνησες το θέμα με την Κάρτα του Πολίτη, που θα αντικαταστήσει ότι μέχρι σήμερα είχαμε επάνω μας ως δημόσιο έγγραφο αναγνώρισης των στοιχείων μας...
Και την αιτιολόγησες ως μέσον αποφυγής ταλαιπωρίας μας στις δημόσιες υπηρεσίες...

Καλή η πρόθεση, αλλά μήπως θα έπρεπε να δεις λιγάκι και το αποτέλεσμα ενός ακόμη πιο εξελιγμένου ηλεκτρονικού φακελώματός μας από τους πάντες;;

Βλέπεις η κάρτα αυτή, σχετίζεται ευθέως με την προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών

Άπαντες μπορούν να έχουν πρόσβαση στα στοιχεία του χρήστη, χωρίς να απαιτείται η συναίνεσή του... Κι όταν λέω άπαντες, εννοώ... άπαντες, μηδενός εξαιρουμένου και ο νοών νοείτω...Τίποτε δεν θα μείνει κρυφό από το κράτος πλέον και όχι μόνον από αυτό...

Τα ηλεκτρονικά... καλούδια, δεν είναι ποτέ απολύτως προστατευμένα όσο και να προσπαθήσεις, "κωδικοί" σπάνε εύκολα από χάκερς κι έτσι θα γίνουμε "βορά" στις διαθέσεις "φίλων και εχθρών"

Να μην παραλείψω να πω δε τι μου φέρνουν στο μυαλό αυτές οι κινήσεις της "παγκοσμιοποίησης" και των οδηγιών αυτών που την επιδιώκουν στην ουσία...

Όπως έγραψε κάποτε ο Εντουάρντο Γκαλεάνο στο "Ένας κόσμος ανάποδα",

«Δεν υπάρχει πια αέρας, παρά μόνο δυσαρέσκεια. Δεν υπάρχουν πια πάρκα, παρά μόνο πάρκινγκ. Δεν υπάρχουν πια κοινωνίες, παρά μόνο ανώνυμες εταιρίες. Δεν υπάρχουν πια πολίτες παρά μόνο καταναλωτές. Δεν υπάρχουν άνθρωποι, παρά μόνο κοινό. Δεν υπάρχει πραγματικότητα, παρά μόνο διαφήμιση. Δεν υπάρχουν οράματα, παρά μόνο τηλε-οράσεις. Όταν θαυμάζουμε ένα λουλούδι συνήθως λέμε: Τι ωραίο, είναι σαν πλαστικό!»

Γιάνη... Προσωπικά τα πλαστικά, μου φέρνουν αλλεργία...

Φιλικά,
Γρηγόρης Δεσύπρης

Πηγή: www.gregorydesypris.gr