Σας προκαλώ…Σας προσκαλώ…Σας παρακαλώ…Τι εννοεί ο Νίκος Ντούβας;;

Του Νίκου Ντούβα

Σας προκαλώ…Σας προσκαλώ…Σας παρακαλώ…
Όχι! Δεν είναι απόπειρα κλίσης του ρήματος ‘καλώ’ με όλα τα προθέματα που μπορεί να το συνοδεύουν…

Είναι απόσπασμα από… μελλοντική ομιλία του γίγαντα της Β’ Πειραιά…
Και πως ξέρω, θα ρωτήσετε, τι θα πει στο μέλλον ο γίγαντας;


Το ξέρω γιατί τα ίδια ακριβώς πράγματα λέει δεκαετίες τώρα! Σε όλες τις δημόσιες εμφανίσεις του, εμφατικά μας προκαλεί, μας προσκαλεί, μας παρακαλεί…

Είναι κάτι σαν το ‘σήμα κατατεθέν’ του δημόσιου λόγου του γίγαντα! Όλοι το ξέρουν, το αναμένουν, διασκεδάζουν με αυτό…

Σαν να τον βλέπω…

Στο βήμα, φουσκώνοντας το στήθος ό,σο μπορεί, έχοντας το κεφαλάκι του βιδωμένο ψηλά με το πηγουνάκι του προτεταμένο ό,σο πάει, με ύφος βαρύγδουπο, να κουνάει το δάκτυλο και να μας προκαλεί… προσκαλεί… παρακαλεί…

Κακοστημένη πρόζα! Μια απελπισμένη προσπάθεια να πείσει ότι ‘κατέχει το άθλημα’, ότι εκτός από πολιτικός της πράξης είναι και δεινός ρήτωρ… Ότι ενσαρκώνει, σα να λέμε, το Ομηρικό ιδεώδες για τους πολιτικούς άνδρες: ‘ρητήρ τε και πρηκτήρ’.

Όσον αφορά το ‘ρητήρ’ υπάρχουν αμφιβολίες… για το ‘πρηκτήρ’ όμως καμία…

Το ταξίδι βέβαια, που χάρισε στο φιλοθεάμον κοινό της περιφέρειας τόσες και τόσες κορυφαίες στιγμές ιλαρότητας, τελειώνει εδώ…

Ο ‘πρηκτήρ’ θα απέλθει. Οριστικώς και αμετακλήτως!

Κι έτσι ο ‘ρητήρ’ θα πάρει την εκδίκησή του. Διότι, μην αμφιβάλετε… Το μόνο που θα μείνει να θυμίζει τον γίγαντα θα είναι ο απόηχος της ‘μεγαλοφυούς’ επινόησής του:

Σας προκαλωωώ…
Σας προσκαλωωώ…
Σας παρακαλωωώ…

Έτσι… Για να θυμίζει και σε μας τον τρόπο που οι φούσκες αποκτούν βαρύτητα!

Νίκος Ντούβας