Τρίτο πακέτο μόνο με εθνική συμφωνία

Των σημερινών κυβερνητικών εταίρων; Των... αυριανών, εάν τα πράγματα οδηγήσουν σε κάλπες; Ή όλων μαζί, ανεξαρτήτως του ποιοι θα έχουν τα κλειδιά του Μαξίμου εκείνη τη στιγμή;

Το τρίτο δάνειο θα φέρει τρίτο Μνημόνιο – τελεία και παύλα, κατά πως συνηθίζει να  λέει ο πρωθυπουργός... 

Το μεγάλο ερώτημα που θα κυριαρχήσει το επόμενο διάστημα και θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις είναι πόσες και κυρίως ποιες ελληνικές υπογραφές θα φέρει αυτό το Μνημόνιο...

Γιατί η ενημέρωση που έχουν όλοι οι... εμπλεκόμενοι από τους πολιτικούς συνομιλητές τους στην Ευρώπη είναι απολύτως σαφής και ξεκάθαρη: Το τρίτο πακέτο δανείου θα είναι, μεν, αξιοσημείωτα λιγότερο σφικτό από πλευράς δημοσιονομικών όρων, αλλά θα απαιτεί την υπογραφή όλων των κομμάτων που ως κυβέρνηση πρόκειται να διαχειριστούν τα χρήματά του.

Των σημερινών κυβερνητικών εταίρων; Των... αυριανών, εάν τα πράγματα οδηγήσουν σε κάλπες; Ή όλων μαζί, ανεξαρτήτως του ποιοι θα έχουν τα κλειδιά του Μαξίμου εκείνη τη στιγμή;

Καλά πληροφορημένες πηγές από την Εσπερία παραπέμπουν στην τρίτη εκδοχή ως την πλέον αποδεκτή.

Αυτήν τη φορά, λένε, για να υπάρξει τρίτος συμπληρωματικός δανεισμός της χώρας, έστω και μικρός σε σχέση με τα προηγούμενα πακέτα-γίγας, θα απαιτηθεί η έγγραφη δέσμευση των δυνάμεων που κυβερνούν και της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ως δυνάμει κυβέρνησης) ότι θα τηρήσουν τις δεσμεύσεις της νέας συμφωνίας (MοU).

Αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι το περιεχόμενό του MοU θα περιέχει δεσμεύσεις, ωστόσο αυτές δεν θα περιλαμβάνουν ασφυκτική δημοσιονομική πίεση, αλλά κυρίως διαρθρωτικού προσανατολισμού παρεμβάσεις.

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι υπογραφές στη νέα «εθνική συμφωνία» θα είναι πιο εύκολες. Και αυτό, γιατί οι διαρθρωτικές αλλαγές στις οποίες θα στρέφεται το νέο Μνημόνιο θα αφορούν τη δημιουργία «φορέων ή αλλαγών στον κρατικό μηχανισμό» που θα παρακάμπτουν τις υπάρχουσες δομές στις οποίες έχει διαπιστωθεί μεγάλη άρνηση αλλαγών.

Όπως συμβαίνει κατά την τρόικα και το ΔΝΤ, π.χ., στον φορολογικό μηχανισμό, στις αποκρατικοποιήσεις και στην απελευθέρωση των επαγγελμάτων. Ένα τέτοιο «διαρθρωτικό» παράδειγμα είναι οι αλλαγές που ετοιμάζονται στο ΤΑΙΠΕΔ και τη διαδικασία αποκρατικοποιήσεων, όπου ο νέος σχεδιασμός προβλέπει τη διατήρηση, μεν, του ΤΑΙΠΕΔ, αλλά τη... συμπλήρωσή του από έναν φορέα υπό κοινοτική διαχείριση (έδρα Λουξεμβούργο) που θα κάνει την πραγματική διαχείριση...

Που σημαίνει ότι οι δανειστές, και δη ο ευρωπαϊκός πυλώνας τους, «δεν θα διακινδυνεύουν να ακυρωθούν πολιτικές μείζονος σημασίας, για παράδειγμα πού - πώς - από ποιον θα τρέξουν οι αποκρατικοποιήσεις».

Πόσα απίδια...

Ο σχεδιασμός δεν είναι καινούργιος. Στα μέσα Ιανουαρίου, στη διάρκεια μιας ιδιαίτερα φορτισμένης συνεδρίασης της Βουλής (σ.σ.: σύσταση Προανακριτικής για τη λίστα Λαγκάρντ) κι ενώ είχε ήδη εξασφαλιστεί η δόση-μαμούθ από το Eurogroup του προηγούμενου Δεκεμβρίου, ο Ευ. Βενιζέλος «έτρεξε», αίφνης, στην επόμενη δόση, απευθυνόμενος προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα με τα εξής λόγια: «Αν σας ζητήσουν να υπογράψετε, θα το κάνετε; Να ετοιμαστείτε, γιατί αυτό που θα ζητηθεί ως προϋπόθεση είναι η υπογραφή σας για την επόμενη εκταμίευση. Για να δείτε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος»...

Ούτε η Κουμουνδούρου ούτε η Ιπποκράτους έδωσαν συνέχεια, με στελέχη και των δύο πλευρών να λειτουργούν εκτονωτικά, μιλώντας για «κεκτημένη ταχύτητα» του τότε δεύτερου κυβερνητικού εταίρου.

Το «συμβάν», ωστόσο, αποδεικνύει ότι η συνυπογραφή Τσίπρα υπάρχει στο τραπέζι των συζητήσεων εδώ και μήνες...

Θα... υπογράψει;

Έμπειρα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που διαμορφώνουν τις αποφάσεις του, δηλώνουν στο «Κ» ενήμερα για τον παραπάνω σχεδιασμό. «Έχουμε την απάντηση», λένε, την οποία, μάλιστα, αποσυνδέουν από το πότε θα στηθούν εθνικές κάλπες.

από το Capital

Πηγή:www.capital.gr