20άρηδες επιλέγουν τον στίβο της πολιτικής

Μόλις τώρα αρχίζουν να βρίσκουν τον βηματισμό τους στην επαγγελματική ζωή. Τέσσερις νέοι, οι οποίοι, παράλληλα με την προσπάθεια να οικοδομήσουν το μέλλον τους, βρίσκουν χρόνο να ανησυχήσουν ή μάλλον να νοιαστούν για την Ελλάδα.


Γεννημένοι το ’89 οι τρεις, 28άρης ο τέταρτος, αποφασίζουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους –στον βαθμό που τους αναλογεί– και να εμπλακούν στην πολιτική. Στις 25 Ιανουαρίου θα πάρουν το βάπτισμα ως υποψήφιοι στις βουλευτικές εκλογές―αν και η προσωπική τους ανάδειξη δεν είναι αυτοσκοπός, όπως ομόφωνα δηλώνουν.

Με καταγωγή από τα Χανιά και έχοντας ζήσει εκεί τα πρώτα 16 της χρόνια –κάτοικος Αμπελοκήπων σήμερα–, η Δήμητρα Αγγελάκη, μαθηματικός, με σχέδια για μεταπτυχιακό στην Ελλάδα, κλείνει τα 25 δύο ημέρες πριν από τις εκλογές. Είναι υποψήφια στην Α΄ Αθηνών με τη Ν.Δ. «Είχα ένα πολύ δυναμικό πρότυπο στην οικογένεια, τη γιαγιά μου! Από μικρή την έβλεπα να δραστηριοποιείται―από συλλόγους γονέων μέχρι τη Ν.Δ. Ακολούθησα τον δρόμο που χάραξε: τρίτη στην Παγκρήτιο (πολιτιστικός σύλλογος στα Χανιά) και δεύτερη στον κεντρικό τομέα, στην Περιφέρεια Αττικής. Τα πράγματα δυσκόλεψαν για μας, είμαστε μεσοαστική οικογένεια, έβλεπα τους φίλους μου να φεύγουν έξω, αποφάσισα να μείνω και να βοηθήσω να αλλάξουμε τα πράγματα».

Ο Γιάννος Γιαννόπουλος έχει τελειώσει πολιτικός μηχανικός στην Αθήνα και έκανε μεταπτυχιακό στην Υπολογιστική Μηχανική στο Μόναχο. Κατεβαίνει υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β΄ Αθηνών. Η ενασχόλησή του με τα κοινά ξεκίνησε από το α΄ έτος των σπουδών του στο φοιτητικό σχήμα «Εγκέλαδος», ακολούθησε η ένταξή του στη νεολαία του Συνασπισμού. «Είμαι από τους λίγους που γύρισαν. Αν και είχα προτάσεις για δουλειά, μου έλειπε η χώρα μου. Επιστρέφοντας, βρήκα μια κατάσταση διαφορετική μετά την εφαρμογή των μνημονίων. Δεν μπορούσα να το αφήσω χωρίς καμία προσπάθεια», δηλώνει.

Η Αγγελική Δεδοπούλου, αντίθετα, η οποία κατεβαίνει υποψήφια με το ΠΑΣΟΚ στην Αιτωλοακαρνανία, αφού τελείωσε Πολιτική Επιστήμη και Ιστορία στο Πάντειο και Ευρωπαϊκή Διακυβέρνηση στο Πανεπιστήμιο του Λουξεμβούργου, εγκαταστάθηκε στη συνέχεια στις Βρυξέλλες, όπου εργάζεται ως ευρωπαϊκός αναλυτής. «Εισπράττω συνεχώς αρνητικά σχόλια για την Ελλάδα, ακούγονται πολλά περί εξόδου της χώρας από το ευρώ, περί χρεοκοπίας... Κι εγώ αναγκάστηκα να φύγω από τη χώρα μου. Εχοντας όμως αποκτήσει την ευρωπαϊκή ματιά, αποφάσισα να ασχοληθώ με την πολιτική επειδή πιστεύω ότι εμείς οι νέοι μπορούμε να συμβάλουμε στην ανατροπή αυτής της κατάστασης».

Με εντελώς διαφορετική διαδρομή, ο συνομήλικός της, Αργύρης Παπουτσόγλου, αγρότης από το χωριό Δήμητρα Νέας Ζίχνης στις Σέρρες, είναι στο ψηφοδέλτιο του «Ποταμιού». «Αν ήταν τα παλιά κόμματα, δεν θα συμμετείχα. Θα αδιαφορούσα όπως οι περισσότεροι νέοι. Είδα όμως ότι το “Ποτάμι” εκφράζει τη λογική, το καινούργιο. Συμμετέχουν νέοι δημιουργοί, παραγωγοί, επιτυχημένοι στις δουλειές τους, με αξίες και αρχές».

Οπως εξηγούν όλοι οι υποψήφιοι, την απουσία εμπειρίας στον πολιτικό στίβο σκοπεύουν να την ισορροπήσουν με «τη διάθεση για αλλαγή, τις αντοχές και τη φρέσκια ματιά». Για τον Γιάννο, «η τριβή σε κοινωνικούς χώρους εξισορροπεί την κοινοβουλευτική απειρία», ενώ πιστεύει πως «κάθε ηλικιακή και κοινωνική κατηγορία πρέπει να εκφράζεται στην πολιτική». Στα συν των νέων συγκαταλέγεται και «η ευχέρεια χειρισμού Η/Υ, ώστε να εξασφαλίζεται η ματιά στον κόσμο», όπως θα πει η Δήμητρα. Οπως εξομολογείται ο Αργύρης, μπορεί να ακούστηκαν σχόλια του τύπου «πού μπλέκεις με τα πολιτικά, είναι γεμάτα βρωμιά!», εισέπραξε όμως θετικά σχόλια και παρότρυνση να συνεχίσει.

Στα βασικά προβλήματα της χώρας, η ανεργία καταλαμβάνει κεντρική θέση και για τους τέσσερις νέους. Για «περιστολή της δημοκρατίας, ως απόρροια της οικονομικής κατάστασης» κάνει λόγο ο Γιάννος, για «έλλειψη συλλογικής συνείδησης και απάθεια από τους νέους» μιλάει η Αγγελική, ενώ στα παραπάνω προσθέτει «το πρόβλημα της παιδείας και την ανάγκη για ανάπτυξη» η Δήμητρα. Ο Αργύρης αναφέρει «την απουσία ενημέρωσης και τεχνογνωσίας των αγροτών, προκειμένου να γίνει στροφή σε εναλλακτικές καλλιέργειες». «Στον τόπο μου», λέει, «ο ένας στους δύο νέους είναι άνεργος. Θα ήθελα να προσπαθήσω να αναδείξω τα προβλήματα της αγροτιάς, να διεκδικήσω αξίες και όνειρα που εμείς οι νέοι έχουμε χάσει».

Ο Γιάννος ξεχωρίζει από τους στόχους του κόμματός του την «ανάγκη να ενισχυθεί ο κοινωνικός τομέας της παραγωγής, δίνοντας την ευκαιρία να αναδειχθούν προσπάθειες ανθρώπων που ξεκινούν συνεταιρισμούς».

«Σχέδια και ρυθμίσεις»

Η Δήμητρα προτρέπει τους νέους σε «δραστηριοποίηση και συνεχή εμπλοκή στα κοινά», ενώ σε ό,τι αφορά τον διχασμένο ψηφοφόρο, απευθύνεται στη λογική του και όχι στην αγανάκτησή του, καθώς τα προβλήματα «δεν λύνονται με θαυματοποιούς αλλά με σχέδια και ρυθμίσεις». Τέλος, η Αγγελική θεωρεί πως «με την αξιοποίηση του πλούτου της και την αξιοποίηση ευρωπαϊκών κονδυλίων, με τη στροφή στον τουρισμό και την καινοτομία, η Ελλάδα θα κατακτήσει ξανά μια θέση στον παγκόσμιο χάρτη» και συμβουλεύει τους πάντες «να αφήσουν κατά μέρος τις αλληλοκατηγορίες και να οραματιστούν ένα κοινό μέλλον».


(Άρθρο  Βασιλική Χρυσοστομίδου)