Όταν εξαφανίσετε και τους συνταξιούχους, να δούμε τότε ποιος θα πληρώσει τους φόρους

 "Σύνταξη". Αν σταθούμε στην ερμηνεία της λέξεως τότε σύνταξη είναι η ανταποδοτική συνεισφορά του κράτους Πρόνοιας σε όσους εργάστηκαν και  χρηματοδότησαν τα ασφαλιστικά ταμεία με τις κρατήσεις τους...


 Πρόκειται για τριμερή χρηματοδότηση του εργαζόμενου, του εργοδότη και του κράτους και αυτά τα χρήματα που εισπράττουν τα ασφαλιστικά ταμεία αποδίδονται στους εργαζόμενους, μετά τη συνταξιοδότηση της.

Αυτή είναι η σωστή ερμηνεία αυτής της λέξεως. Βέβαια στην Ελλάδα, σίγουρα τα χρόνια προ κρίσης, αλλά και μετά η ερμηνεία αυτής της έννοιας δόθηκε κατά το δοκούν. Έτσι είχαμε συνταξιούχους νεότατους με πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, ή ακόμα και Πραιτωριανούς  λες και κέρδισαν στο Χρηματιστήριο, εισπράττοντας πολλαπλάσιες αμοιβές, από τις κρατήσεις τους.

Όμως με την επιβολή του μνημονίου άρχισε και ο παραλογισμός. Αντί να εντοπιστούν και να διορθωθούν οι όποιες στρεβλώσεις, ουσιαστικά ξεκίνησε  ένας διωγμός των συνταξιούχων και των ασφαλιστικών ταμείων. Έτσι εκτός με το ''ετσιθεληματικό'' κούρεμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, έχουμε και τις συνεχείς μειώσεις των συντάξεων σε συνδυασμό με την αύξηση της φορολογίας.

Θα μου πείτε ότι σήμερα ανακάλυψες το πρόβλημα. Όχι, απλά διαβάζοντας τις προηγούμενες ημέρες μια είδηση, ότι το Συνταγματικό δικαστήριο της Πορτογαλίας, ενέκρινε τις μειώσεις των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά απέρριψε το αντίστοιχο αίτημα για τους συνταξιούχους, άρχισα να κάνω παραλληλισμούς.

Διότι όταν αποφασίσεις ότι θα κόψεις τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, ουσιαστικά μειώνονται και οι κρατήσεις, άρα είναι αναπόφευκτο -αν  θεωρήσουμε ότι πλέον το σύστημα  θα λειτουργήσει ορθολογικά- ότι θα μειωθούν και οι συντάξιμες αποδοχές.

Αν όμως σε έναν συνταξιούχο κόψεις τη σύνταξη του για να βγει η εξίσωση της λιτότητας , πρόκειται ουσιαστικά για ληστεία, γιατί αυτές τις αποδοχές τις χρηματοδότησε με τις κρατήσεις του. Και ειδικά σήμερα, βλέπουμε ότι με το τεράστιο ποσοστό ανεργίας και τις καθυστερήσεις στις πληρωμές ακόμα και σε όσους εργάζονται, ποσό σημαντική είναι η συνεισφορά των συνταξιούχων γονιών στα παιδιά τους.

Ενδεικτικό είναι ότι πλέον πολλοί μεσόκοποι νέοι ακόμα και στα άντα τους  δεν εγκαταλείπουν το πατρικό τους, για να αντεπεξέλθουν στα έξοδα.

Αναρωτιέμαι, όταν στο εγγύς μέλλον θα υπάρχουν χαμηλοσυνταξιούχοι, ή ακόμα και άνθρωποι που δεν θα μπορούν λόγω ανεργίας και έλλειψης ενσήμων να βγουν στη σύνταξη, ποιοι θα χρηματοδοτούν τη γενιά των 700, 600, 500 (και δεν ξέρω που ακόμα θα φθάσει) ευρώ.



Άρθρο του Φώτη Νάκου