Διεθνής αναγνώριση για το Ηρώδειο

Ως ένα από τα εντυπωσιακότερα θέατρα του κόσμου χαρακτηρίζει το Ηρώδειο η ηλεκτρονική έκδοση της βρετανικής εφημερίδας «Telegraph» και κάνει ένα ταξίδι στο παρελθόν σε αυτόν τον ιστορικό χώρο που αποτελεί λόγο περηφάνιας για την Ελλάδα.


Το Ωδείο Ηρώδου Αττικού έχει ιστορία 19 αιώνων και πάνω, αφού ολοκληρώθηκε τον 2ο αι. μ.Χ και από τότε κοσμεί τη νοτιοδυτική πλαγιά της Ακρόπολης.

Το όνομα του το πήρε από τον πάμπλουτο Τιβέριο Κλαύδιο Αττικό Ηρώδη, φιλόσοφο και γνωστό Αθηναίο ευγενή, ο οποίος θέλησε να χτίσει ένα μνημείο για την σύζυγο του Ασπασία Αννία Ρηγίλλη. Στόχος του ήταν το οικοδόμημα να αποτελέσει έναν χώρο ανάδειξης μουσικής και θεατρικής δημιουργίας και για τον λόγο αυτό ονομάστηκε Ωδείο.

Το οικοδόμημα ήταν μεγάλο και ιδιαίτερα πολυτελές. Το μαρμάρινο κοίλο του, μεγαλύτερο του ημικυκλίου, είχε διάμετρο 80 μέτρων, 32 σειρές από μαρμάρινες κερκίδες και είχε χωρητικότητα περίπου 5.000 θεατές.

Η ημικυκλική ορχήστρα είχε επίστρωση από ασπρόμαυρα μάρμαρα. Το επιβλητικό οικοδόμημα της σκηνής πλαισιωνόταν εκατέρωθεν από κλιμακοστάσια διακοσμημένα με ψηφιδωτά και όπως στα θέατρα της ρωμαϊκής εποχής, η ορχήστρα είχε ημικυκλικό σχήμα.

Το σκηνικό οικοδόμημα βρισκόταν υπερυψωμένο στο βάθος της σκηνής και είχε τρεις ορόφους, δύο εκ των οποίων διατηρούνται μέχρι σήμερα σε ύψος 28 μέτρων. Το ωδείο ήταν στεγασμένο με ξύλινη οροφή από ξύλο κέδρου.

Την ίδια εποχή με το Ωδείο του Ηρώδη του Αττικού έγινε και η μεγάλη στοά μήκους 163μ. και πλάτους 17,65μ. κατά μήκος της νότιας πλευράς της Ακρόπολης. Η στοά αυτή συνδέει το Ωδείο του Ηρώδη του Αττικού με το Θέατρο του Διονύσου.

 Έχει ονομαστεί Στοά του Ευμένη, επειδή θεωρήθηκε δωρεά ενός θερμού θαυμαστή των Αθηνών, του βασιλιά της Περγάμου Ευμένη Β' που έζησε το 2ο αι.μ.Χ., για να χρησιμοποιείται από τους θεατές ως καταφύγιο σε περίπτωση κακοκαιρίας.

Ο Παυσανίας περιγράφει το Ηρώδειο ως «το αξιολογότερο απ’ όλα τα άλλα οικοδομήματα αυτού του είδους». Από διάφορες ενδείξεις προκύπτει ότι το εν λόγω Ωδείο λειτούργησε μόνο 105 χρόνια, δεδομένου ότι τον 3ο αιώνα, δηλαδή το 267 μ.Χ., πολλά οικοδομήματα της Αθήνας, όπως και αυτό, καταστράφηκαν από τους Έρουλους επιδρομείς.

Επίσης αυτό το διάστημα από τα διάφορα ευρήματα των ανασκαφών, όπως κρανία ανθρώπων και ταύρων, πιθανολογείται ότι ο χώρος χρησιμοποιήθηκε και για μονομαχίες και ταυρομαχίες. Φαίνεται όμως πως και οι τοίχοι του οικοδομήματος χρησιμοποιήθηκαν αργότερα ως οχυρωματικό έργο, εντασσόμενο στο τείχος που περιέβαλλε τη βάση του λόφου της Ακρόπολης.

Πηγή