ΕΝΦΙΑ: Μήπως τους..."ρίχνουμε" εκεί στη κυβέρνηση;;

Παρά τις διορθώσεις, λόγω τεκμηρίων διαβίωσης εκατοντάδες χιλιάδες είναι τα νοικοκυριά που κινδυνεύουν να χάσουν την έκπτωση φόρου ή την απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ, αφού με βάση τον νόμο, προκειμένου κάποιοι να βγουν «κερδισμένοι» θα πρέπει το ετήσιο πραγματικό ή τεκμαρτό εισόδημα συμπεριλαμβανομένης της οικογενειακής τους κατάστασης να είναι κάτω από ένα συγκεκριμένο όριο.


Και ενώ το υπουργείο Οικονομικών καταθέτει την Πέμπτη στη Βουλή τροπολογία για τον ΕΝΦΙΑ, όπου ανάμεσα στις αλλαγές θα προβλέπεται έκπτωση και για τα ξενοίκιαστα μη ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα υπό προϋποθέσεις, πολλοί είναι οι φορολογούμενοι που ενώ δικαιούνται έκπτωση 50% ή 100%, θα πληρώσουν ολόκληρο το φόρο γιατί είτε είναι παντρεμένοι είτε ιδιοκτήτες ενός μικρού ακινήτου είτε κατέχουν αυτοκίνητο χαμηλού κυβισμού.

Ο νόμος για τον ΕΝΦΙΑ προβλέπει ότι σε περιπτώσεις διαπιστωμένης οικονομικής αδυναμίας πληρωμής του νέου φόρου θα χορηγείται έκπτωση 50% επί του συνολικού φόρου που βεβαιώθηκε για τον φορολογούμενο, τη σύζυγο που συνυποβάλλει δήλωση και τα εξαρτώμενα μέλη, εφόσον πληρούνται ταυτόχρονα οι εξής προϋποθέσεις:

1. Το συνολικό φορολογητέο οικογενειακό εισόδημα του έτους 2013 να μην έχει υπερβεί τις 9.000 ευρώ, προσαυξημένο κατά 1.000 ευρώ για τον ή την σύζυγο και για κάθε εξαρτώμενο μέλος. Αυτό σημαίνει ότι για να απαλλαγεί από το 50% του ΕΝΦΙΑ μια οικογένεια με 1 παιδί, το συνολικό ετήσιο φορολογητέο εισόδημα δεν θα πρέπει να ξεπερνά τις 11.000 ευρώ, ενώ για να γλιτώσει από το 50% του ΕΝ.Φ.Ι.Α. μια τετραμελής οικογένεια το συνολικό ετήσιο φορολογητέο εισόδημά της δεν θα πρέπει να ξεπερνά τις 12.000 ευρώ.

2. Το σύνολο της επιφάνειας των κτισμάτων να μην υπερβαίνει τα 150 τετραγωνικά μέτρα. Μάλιστα στο υπουργείο Οικονομικών σχεδιάζουν τώρα να προσθέσουν και κριτήριο συνολικής αξίας της ακίνητης περιουσίας.

ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ

 Εν τω μεταξύ, αντισυνταγματική έκρινε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης διάταξη του Ν. 4174/2013 για τις φορολογικές διαδικασίες που ορίζει ως απαράδεκτη τη συζήτηση ενώπιον δικαστηρίου εμπράγματης αγωγής επί ακινήτου, πλην της μονομερούς εγγραφής υποθήκης ή προσημείωσης υποθήκης ή της άρσης κατάσχεσης, αν δεν προσκομισθεί από τον υπόχρεο σε Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων το πιστοποιητικό απαλλαγής,  πληρωμής ή ρύθμιση του φόρου για τα προηγούμενα 5 έτη.


Σύμφωνα με το σκεπτικό του Δικαστηρίου η εν λόγω διάταξη που είναι προφανές ότι είναι φορολογικής  φύσης, θίγει, παραβιάζει και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 της  Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών  ελευθεριών (Ε.Σ.Δ.Α.) και τις διατάξεις των άρθρων 17, 20 και 25 του Συντάγματος (δικαίωμα της  ιδιοκτησίας, δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας και αρχή της αναλογικότητας).

Αρχικά το Δικαστήριο έκρινε ότι το απλό ταμειακό συμφέρον που προκύπτει για το Δημόσιο δεν συνιστά λόγο γενικότερου δημοσίου συμφέροντος, για τον οποίο θεσπίζεται η παραπάνω διάταξη  ως αναγκαία προϋπόθεση του παραδεκτού κάθε εμπράγματης αγωγής.

Επιπλέον, έκρινε ότι η επιβολή φόρου ακίνητης περιουσίας,  παράλληλα προς υφιστάμενους άλλους φόρους, δεν πρέπει να θίγει τον πυρήνα του δικαιώματος  της ιδιοκτησίας και δεν πρέπει να εξαρτά το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του Πολίτη να  προσφύγει στη Δικαιοσύνη από τις συγκεκριμένες φορολογικές του υποχρεώσεις.

Εν κατακλείδι, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης σημειώνει πως «δεν θα μπορούσε μια καθαρά φορολογικού χαρακτήρα  διάταξη, που δεν αφορά στην προστασία των συναλλασσομένων σε σχέση με τα ακίνητα ή δεν  επιδιώκει την παροχή δικαστικής προστασίας, να αποτελεί ειδική διαδικαστική προϋπόθεση μιας εμπράγματης αγωγής και προαπαιτούμενο προκειμένου να εκδοθεί απόφαση επί της ουσίας».