Πού ανήκουν τα δίκτυα ηλεκτρισμού στην Ε.Ε.; Τι θέλει να κάνει η Ελλ. Κυβέρνηση;;

(Του Χάρη Φλουδόπουλου - Capital)

Η πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε πώληση του 66% του ΑΔΜΗΕ διατηρώντας υπό κρατικό έλεγχο το 34% της εταιρείας που διαχειρίζεται τα δίκτυα έχει ήδη προκαλέσει συζητήσεις για το κατά πόσο εκποιείται δημόσια περιουσία καθώς επίσης για το εάν άλλες χώρες έχουν παραχωρήσει τον έλεγχο των δικτύων τους σε τρίτες εταιρείες...

 Τα πράγματα ωστόσο είναι μάλλον πιο σύνθετα αφού οι εταιρείες που διαχειρίζονται τα δίκτυα μεταφοράς στις χώρες της Ε.Ε. δεν είναι ομοειδείς.

Έτσι για παράδειγμα στη Γερμανία υπάρχουν πολλά δίκτυα μεταφοράς τα οποία έχουν διαχωριστεί από τους αρχικούς της ιδιοκτήτες που ήταν εταιρείες παραγωγής, όπως η ΕΟΝ πούλησε τα δίκτυα που είχε στην Ολλανδική Tennet.

Στη Βρετανία εξάλλου υπάρχουν επίσης πολλά ιδιωτικά δίκτυα, ενώ τα τελευταία χρόνια δημιουργούνται καινούρια, καθώς ιδιωτικά κεφάλαια που ανέπτυξαν θαλάσσια αιολικά πάρκα, χρηματοδότησαν και κατασκεύασαν δικές τους υποδομές.

Αρκετές χώρες κρατούν υπό κρατικό έλεγχο τα δίκτυά τους ωστόσο λίγες είναι εκείνες που διατηρούν τα δίκτυα μεταφοράς υπό τον έλεγχο κρατικών εταιρειών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (Γαλλία, Ουγγαρία). Αντίθετα στις περισσότερες περιπτώσεις κρατικών δικτύων μέτοχος είναι το Δημόσιο και ο εκάστοτε υπουργός οικονομίας (Σλοβακία, Εσθονία , Σκανδιναβικές χώρες).

Στην Ισπανία η RED είναι εισηγμένη με το δημόσιο να έχει διατηρήσει μόλις το 20% των μετοχών, όπως και στην Ιταλία όπου εκτός από το Ιταλικό Ταμείο Παρακαταθηκών, το παρόν δίνουν στο μετοχικό κεφάλαιο θεσμικοί και ιδιώτες επενδυτές. Τέλος ενδιαφέρον παρουσιάζει και η περίπτωση της Φινλανδίας όπου αν και κρατική η εταιρεία δικτύων έχει χρηματοδοτήσει τις επενδύσεις της με την έκδοση εταιρικών ομολόγων που διαπραγματεύονται στο χρηματιστήριο του Λονδίνου.

Τέλος, στην Πορτογαλία, η REN εμφανίζει στο μετοχικό της κεφάλαιο σημαντικό αριθμό μετόχων που περιλαμβάνουν την China State Grid, την Oman Oil, την EdP, την Ισπανική Red και άλλες.

1.    Γαλλία RTE Edf  (θυγατρική της EDF κρατική)
2.    Ουγγαρία Mavir (θυγατρική της MVM κρατική)
3.    Δανία Energinet – electricity (κρατική εταιρεία ανεξάρτητη από εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας)
4.    Αυστρία APG (θυγατρική της εισηγμένης κρατικής Verbund – 51% Αυστριακό δημόσιο) 
5.    Αγγλία National Grid, Robin Rigg, Gunfleet Sands, Barrow, Ormonde, Shetl, SPTL, Lincs, Walney (Blue Transmission Walney) Walney 2, Sheringham, London Array, NIE, GG - Greater Gabbard, Moyle Interconnector (ιδιωτικά δίκτυα)
6.    Πορτογαλία REN (25% κινεζική State Grid, 18,9% free float, 15% Oman Oil, 5% EDP, 5% RED καθώς και άλλοι μεγάλοι μέτοχοι)
7.    Σουηδία SVK (κρατική ανεξάρτητη από τις εταιρείες παραγωγής)
8.    Ισπανία RED (20% ισπανικό δημόσιο, υπόλοιπο σε free float)
9.    Γερμανία Amprion, Tennet , TransnetBW, TenneT offshore, Baltic Cable AB, (πολλά ιδιωτικά δίκτυα ελεγχόμενα από διάφορες εταιρείες)
10.    Τσεχία CEPS (100% κρατικό και ιδιοκτησιακά διαχωρισμένο από την CEZ)
11.    Βέλγιο (Elia υπό δημόσιο έλεγχο, με τη συμμετοχή του κράτους αλλά και δήμων – περιφερειών)
12.    Λιθουανία AS, (LITGRID AB  κρατική εισηγμένη με 2,5% άλλους μετόχους μειοψηφίας)
13.    Ιταλία Terna (22% retail, 29,85% Ιταλικό Ταμείο Παρακαταθηκών 48% θεσμικοί επενδυτές)
14.    Σλοβακία SEPS ( κρατική)
15.    Ρουμανία Transelectrica (πλήρως διαχωρισμένη και εισηγμένη (58% κράτος, 42% μέτοχοι μειοψηφίας)
16.    Εσθονία Elering (100% κρατική)
17. Φινλανδία Fingrid Oyj (κρατική εταιρεία η οποία ωστόσο έχει εκδώσει εταιρικά ομόλογα που διαπραγματέυονται στο βρετανικό χρηματιστήριο

Πηγή:www.capital.gr