Ελληνική εξωτερική πολιτική - Το κράτος φαίνεται ότι αναιρεί... τον εαυτό του

Παρατηρούμε ότι με την πάροδο του χρόνου σε θέματα που άπτονται του εθνικού μας πλούτου διολισθαίνουμε ως χώρα σε πολιτικές οι οποίες εκτός από δεσμευτικές, μειώνουν και τον ασκούμενο από εμάς έλεγχο, τόσο σε επίπεδο χώρου όσο και σε επίπεδο αποφάσεων!


Μαθαίνουμε λοιπόν ότι το υπ. Περιβάλλοντος δίνει αμοιβή σε εταιρεία ή "ένωση" φυσικών προσώπων για να τρέξει τους διαγωνισμούς σε Κρήτη και Ιόνιο αν και το 2011 δημιουργήθηκε η ΕΔΕΥ, η οποία δεν έχει ακόμα ενεργοποιηθεί .

Πριν όμως φτάσουμε σε αυτή την απόφαση της συγκυβέρνησης είναι καλό να αναφέρουμε ότι τα οικόπεδα για τα οποία πρόκειται να γίνουν οι διαγωνισμοί γίνονται σε θαλάσσιες εκτάσεις οι οποίες αφορούν τη μισή ΑΟΖ! Εδώ υπάρχει ένα παράδοξο - και εμφανίζεται πρώτη φορά παγκοσμίως-  το οποίο πρέπει να επισημανθεί...  

Το ελληνικό κράτος δεν έχει ανακηρύξει ΑΟΖ (η οποία ανακήρυξη είναι μονομερής πράξη), ακόμα. Τα οικόπεδα τα οποία βγάζει στη διαγωνιστική διαδικασία αφορούν σε αυτή τη μισή μη ανακηρυγμένη ΑΟΖ! Παράλογο; Κάποιος θα μπορούσε να πει ναι... Υπάρχει εξήγηση; Υπό προϋποθέσεις ναι...

 

Πάνε δεκαετίες από τότε που οι ελληνικές κυβερνήσεις εφαρμόζουν μία πολιτική κατευνασμού απέναντι στην Τουρκία. Και καιρός είναι να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Το ότι δεν ανακηρύττουμε ΑΟΖ αφορά κατά κύριο λόγο στις διεκδικήσεις των γειτόνων οι οποίοι διεκδικούν την περιοχή μέχρι τον 25ο μεσημβρινό -με άλλα λόγια το μισό Αιγαίο. 

 

Υπάρχουν κι άλλες διεκδικήσεις από τη μεριά τους οι οποίες δεν χρειάζεται τώρα να αναφερθούν... Οι ελληνικές κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια έχουν αναπτύξει ένα φοβικό σύνδρομο το οποίο μας καθιστά εν πολλοίς έρμαια των σχεδιασμών της Τουρκίας η οποία δείχνει μία αξιοθαύμαστη επιμονή κι επιμονή στα σχέδια τα οποία έχει εκπονήσει κι αναθεωρεί επί τω βελτίω κάθε φορά!

 

Με αφορμή την οικονομική κρίση οι ελληνικές κυβερνήσεις μείωσαν, σε βαθμό παρεξήγησης, τα εξοπλιστικά κονδύλια - μαζί με αυτά και τους μισθούς των ενστόλων. Αντιθέτως, η απέναντι πλευρά εδώ και χρόνια αναβαθμίζεται με προγράμματα τα οποία αφορούν οπλικά συστήματα τελευταίας τεχνολογίας και φυσικά πολλά εξ αυτών στοχεύουν στην ανατροπή του υφιστάμενου status quo της περιοχής του Αιγαίου...

Για να επιστρέψουμε όμως στην ανάθεση της διαχείρισης των υδρογονανθράκων σε ιδιωτική εταιρεία. Με ποιά λογική παρακάμπτεται η ΕΔΕΥ; Είναι άμεση παραδοχή ότι το ελληνικό κράτος αδυνατεί να διαχειριστεί ένα τέτοιο project; Η ανάθεση πρόκειται να γίνει με σκοπό τη δέσμευση της επόμενης κυβέρνησης, η οποία προφανώς δεν θα είναι η ίδια με την τρέχουσα, και την αδυναμία παρέμβασής της στο έργο μιας ιδιωτικής εταιρείας; Έχει επιβληθεί από κέντρα του εξωτερικού;

Σε κάθε περίπτωση χρειάζονται διευκρινήσεις σε σχέση με αυτή την απόφαση καθώς το ίδιο το κράτος φαίνεται ότι αναιρεί... τον εαυτό του!

Πηγή:  http://www.dotnews.gr