Τα παιδιά μας, ανοίγουν τα φτερά τους για την Κίνα - Το κράτος, το...γνωρίζει;;

Είκοσι δύο νέα παιδιά από όλη την Ελλάδα, που δεν έχουν καν γνωριστεί μεταξύ τους, έχουν έναν κοινό στόχο γι’ αυτό το καλοκαίρι. Με το που έκλεισαν τα σχολεία, αντί να σχεδιάσουν διακοπές και εξορμήσεις στις παραλίες εντατικοποίησαν το ήδη βαρύ προπονητικό τους πρόγραμμα...

 Σε μόλις δύο ημέρες, στις 12 Αυγούστου θα επιβιβαστούν όλοι μαζί στο ίδιο αεροπλάνο με προορισμό το Ναντζίνγκ της μακρινής Κίνας. Εκεί θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στη μεγαλύτερη αγωνιστική διοργάνωση της μέχρι τώρα αθλητικής τους σταδιοδρομίας: στην Ολυμπιάδα των Νέων.

«Πρόκειται για μια διοργάνωση που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτή των Ολυμπιακών Αγώνων που όλοι γνωρίζουμε» εξηγεί ο κ. Γιάννης Καράς, αρχηγός της αποστολής. Η μόνη διαφορά είναι πως σε αυτούς τους αγώνες συμμετέχουν αθλητές μικρότερων ηλικιών, από 15 μέχρι 18 ετών.

Ο κ. Καράς θυμάται πως πριν από τέσσερα χρόνια, στην πρώτη διοργάνωση του θεσμού στη Σιγκαπούρη πολλές αθλητικές ομοσπονδίες είχαν πάρει τους αγώνες αυτούς λίγο σαν παιχνίδι αλλά γρήγορα κατάλαβαν πως το επίπεδο είναι υψηλό. Τότε, η Ελλάδα είχε «πάρει» πέντε μετάλλια.

Σε αυτούς τους αγώνες, η ελληνική αποστολή αποτελείται από αθλητές που παράλληλα με το σχολείο και παρά τις αντιξοότητες – τις οικονομικές κυρίως δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αθλητικές ομοσπονδίες και τα σωματεία τους- έχουν καταφέρει να προκριθούν και να βρίσκονται ανάμεσα στους «καλύτερους του κόσμου». Ο κ. Καράς δεν θέλει να ξεχωρίσει κάποιο από τα παιδιά, αλλά όπως λέει η ομάδα είναι δυνατή και έχουμε ελπίδες για μεγάλες διακρίσεις και μετάλλια. «Μην ξεχνάτε πως τα παιδιά αυτά εάν συνεχίσουν θα είναι οι μελλοντικοί Ολυμπιονίκες της χώρας μας» τονίζει.

 

Διαφορετικό ξεκίνημα

Για πολλά από τα παιδιά της ελληνικής αποστολής η ενασχόληση με το άθλημά τους ήταν μάλλον τυχαία. Ο Γιώργος Παπαδόπουλος - Κουκλάκης, που θα αγωνιστεί σε λίγες ημέρες στα πράσινα νερά μιας τεχνητής λίμνης στην ιστιοπλοΐα, ανακοίνωσε στη μητέρα του, όταν ήταν 9 ετών, πως θέλει να κάνει κάτι... αθλητικό. Οι επιλογές που της έδωσε ήταν kite surf ή ιστιοπλοΐα. «Εκείνη επέλεξε την ιστιοπλοΐα χωρίς δεύτερη σκέψη!» θυμάται γελώντας.

Ο ίδιος δεν ήξερε πως το άθλημα που επέλεγε είχε... αγώνες! Το μόνο που είχε στο μυαλό του είναι πως θα μπορεί να πηγαίνει τους φίλους του σε απόμακρες παραλίες. Οταν από την πρώτη του αγωνιστική προσπάθεια μπήκε στον «χρυσό στόλο», δηλαδή στους 80 καλύτερους ιστιοπλόους της χώρας, οι δάσκαλοί του κατάλαβαν πως έχει ταλέντο – έκτοτε έχει συμμετάσχει σε δεκάδες αγώνες κερδίζοντας σημαντικές διακρίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.

Παρόμοιο ξεκίνημα είχε και η Θεοδώρα Γκουντούρα, ένα από τα τρία παιδιά που θα αγωνιστούν στην ξιφασκία. Ηταν 10 χρόνων όταν έκανε βόλτα στο Αλσος της Νέας Φιλαδέλφειας, και έπεσε πάνω σε μια εκδήλωση γνωριμίας του Δήμου με «παράξενα» αθλήματα. Δοκίμασε την τοξοβολία αλλά όταν έπιασε το ξίφος, ένας προπονητής την πλησίασε και τη ρώτησε αν θα την ενδιέφερε να το δοκιμάσει ξανά. Εξι χρόνια μετά κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα σπάθης όπου αγωνίζεται.

Για κάποια άλλα από τα παιδιά, ο αθλητισμός ήταν οικογενειακή υπόθεση. Η σκοπεύτρια Αννα Κορακάκη από τη Δράμα που κατέχει ένα παγκόσμιο ρεκόρ στην κατηγορία της, παρακολουθούσε από μωρό τους αγώνες του πατέρα της - που είναι και αυτός σκοπευτής. Οπλο όμως κράτησε πρώτη φορά στα 10 της και θυμάται τον ενθουσιασμό της αλλά και τον πατέρα της (και πλέον προπονητή της) να λέει στη μητέρα της εκείνο το βράδυ πως «η μικρή έχει "χέρι"».

Αντίστοιχα, ο Αντώνης Τανταλίδης θαύμαζε από μικρός τον ξάδερφό του που κατέβαινε σε αγώνες ενόργανης και ζητούσε επίμονα από τους γονείς του να κάνει και αυτός μαθήματα. Στα τέσσερά του χρόνια ξεκίνησε και στα επτά του συμμετείχε στον πρώτο του αγώνα. Το μόνο που θυμάται είναι ότι είχε μεγάλο άγχος και αγωνία. «Οπως κάθε φορά άλλωστε... Ολη μου η προσπάθεια κρίνεται σε λίγα λεπτά».

Πολύωρες προπονήσεις

Οι προπονήσεις είναι καθημερινές και πολύωρες, τα παιδιά με δυσκολία αφιέρωσαν λίγη ώρα για να βρεθούμε ακόμα και για να μιλήσουμε στο τηλέφωνο. Ο Απόστολος Χρήστου, για παράδειγμα, που έχει αυτή τη στιγμή το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μ. ύπτιο, έχει κλείσει εδώ και κάποιες ημέρες το κινητό του τηλέφωνο για να μπορέσει να είναι απολύτως συγκεντρωμένος.

Στην παρηκμασμένη Ολυμπιακή Εγκατάσταση του Αγιου Κοσμά όπου τον συναντήσαμε, κολυμπάει σχεδόν όλη μέρα. Αλλά και κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους, το ξυπνητήρι του χτυπούσε στις 5 το πρωί, ώστε στις 5.30 να μπει στο νερό για πρωινή προπόνηση.

Το απόγευμα, μετά το σχολείο ξαναέμπαινε στην πισίνα για τουλάχιστον δύο ώρες. «Ολοι στερούμαστε πράγματα και υπάρχουν στιγμές που κουράζεσαι, φτάνεις στα όριά σου και θες να σταματήσεις. Ομως κάτι σε τραβάει και δεν το βάζεις κάτω».

Τα έξοδα της  αποστολής τα καλύπτει εξ ολοκλήρου –για όλες τις χώρες- η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή. Είναι ίσως ο μόνος τρόπος να εξασφαλιστεί η ελληνική συμμετοχή στους αγώνες. Η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή με μεγάλη δυσκολία κατάφερε να βρει χορηγούς ακόμα και για τα πιο βασικά όπως για τις στολές των παιδιών, αφού με πρόσφατους νόμους, κάθε χορηγία όχι μόνο δεν εκπίπτει από τη φορολογική δήλωση του Χορηγού αλλά πλέον φορολογείται.

Ένα ακόμη θαύμα της γραφειοκρατίας

Ο κ. Γιάννης Καράς, αρχηγός της αποστολής, αλλά και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κωπηλασίας, μας εξηγεί πως με προϋπολογισμούς μειωμένους στο 50% και με μεγάλες καθυστερήσεις στην εκταμίευση των χρημάτων από το κράτος, τόσο η ομοσπονδία του όσο και αυτές άλλων αθλημάτων με δυσκολία καλύπτουν πάγια έξοδα. Οπως εξομολογείται, δεν είναι λίγες οι φορές που ο ίδιος και τα άλλα μέλη του Δ.Σ. πληρώνουν από την τσέπη τους τα έξοδα αποστολών, όπως αυτής στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Βαρέζε, όπου η αθλήτριά του πήρε ασημένιο μετάλλιο. «Δεν μπορώ να πω σ’ ένα παιδί που έχει κάνει τόσες θυσίες πως δεν θα κατέβει στον αγώνα γιατί δεν υπάρχουν τα χρήματα».

Αλλες ομοσπονδίες, βέβαια, δεν μπορούν να κάνουν καν αυτό: «Το κράτος έχει μεταθέσει το πρόβλημα στους γονείς. Οι οποίοι καλούνται να επιχορηγήσουν τα παιδιά τους» εξηγεί ο κ. Καράς. Χαρακτηριστική η περίπτωση του ιστιοπλόου Παπαδόπουλου-Κουκλάκη. Οι γονείς του επιβαρύνονται με όλο το κόστος της προετοιμασίας αφού η ομοσπονδία αδυνατεί να το καλύψει. Κάθε αγώνας στο εξωτερικό -όπως αυτός που κατέταξε τον δεκαεξάχρονο αθλητή έκτο παγκοσμίως στην κατηγορία του- είναι ένα κονδύλι που ξεπερνά τα 4.000 ευρώ.

Και παρόλο που για πολλούς από τους αθλητές που θα συμμετάσχουν στην Ολυμπιάδα των Νέων υπήρχε μια λύση που θα τους ανακούφιζε έστω και λίγο από το οικονομικό βάρος, η ελληνική γραφειοκρατία έκανε ακόμη μια φορά το θαύμα της. Ο λόγος για το πρόγραμμα της Ολυμπιακής Αλληλεγγύης, ένα πακέτο χρηματοδότησης για την προετοιμασία αθλητών υψηλού επιπέδου σε χώρες που το έχουν ανάγκη. Η προκαταβολή παραμένει μπλοκαρισμένη εξαιτίας ενός νόμου που απαγορεύει στο Δημόσιο (την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή εν προκειμένω) να επιχορηγεί ΜΚΟ (δηλαδή ομοσπονδίες ή σωματεία). Μάταια -εδώ και μήνες- εξηγούν στους αρμόδιους του υπουργείου Αθλητισμού πως τα χρήματα αυτά δεν είναι κρατικά αλλά προέρχονται από τη ΔΟΕ και ενδεχομένως θα χαθούν αν δεν απορροφηθούν άμεσα. Επειτα από μήνες διαβουλεύσεων και την προσωπική παρέμβαση του ίδιου του προέδρου της ΔΟΕ, Τόμας Μπαχ, στον Ελληνα πρωθυπουργό φαίνεται πως... μάλλον έχει βρεθεί λύση.

Πηγή