Το χτεσινό βράδυ της Παρασκευής, 20 Μαρτίου στο AREA 22, ένιωσα ανάμικτα συναισθήματα με την εμφάνιση της Τζωρτζίνας Καραχάλιου...
Απ τη μία, έναν τεράστιο σεβασμό για την καλύτερη Ελληνική (και όχι μόνον), φωνή που έχω ακούσει τα τελευταία δέκα χρόνια στην Ελλάδα, που με-μας άφησε κυριολεκτικά άναυδους όλους!
Κι απ την άλλη, ντροπή για το ότι αυτή η χώρα είναι έτσι δομημένη "μουσικά", που δεν προσφέρει τον κατάλληλο χώρο για Καλλιτέχνες αυτού του υψηλότατου επιπέδου...
Συνοδευόμενη από πραγματικά εξαίρετους μουσικούς, μας έκανε να
νοιώσουμε ότι βρισκόμαστε στο Carnegie Hall, περνώντας με πρωτοφανή
άνεση απ τα δικά της τραγούδια, διά μέσου διεθνών επιτυχιών - που
απέδωσε καλύτερα από τα πρωτότυπα - σε ερμηνείες ακόμα και κλασικής
μουσικής!!
Και το έκανε με σεβασμό στις συνθέσεις και τους αρχικούς δημιουργούς και εκτελεστές, μετατρέποντας με τις δικές της πινελιές τα τραγούδια σε πραγματικά διαχρονικά έργα τέχνης, που ούτε ίσως οι ίδιοι δεν θα τα είχαν φανταστεί έτσι!
Όλα αυτά όμως δεν θα είχαν ιδιαίτερη σημασία, εάν απλώς είχαν να κάνουν με μία ακόμη παράσταση ενός καλλιτέχνη... (Που ο όρος της ανήκει δικαιωματικά).
Το θέμα είναι πως από πλευράς της προσφέρθηκαν σε όλους εμάς τα πάντα απλόχερα, με έναν τρόπο σπάνιο για τα Ελληνικά μουσικά δρώμενα:
Παρέμεινε καθ όλη τη διάρκεια Ταπεινή...
Αυτό έκανε την διαφορά...
Η Συμπεριφορά, και ιδιαίτερα η Ταπεινή Συμπεριφορά, είναι στάση ζωής, είναι δείγμα του πως αντιμετωπίζει κάποιος τους άλλους, σε όλα τα επίπεδα... Ξεκινάει από μέσα μας... Είναι αυτό που ξεχωρίζει το άσπρο απ το μαύρο... Τον Καλλιτέχνη απ τον... "πάμε για να τα πάρουμε"!
Κατά τα λοιπά...
Με μία στάση αγάπης πάνω απ όλα γι αυτό που παρουσίασε, απέσπασε το ειλικρινές μας χειροκρότημα ενθουσιασμού, (που εξέφραζε το δέος που μας κατέκλυζε), παραμένοντας στη σκηνή ακούραστα για σχεδόν τρεις συνεχείς ώρες, για να χαιρετήσει μετά από αυτές έναν έναν προσωπικά τους θεατές...
Κανένα "βεντετιλίκι", κανένα υφάκι, κανένα life style -"άκι"...
Η συνολική Συμπεριφορά της λοιπόν, παρέα με την ανθρώπινη Καλλιέργειά της, καθώς και η ανεξάντλητων δυνατοτήτων φωνή της, δημιουργούν αυτό το σύνολο που της απονέμω τον τίτλο The Best Greek Artist of...Many Years!!
Και το έκανε με σεβασμό στις συνθέσεις και τους αρχικούς δημιουργούς και εκτελεστές, μετατρέποντας με τις δικές της πινελιές τα τραγούδια σε πραγματικά διαχρονικά έργα τέχνης, που ούτε ίσως οι ίδιοι δεν θα τα είχαν φανταστεί έτσι!
Όλα αυτά όμως δεν θα είχαν ιδιαίτερη σημασία, εάν απλώς είχαν να κάνουν με μία ακόμη παράσταση ενός καλλιτέχνη... (Που ο όρος της ανήκει δικαιωματικά).
Το θέμα είναι πως από πλευράς της προσφέρθηκαν σε όλους εμάς τα πάντα απλόχερα, με έναν τρόπο σπάνιο για τα Ελληνικά μουσικά δρώμενα:
Παρέμεινε καθ όλη τη διάρκεια Ταπεινή...
Αυτό έκανε την διαφορά...
Η Συμπεριφορά, και ιδιαίτερα η Ταπεινή Συμπεριφορά, είναι στάση ζωής, είναι δείγμα του πως αντιμετωπίζει κάποιος τους άλλους, σε όλα τα επίπεδα... Ξεκινάει από μέσα μας... Είναι αυτό που ξεχωρίζει το άσπρο απ το μαύρο... Τον Καλλιτέχνη απ τον... "πάμε για να τα πάρουμε"!
Κατά τα λοιπά...
Με μία στάση αγάπης πάνω απ όλα γι αυτό που παρουσίασε, απέσπασε το ειλικρινές μας χειροκρότημα ενθουσιασμού, (που εξέφραζε το δέος που μας κατέκλυζε), παραμένοντας στη σκηνή ακούραστα για σχεδόν τρεις συνεχείς ώρες, για να χαιρετήσει μετά από αυτές έναν έναν προσωπικά τους θεατές...
Κανένα "βεντετιλίκι", κανένα υφάκι, κανένα life style -"άκι"...
Η συνολική Συμπεριφορά της λοιπόν, παρέα με την ανθρώπινη Καλλιέργειά της, καθώς και η ανεξάντλητων δυνατοτήτων φωνή της, δημιουργούν αυτό το σύνολο που της απονέμω τον τίτλο The Best Greek Artist of...Many Years!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
HELLAS 2 NEWS blogg