Μπήκαμε στο μνημόνιο με 120% χρέος επί του ΑΕΠ και βγαίνουμε με 170%!!!

Η υποτίμηση είναι ίσως η λέξη- κλειδί που μπορεί να περιγράψει την βασικότερη εγγραφή στο κοινωνικό ασυνείδητο αυτούς τους καιρούς. Δεν μιλάμε (χωρίς να την παραγνωρίζουμε) για την υποτίμηση των εμπράγματων αξιών, ούτε για την υποτίμηση της αξίας  (των αμοιβών) της εργασίας. Μιλάμε για την υποτίμηση της νοημοσύνης μας...

Αυτό για το οποίο μιλάμε το γνωρίζουν, το διαπίστωσαν όσοι βρήκαν το κουράγιο να παρακολουθήσουν τη συζήτηση στη Βουλή και να ακούσουν τους συνεταίρους στην κυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλο να αυτοπαρουσιάζονται σαν οι μοναδικοί και αναντικατάστατοι πρωθυπουργοί οι οποίοι μπορούν να κρατήσουν τη χώρα μακριά από το χάος.

Δε θα αμφισβητήσουμε το δικαίωμα των κυρίων Σαμαρά- Βενιζέλου να νιώθουν …θεοί και αναντικατάστατοι. Εκεί που έχουμε ένα πρόβλημα είναι όταν θεωρούν πως απευθύνονται σε ηλίθιους.

Γιατί μόνο ηλίθιοι μπορούν να πιστέψουν ότι:

Μπήκαμε στο μνημόνιο με 120% χρέος επί του ΑΕΠ και βγαίνουμε από τα μνημόνια τώρα που το χρέος είναι 170%

Μειώνεται η ανεργία, όταν με βάση τα επίσημα στοιχεία έχουμε 51% ανεργία στους νέους, 33% στις γυναίκες και 27%  -ρεκόρ στην ΕΕ- γενική ανεργία

Κερδίζουμε την κούρσα της ανταγωνιστικότητας! Πράγματι, αν αντί για 400-600 ευρώ που κατάντησαν τις μηνιαίες αποδοχές όσων εργαζομένων έχουν εργασία και πληρώνονται, οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος τις κατεβάσουν λίγο ακόμη  η χώρα θα γίνει ακόμη πιο ανταγωνιστική. Αν μάλιστα εφαρμόσει και το δουλοκτητικό σύστημα οικονομίας, η χώρα θα γίνει ασυναγώνιστη.

Μόνο ηλίθιοι μπορούν να ακούσουν τις κομπορρημοσύνες των κυρίων της κυβέρνησης για δρόμο που οδηγεί σε διέξοδο, αν γνωρίζουν  ότι η μακροχρόνια ανεργία τρέχει με ρυθμούς «ανάπτυξης» 2,5% και έχει φτάσει στο 19,9%. Αυτό με πολύ απλά λόγια σημαίνει ότι εξ αιτίας των πολιτικών της κυβέρνησης, το 20% των σημερινών ανέργων δεν πρόκειται να βρει ποτέ εργασία, ακόμη και απλήρωτη.


























Πηγή