Η μεγαλοπρεπής σφαλιάρα διά χειρός των «αγορών», "δείχνει" το επόμενο μνημόνιο

Την Κυριακή ανακοινώνονται τα stress test των τραπεζών και ταυτόχρονα δίνεται το εναρκτήριο λάκτισμα για τη συζήτηση περί νέου μνημονίου. Η συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου μπαίνει στην αντίστροφη μέτρηση.

 Η μεγαλοπρεπής σφαλιάρα διά χειρός των «αγορών» την περασμένη εβδομάδα, με τα απαραίτητα μηνύματα προς το σύνολο του πολιτικού συστήματος, δεν θα μείνει ανολοκλήρωτη.

Μετά την κατάρρευση του φληναφήματος περί «καθαρής εξόδου» από το μνημόνιο, η κυβέρνηση πέρασε στην πλήρη αποδοχή της «προληπτικής πιστωτικής γραμμής», χωρίς να είναι βέβαιο ότι αυτό θα αποτελέσει το τελευταίο σημείο οπισθοχώρησης. Όπως ήδη δημοσιεύθηκε από την περασμένη Πέμπτη στο «Ποντίκι» – και αναπαρήγαγαν πολλά ΜΜΕ το σαββατοκύριακο –, αυτή η πιστωτική γραμμή φέρνει έτσι κι αλλιώς μνημόνιο.

Στο τραπέζι υπάρχουν δύο επιλογές, όπως τις κατέγραψε εκλαϊκευμένα και με λεπτομέρειες ο Γιώργος Παπαϊωάννου στο Βήμα της Κυριακής: μία με «λάιτ» δεσμεύσεις και μία με μνημόνιο στα πρότυπα αυτών που έχουν ήδη εφαρμοστεί.

Το πρόβλημα της κυβέρνησης είναι ότι το κλίμα αβεβαιότητας που δημιούργησε το τελευταίο διάστημα έκανε τους δανειστές ακόμη πιο «σφιχτούς», παρότι και εκείνοι θα προτιμούσαν ίσως μια πιο ελαφριά και... εκλεπτυσμένη εκδοχή μνημονίου, ώστε να πουλήσουν και αυτοί το δικό τους αφήγημα περί «επιτυχίας» στην Ελλάδα.

Το δε γελοίο του πράγματος είναι ότι εσχάτως, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει βήματα μετριασμού των προεκλογικών τόνων, η κυβέρνηση με το τελευταίο... ξεσάλωμα τσίτωσε άγρια τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ, που τώρα ψάχνουν για μοντέλο ισχυρής δέσμευσης της Ελλάδας για την επόμενη διετία τουλάχιστον.

Προφανώς πρόβλεψη για την ακριβή κατάληξη αυτής της συζήτησης δεν μπορεί να γίνει τώρα. Οι λεπτομέρειες ίσως πάρει λίγο καιρό για να αποσαφηνιστούν. Το μόνο βέβαιο είναι η επιτήρηση.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο η κυβέρνηση περιμένει να δει το μέγεθος της πίεσης που θα της ασκηθεί στο πεδίο των εκκρεμοτήτων που έχουνε μείνει στις «μεταρρυθμίσεις». Η τρόικα, ενισχυμένη από το άδοξο τέλος των τσαμπουκάδων της κυβέρνησης, εξακολουθεί να θέλει κρίσιμες αλλαγές στα εργασιακά, το ασφαλιστικό και τους πλειστηριασμούς.

Άγνωστο παραμένει σε ποια από αυτά τα πεδία μπορεί να ασκηθεί αποτελεσματική πίεση εκ μέρους τους, καθώς η κυβέρνηση αυτή αναμένεται να τελευτήσει τον βίο της συντόμως, αν δεν μεσολαβήσει κάποιο κοσμοϊστορικό γεγονός που θα τον παρατείνει για ένα χρόνο ακόμη, και το τελευταίο που θα ήθελε προεκλογικά θα ήταν να στιγματιστεί περαιτέρω η παρουσία της από τέτοιες αποφάσεις. Από την άλλη είναι τόσο αδύναμη πολιτικά και διαπραγματευτικά, ώστε, αν η τρόικα είναι αποφασισμένη, δεν θα μπορεί να προβάλει την παραμικρή αντίσταση.

Με τούτα και μ’ εκείνα, από την Κυριακή και ύστερα ανοίγει η βεντάλια μιας κατ’ όνομα διαπραγμάτευσης, της οποίας η κατάληξη θα έχει μικρή σημασία για την τύχη της νυν κυβέρνησης, αλλά μεγάλη για το τοπίο στο οποίο θα βρεθεί η επόμενη...