Το σύστημα, "τρώει" τα παιδιά μας! Η αριστούχος με τα 19.266 μόρια, αναχωρεί για άλλες "πολιτείες"

Αυτά να τα βλέπουν (και να τα διαβάζουν) στην κυβέρνηση και να τα συνυπολογίζουν στους σχεδιασμούς των διαφόρων success stories! Τα παιδιά μας, τα καλύτερα μυαλά μας, βλέπουν τη μαυρίλα και φεύγουν στο εξωτερικό, την ώρα που η Πατρίδα τα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ!

"Ένας άνθρωπος για μένα αξίζει όσο μύριοι, όταν είναι άριστος" γράφει ο Ηράκλειτος. Σαν επιβεβαίωση στην άποψη του αρχαίου φιλοσόφου, η 18χρονη Μαρία Μακρή εξηγεί σε συνέντευξη στο NEWS 247 πως το να είσαι άριστος, δεν είναι απλά ένας βαθμός ή περισσότερες θυσίες και περικοπές από τη ζωή σου για ένα χρόνο, αλλά στάση ζωής.

Οι βαθμολογίες που αναρτήθηκαν έξω από το 2ο Πρότυπο Πειραματικό Λύκειο Αμπελοκήπων το μεσημέρι της Τρίτης, "σφράγισαν" τα όνειρά της και της χάρισαν το "εισιτήριο" για τα έδρανα της Νομικής Σχολής Αθηνών, κάτι που άλλωστε αποτελούσε στόχο σχεδόν από το Γυμνάσιο. Τα μόριά της άγγιξαν το "ιλιγγιώδες" σύνολο των 19.266 και πλέον με την ανάσα ανακούφισης και τα δάκρυα χαράς, ετοιμάζεται να σαλπάρει για Πάρο, Κουφονήσια, Πάτρα και εξωτερικό. "Επιτέλους θα ξεκουραστώ", σημειώνει η ίδια σχεδόν από την αρχή της τηλεφωνικής μας συνομιλίας.

Τα προσόντα για την εισαγωγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση και οι θυσίες

Μεθοδικότητα, πρόγραμμα, πίστη στο στόχο και υπομονή. Αυτά είναι κατά τη γνώμη της 18χρονης Μαρίας, τα συστατικά για να πετύχει η "συνταγή" της "πανελλαδικής τούρτας" που φέτος περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, δίχασε και τρομοκράτησε χιλιάδες μαθητές, ιδίως της Α' Λυκείου.

"Πάνω κάτω για όλους ισχύουν τα ίδια. Πολύ διάβασμα όλη τη χρονιά, εντατικά το περσινό καλοκαίρι, περιορισμένες έξοδοι, ελάχιστη χαλάρωση, ξεχνάς χόμπι και εξωσχολικές δραστηριότητες", αναφέρει η μικρή, αλλά "θαυματουργή" Μαρία και η αλήθεια τη διαψεύδει. Ναι, η συνταγή είναι λίγο ως πολύ η ίδια για όλους. Ένας μπούσουλας και ένας τυφλοσούρτης που το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα σε ωθεί να ακολουθήσεις. Όμως για τη Μαρία, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά, αφού αποτελεί μία από τις ελάχιστες εξαιρέσεις τελειοφοίτων που ήξερε σε "ποια νερά θέλει να κολυμπήσει" και μάλιστα από νωρίς.

"Εδώ και πολλά χρόνια, σκεφτόμουν το εξωτερικό. Ήμουν Θεωρητική Κατεύθυνση, οπότε επέλεξα τη Νομική, με στόχο τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Ευρωπαϊκό η Διεθνές Δίκαιο σε Αγγλία ή Γαλλία. Ήξερα χρόνια τώρα τι θέλω να κάνω. Ανέβασα τον πήχη αρκετά και δεν παρέκκλινα του στόχου μου ούτε για πλάκα. Έχω φουλ αυτοέλεγχο, πειθαρχία και οργανώνομαι γενικά. Το έχω αυτό", λέει με την πρέπουσα σοβαρότητα η εν δυνάμει φοιτήτρια και προσθέτει ότι ένα πρόσφατο τριήμερο ταξίδι στις Βρυξέλλες και η ξενάγησή της σε Κομισιόν, Ευρωκοινοβούλιο και άλλους ευρωπαϊκούς φορείς, στάθηκε ίσως η αφορμή για να ονειρεύεται τον εαυτό της σε πόστο της νομικής συμβούλου σε Ε.Ε. και ΟΗΕ. "Εκεί πήγα μετά από διαγωνισμό σε παναττικό επίπεδο. Έπρεπε να γράψουμε μία πρόταση για το πώς μπορεί η Ε.Ε. να λαμβάνει ευκολότερα αποφάσεις και να γίνει πιο προσιτή ή φιλική. Και επιλέχτηκα ανάμεσα στους περίπου 20 μαθητές στο λεκανοπέδιο".

Εκτός από την ευρωπαϊκή κατεύθυνση στις σπουδές της όμως, δεν διστάζει να επισημάνει και άλλες επαγγελματικές προοπτικές που θεωρεί προκλητικές: "Και το Ποινικό Δίκαιο φαντάζει δελεαστικό, αλλά δυστυχώς, δεν έχω την κατάλληλη ιδιοσυγκρασία για να ακολουθήσω αυτό τον κλάδο. Έχω όμως ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μου. Και γενικά, δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή. Στα 30 μπορεί να επιστρέψω Ελλάδα και να δώσω εξετάσεις στο Δικαστικό Σώμα".

Το εκπαιδευτικό σύστημα - "μπαμπούλας"

Όσο για την εμπειρία της προετοιμασίας των Πανελλαδικών, η Μαρία αναφέρει ότι σαφώς και δεν πρόκειται για μία ευχάριστη εμπειρία. "Σε πολύ λίγους αφήνει ωραίες αναμνήσεις. Το διάβασμα καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου. Θυμάμαι διάβαζα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Έβγαινα μόνο μία φορά, γιατί αυτή η καθημερινότητα όπως καταλαβαίνεις, δεν παλεύεται.

Ούτε χρόνο για τις ξένες γλώσσες και τα βιβλία μου που είναι το αγαπημένο μου σπορ δεν είχα", επισημαίνει σε πλήρη ευθυγράμμιση του ρητού "τα αγαθά κόποις κτώνται". Μία από τις πιο δυσάρεστες στιγμές της ασταμάτητης προετοιμασίας της, ήταν το περσινό Πάσχα. "Ξεκουράστηκα για μία με δύο ημέρες και ένιωσα περισσότερο εξαντλημένη από ποτέ. Δεν είχα το κουράγιο να κάνω τίποτα. Μόνο να κοιμάμαι ήθελα. Αλλά δεν τα παράτησα. Πάλι καλά. Είμαι πολύ υπομονετική σαν άνθρωπος".

Σε μία εν δυνάμει φοιτήτρια που μόλις άφησε πίσω της οριστικά τα μαθητικά χρόνια και ετοιμάζεται να διαβεί το κατώφλι της Ανώτατης Εκπαίδευσης, δεν μπορείς παρά να κάνεις την ερώτηση "τι σε χαλάει από το σύστημα εισαγωγής σε ΑΕΙ και ΤΕΙ; Και τι θα ήθελες να αλλάξεις". "Αυτό ακριβώς θα άλλαζα. Να μην αλλάζει κάθε τρεις και λίγο. Δεν μπορείς να μεταρρυθμίζεις μόνο την κορυφή, δηλαδή τις τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Για να έχεις μία σοβαρή δημόσια εκπαίδευση, πρέπει να βάλεις σωστά θεμέλια. Να κάνεις ριζικές αλλαγές από το μηδέν. Από το δημοτικό ίσως. Είναι απαράδεκτο αυτό που έγινε με τους μαθητές της Α' Λυκείου και την Τράπεζα Θεμάτων. Οι μαθητές πήγαν να δώσουν εξετάσεις στα τυφλά. Δεν μπορούν να γίνονται πειραματόζωα".

"Μήπως όμως φταίει και η ελλιπής προετοιμασία των καθηγητών;", την ρωτώ. "Φυσικά. Οι περισσότεροι κατά την γνώμη μου, δεν έχουν το υπόβαθρο για να προετοιμάσουν σωστά τους μαθητές για την αρένα των Πανελληνίων. Και ο τρόπος που αξιολογήθηκαν πέρυσι αποδείχτηκε αναποτελεσματικός. Γιατί το λέω αυτό; Μα, γιατί αφορούσε μόνο στα τυπικά. Σε πτυχία, τεχνολογία και άλλα τέτοια. Όμως ακόμα και κάποιοι καθηγητές με μόρφωση και πολλές σπουδές, δεν έχουν τα φώτα της σωστής διδασκαλίας. Τα πτυχία δεν αρκούν. Έπρεπε να αξιολογηθούν επί τω έργω".