Μια δύσκολη συνάντηση για τον προέδρο της Γερμανίας

Η επίσκεψη, στην Ελλάδα, του προέδρου της Γερμανίας Γιόακιμ Γκάουκ θα έχει στο πρόγραμμά της μια εξαιρετικά δύσκολη συνάντηση.



Την Παρασκευή το πρωί θα συναντηθεί -με δική του πρωτοβουλία- στα Ιωάννινα με την 90χρονη Εσθήρ (Στέλλα) Κοέν, μια από τους δύο εν ζωή Εβραίους των Ιωαννίνων, από τους συνολικά πενήντα που επέζησαν επέστρεψαν από το Αουσβιτς.


Η κυρία Κοέν η οποία συνελήφθη στις 25 Μαρτίου του 1944 στην εβραϊκή γειτονιά των Ιωαννίνων μαζί με άλλους 1.724 από τη Γκεστάπο με τη βοήθεια της ελληνικής χωροφυλακής, μίλησε μια μέρα πριν τη συνάντηση στην εφημερίδα Καθημερινή.

Για την εμπειρία της στο στρατόπεδο συγκέντρωσης αλλά και για την εξαιρετικά επώδυνη επιστροφή της στην Ελλάδα που την υποδέχθηκε δείχνοντάς τη χειρότερη μορφή ρατσισμού.

«Αισθάνομαι περίεργα. Είμαι ταραγμένη. Θέλω να τον ρωτήσω, πού βρέθηκε τόσο μίσος, για να κάψουν ζωντανούς εκατομμύρια ανθρώπους, επειδή έτυχε να έχουν διαφορετική θρησκεία;

Πρέπει άραγε να δεχθώ τη συγγνώμη; Τίποτα δεν μπορεί να συγχωρέσει αυτό που μας έκαναν. Δεν απέμεινε συγγενής να με συνοδέψει όταν θα πεθάνω. Δεν άφησαν κανέναν, τους έκαψαν όλους», λέει.

«Είδα τελευταία φορά τους γονείς μου στη ράμπα στο Αουσβιτς, όπου μας χώρισαν. Θυμάμαι ότι καθώς απομακρύνονταν στην καρότσα ενός φορτηγού, φώναξε σε εμένα και την αδερφή μου: «Κορίτσια να διαφυλάξετε την τιμή σας»».

Η Εσθήρ -όπως σημειώνει η Καθημερινή- θα γλιτώσει από καθαρή τύχη, καθώς μια εβραϊκής καταγωγής Γερμανίδα γιατρός και κάποιες νοσηλεύτριες την έκρυψαν στο αναρρωτήριο όταν οι Ες Ες πήραν όλους τους υπόλοιπους από τον θάλαμό της και τους οδήγησαν στους φούρνους.

Όμως, τα «βέλη» της δεν κατευθύνονται μόνο στους Γερμανούς, αλλά και στους συντοπίτες της:

«Όταν μας έβγαζαν από τα σπίτια μας και μας έσερναν στους δρόμους για να μας πάνε στην Γερμανία, δεν τράβηξε κανένας γείτονας ούτε το κουρτινάκι για να δει τι γίνεται…», σημειώνει.

Και κάτι ακόμη χειρότερο:

Όταν επέστρεψε μετά την απελευθέρωση βίωσε το δεύτερο… Ολοκαύτωμα, εδώ στην Ελλάδα:
«Χτύπησα την πόρτα και άνοιξε ένας άγνωστος. «Τι θέλετε», με ρώτησε; «Εδώ είναι το σπίτι μου», του είπα. «Θυμάσαι αν είχε φούρνο το σπίτι;», είπε. «Ναι, βέβαια ψήναμε το ψωμί και ωραίες πίτες», συνέχισα όλο χαρά. «Ε, λοιπόν, εξαφανίσου. Γλίτωσες από τους φούρνους στη Γερμανία, θα σε ψήσω εδώ στον φούρνο του σπιτιού σου», άκουσα με φρίκη να μου λέει».

Κατάφερε να ορθοποδήσει σε ένα περιβάλλον όχι ιδιαίτερα φιλικό. «Μια μέρα στα τέλη της δεκαετίας του ‘60, ένας καθηγητής θεολογίας στο γυμνάσιο αποκάλεσε «παλιοεβραία» την κόρη μου, επειδή τη συνάντησε στον δρόμο μαζί μου, περασμένες εννιά το βράδυ, κάτι που απαγορευόταν. Δεν άντεξε την προσβολή. Με το που τελείωσε η χρονιά, έφυγε στο Ισραήλ. Εκτοτε δεν επέστρεψε».

Φωτογραφική σύνθεση: Καθημερινή