Θα δώσουμε 73 εκατ. ευρώ για έργο που...δεν θα γίνει!

Ψηφιακή αναπαράσταση της υποθαλάσσιας αρτηρίας της Θεσσαλονίκης

 

Διαφημίστηκε ως έργο «πνοής» για το κέντρο της Θεσσαλονίκης, το οποίο θα συντελούσε στην κυκλοφοριακή του αποσυμφόρηση. Επιλέχθηκε ο εργολάβος, αλλά τελικά το έργο «ναυάγησε». Η περίφημη και πολυεξαγγελθείσα «υποθαλάσσια αρτηρία Θεσσαλονίκης» έμεινε στα χαρτιά. 

 

Ο εργολάβος προσέφυγε στα δικαστήρια, του επιδικάστηκε αποζημίωση και την προηγούμενη εβδομάδα εκταμιεύτηκαν από τα κρατικά ταμεία τα πρώτα 3,7 εκατ. ευρώ.

Συνολικά, οι Ελληνες πολίτες θα πληρώσουν 73 εκατ. ευρώ για τη μη κατασκευή του έργου!

Περισσότερες από 820 μέρες μετά την απόφαση του δικαστηρίου που δικαίωσε τον εργολάβο, το ΥΠΟΜΕΔΙ με έγγραφό του που αναρτήθηκε στη «Διαύγεια» στις 8 Ιανουαρίου προχώρησε στην έγκριση δέσμευσης προϋπολογισμού 3.695.403,27 ευρώ για την κάλυψη της από 4-10-2012 διαιτητικής απόφασης για το έργο «Υποθαλάσσια Αρτηρία Θεσσαλονίκης». Μένει να αποπληρωθούν και τα υπόλοιπα 70 εκατ. ευρώ!

Από το 1983

Η υποθαλάσσια αρτηρία θα συνέδεε τη δυτική είσοδο της Θεσσαλονίκης, από το ύψος της οδού Κωλέττη, με την παραλιακή λεωφόρο Μ. Αλεξάνδρου μέχρι και την Π. Συνδίκα. Το έργο εμπνεύστηκε και σχεδίασε ο καθηγητής του ΑΠΘ Γιώργος Κύρου το 1983 και δύο χρόνια αργότερα εντάχθηκε στο σχεδιασμό του ΟΡΘ, χωρίς να υπάρξει όμως συνέχεια. Ακολούθησαν διαμάχες μεταξύ των φορέων της πόλης εξαιτίας του επαπειλούμενου μπαζώματος της παραλίας που προέκυψε από τη σχετική προμελέτη. Το 1990 εντάχθηκε στα προγράμματα του ΥΠΕΧΩΔΕ.

Το 1992 παρουσιάστηκε η πρώτη ολοκληρωμένη μελέτη του έργου. Το 1993 ακυρώθηκαν όλες οι προϋπάρχουσες μελέτες και το 1996 προκηρύχθηκε διαγωνισμός για τη σύνταξη νέας μελέτης. Το 2000 το έργο εντάχθηκε στο Γ’ ΚΠΣ και το 2001 ολοκληρώθηκε η μελέτη του χρηματοοικονομικού συμβούλου. Το 2002 δημοσιοποιήθηκε η προκήρυξη του έργου με σύμβαση παραχώρησης. Οι όροι τροποποιήθηκαν και τον Σεπτέμβριο του 2004 δημοσιεύτηκε η πρόσκληση ενδιαφέροντος. Επειτα από διεθνή διαγωνισμό και αφού εξετάστηκαν από τα αρμόδια ελληνικά και ευρωπαϊκά όργανα όλες οι ενστάσεις, ανάδοχος ανακηρύχθηκε η κοινοπραξία Θερμαϊκή Οδός, με μετόχους τις εταιρίες Ακτωρ, Boscalis και ArchirodonGroup. Η σύμβαση κυρώθηκε από τη Βουλή τον Φεβρουάριο του 2007. 

Εμπλοκές

Το «ναυάγιο» άρχισε να γίνεται ορατό από τον Μάρτιο του 2008, όταν ο τότε υπουργός πολιτισμού, Μιχάλης Λιάπης, αποδέχτηκε γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, σύμφωνα με την οποία το έργο έπρεπε να γίνει σε βάθος 25 αντί 15 μέτρων που προέβλεπε η αρχική μελέτη και να χρησιμοποιηθεί η μέθοδος του μετροπόντικα αντί του εγκιβωτισμού. Ετσι, άλλαξε η μορφή του έργου, ο προϋπολογισμός του οποίου εκτινάχθηκε από τα 300 στα 500 εκατ. ευρώ. Με τα νέα δεδομένα το ΥΠΕΧΩΔΕ φάνηκε να αλλάζει άποψη για τη χρησιμότητα του έργου και δεν προχώρησε σε καμία ενέργεια. Παράλληλα, ομάδες πολιτών είχαν προσφύγει στο ΣτΕ κατά της έγκρισης περιβαλλοντικών όρων.

Στα τέλη Ιουλίου 2009 η σύμβαση καταγγέλθηκε με το αιτιολογικό της αθέτησης του έργου. Το Δημόσιο εκλήθη να πληρώσει όλες τις δαπάνες που έκανε η κοινοπραξία από τη στιγμή από αναδείχθηκε προσωρινός ανάδοχος, δηλαδή από τον Ιούνιο του 2005, περίπου 400 εκατ. ευρώ. Τον Σεπτέμβριο του 2009 το ΥΠΕΧΩΔΕ προσέφυγε στη διαιτησία και τελικά το 2010 επιδικάστηκαν υπέρ του παραχωρησιούχου 67,8 εκατ. ευρώ. Το Δημόσιο προχώρησε σε παύση πληρωμών με αποτέλεσμα η αποζημίωση έκτοτε να τοκίζεται.

Στις αρχές του 2014 το ύψος της αποζημίωσης ξεπέρασε τα 90 εκατ. ευρώ και ο μέχρι σήμερα υπουργός Υποδομών, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, έδωσε εντολή στις νομικές υπηρεσίες να ασκηθούν μέχρι τέλους όλα τα ένδικα μέσα κατά των αποφάσεων των δικαστηρίων. 

Εμειναν στα… χαρτιά

6,5 χιλιόμετρα ήταν το μήκος του συνολικού έργου.

2 σταθμοί διοδίων θα δημιουργούνταν στο δυτικό τμήμα του έργου. 

43% θα μειωνόταν, κατά μέσο όρο, ο χρόνος διέλευσης των οχημάτων από την παλιά παραλία με την υποθαλάσσια.

80.000 οχήματα θα παρέκαμπταν καθημερινά το κέντρο. 

40% υπολογιζόταν να μειωθεί η εκπομπή των βασικών αέριων ρύπων.

20% θα μειωνόταν η κατανάλωση βενζίνης και σε απόλυτες τιμές θα άγγιζε τα 10 εκατ. λίτρα ετησίως.

Πηγή

ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ