Ο ιντερνετικός λιθοβολισμός της αγαπημένης του πολιτικού ζεύγους Ρουσσόπουλου-Καραμανλή

ΕΧΕΙ μετατραπεί η Κυψέλη σε πολιτικό πεδίο μάχης; Η περίπτωση της Κικής Δημουλά μάλλον επιβεβαιώνει αυτή την υποψία. Η ποιήτρια αναφέρθηκε στη διαχρονική εμπειρία της ως κατοίκου της ιστορικής αυτής γειτονιάς της Αθήνας και έμπλεξε.
Γιατί; Διότι, έχοντας αυτοπεποίθηση σε θέματα λόγου, σκέφτηκε....
μεγαλοφώνως για το πώς έχει αλλάξει τη ζωή στην Αθήνα το κύμα των μεταναστών. Με αποτέλεσμα να βρεθεί εγκαλούμενη για ρατσισμό.
ΟΠΩΣ συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, δύο φράσεις βγαίνουν εκτός συμφραζομένων και φωτίζονται με τρόπο που να αποδεικνύει ό,τι βολεύει τον καθένα. Κάπως έτσι η Δημουλά εμφανίζεται περίπου ως ινστρούχτορας της Χρυσής Αυγής. Από την ώρα που «ΤΑ ΝΕΑ» «ανέβασαν» στην ιστοσελίδα τους την απομαγνητοφώνηση του τι πραγματικά είπε η ποιήτρια στην εκδήλωση των Atenistas, όλες οι εκ του πονηρού ερμηνείες εκτίθενται και αυτές στο φως. Ενώ για άλλη μία φορά αποδεικνύεται ότι το Διαδίκτυο διαστρεβλώνει τουλάχιστον όσο ενημερώνει.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ το απομαγνητοφωνημένο κείμενο μπορεί, πάντως, κανείς να διαπιστώσει ότι η Δημουλά επιλέγει να δει την Κυψέλη «από τη χαμηλή σκοπιά», για να επικαλεστεί κανείς τον τίτλο ενός ωραίου κειμένου του Κώστα Ταχτσή για τα χρόνια της δικτατορίας. Εκεί όμως που ο αντισυμβατικός ομοφυλόφιλος συγγραφέας του μυθιστορήματος «Το τρίτο στεφάνι» δεν είχε δυσκολία να επισημάνει πόσο άνετα συμβιβάστηκε ο μικροαστικός συντηρητισμός της μέσης ελληνικής κοινωνίας με τη χούντα, η Δημουλά πέφτει ακριβώς στην παγίδα αυτή. Αυτό το ναΐφ στυλάκι που διατρέχει την πρόζα της για την Κυψέλη θα μπορούσε να αποτελεί καθρέφτη ενός επαρχιωτισμού που είναι διάχυτος στην πρωτεύουσα και τον έβγαλαν στον αφρό οι ξένοι.
Η αφήγηση είναι γεμάτη μελαγχολία για μια καθαρή Κυψέλη και, παρότι βλέπει τα πάθη των ξένων με συμπάθεια, αντιλαμβάνεται την εμφάνισή τους ως στοιχείο κατάπτωσης. Πουθενά έστω και μια υποψία ότι, ακόμη και ως παθολογία της παγκοσμιοποίησης, η παρουσία τους ενέχει στοιχεία πολυπολιτισμικότητας.
ΑΠΟ την άποψη αυτή, και σε ήχο πλάγιο, η Δημουλά προσθέτει ακόμη μία απόχρωση στο ουράνιο τόξο μιας συντηρητικής Ελλάδας. Δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει αυτό, αφού η Δημουλά ήταν η αγαπημένη ποιήτρια του πολιτικού ζεύγους Ρουσόπουλου – Καραμανλή – κάτι που δεν την ενόχλησε.
Από εκεί και πέρα, αρχίζει μια άλλη συζήτηση που λέει ότι το να αντιμετωπίζεται μια ματιά σαν αυτή της Δημουλά με όρους ιντερνετικού λιθοβολισμού δείχνει πού έχουμε φθάσει. Δείχνει επίσης ότι η μετανάστευση είναι πλέον η θεματική για την οποία έχουν άποψη, και μάλιστα ακραία, όλοι οι Ελληνες.
Η πόλωση την οποία δημιουργεί είναι απίστευτα ισχυρή. Και ακριβώς επάνω σε αυτή την πόλωση έχει χτιστεί η Χρυσή Αυγή – ένα κόμμα που συνεχίζει να αναπτύσσεται.
Του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΤΑ ΝΕΑ