Απόψεις στον απόηχο της χτεσινής ψηφοφορίας

Στον απόηχο – Με το θάρρος της γνώμης μου

(Του Γρηγόρη Δεσύπρη)

Ίσως είναι πολύ νωρίς και μάλλον λάθος να εκφράσω άποψη από τώρα, μετά το χτεσινό αποτέλεσμα στο Κοινοβούλιο, μιας και τα πνεύματα είναι οξυμένα εξ αιτίας της απόφασης για την πρόταση-σχέδιο της κυβέρνησης...

Το σωστό είναι πάντα, να περιμένει κάποιος να καταλαγιάσουν οι αντιδράσεις, για να εξάγει συμπεράσματα με περισσότερη ψυχραιμία.

Είμαι από αυτούς, που παρ ότι δεν ανήκω στον κυβερνητικό συνασπισμό, ευθύς εξ αρχής δήλωνα την υποστήριξή μου σε μια Εθνική προσπάθεια για το αύριο απ όπου και αν προερχόταν – έτσι τουλάχιστον την αντιλαμβανόμουν, και εξακολουθώ να την αντιλαμβάνομαι.

Στο πλαίσιο αυτό, η μόνιμη θέση μου ήταν προς όλες τις πλευρές «τι θα κάνετε την επόμενη μέρα, τι σχέδιο έχετε»…

Γιατί είναι αφελές να πιστεύει κάποιος πως, (σε πρώτη ανάγνωση), μπορεί να αγνοήσει την απαίτηση της άλλης πλευράς να «πάρει» τα λεφτά που της χρωστάμε –αν και τούτο τίθεται σε μεγάλο βαθμό σε αμφισβήτηση για το ποιος ακριβώς της χρωστάει τι, (πάντως εγώ δεν εισέπραξα προσωπικά κάτι για να το επιστρέψω) – και σε δεύτερη, (σημαντικότερη και εις βάθος), να αγνοεί τους σχεδιασμούς του γερμανικού παράγοντα με τους δικούς του δορυφόρους και την διακαή επιθυμία του να μας ωθήσει εκτός Ευρωζώνης. Θέμα που δεν έχει κλείσει ακόμη τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές.

(Θα γίνω κουραστικός επαναλαμβανόμενος, γράφοντας πως η όποια Κυριακάτικη απόφαση από τους «28» - κατ απαίτηση της κ. Μέρκελ και του κ. Σόϊμπλε - απομένει να εγκριθεί από το τακτικό Eurogroup της Δευτέρας, 13 Ιουλίου, που στη συνέχεια θα δώσει εντολή στην ΕΚΤ του συνεργάτη των προαναφερθέντων κ. Ντράγκι, για την αύξηση ή μη του ELA προς την χώρα μας την εβδομάδα που θα τρέξει… Οι αποφάσεις του  ESM προς τον οποίον απευθυνόμαστε αυτή τη στιγμή, εάν μας εγκρίνει αυτά που ζητάμε τοποθετούνται σε βάθος χρόνου).

Όπως απεδείχθη από το αποτέλεσμα και παρ όλες τις εξάμηνες φιλότιμες κυβερνητικές προσπάθειες, (που εμπεριείχαν απειρία, λάθη από ακατάλληλους ίσως ανθρώπους, αλλά και μεγάλη δόση αισιοδοξίας για Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στηριζόμενη στις ιδρυτικές αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχει μετατραπεί  όμως από το 2008 υποχείριο του «μοντέρνου» γερμανικού επεκτατισμού), εξανάγκασαν την ίδια  σε αναδίπλωση και συνθηκολόγηση, με αρκετές απώλειες και κάποια «κέρδη».

Εν συντομία και για οικονομία της συζήτησης, οι απώλειες συμπεριλαμβάνουν την υπογραφή – όταν και εάν προκύψει από μεθαύριο – ενός τρίτου και σκληρότερου προγράμματος με σαφέστατα υφεσιακά μέτρα, ενώ στα κέρδη βρίσκονται η μεσοπρόθεσμη διάρκεια των τριών ετών (αντί του προταθέντος 5μήνου διαρκείας προγράμματος «Γιουνκέρ» που τέθηκε και ως ερώτημα στο πρόσφατο Δημοψήφισμα), το ύψος των νέων επιδοτήσεων, (που εύχομαι να μην κατευθυνθούν και πάλι αποκλειστικά προς την ανακεφαλαίωση των τραπεζών αλλά στην πραγματική οικονομία), αλλά κυρίως η μακρόχρονη διευθέτηση του δημόσιου χρέους, που θα βοηθήσει και την παραγωγική ανασυγκρότηση αναλόγως της διάρκειάς της.

Επαναλαμβανόμενος (και πάλι) θέτω ρητορικά ερωτήματα, στα οποία δεν περιμένω εδώ απάντηση και από όσους της συμπολίτευσης αισθάνονται προδομένοι, αλλά και από αυτούς της αντιπολίτευσης που αισθάνονται δικαιωμένοι αντιμαχόμενοι επί μακρόν την κυβέρνηση

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Τι σχέδιο – μιλάω για σχέδιο και όχι ευχολόγιο – υπήρχε / υπάρχει για την επόμενη ημέρα, εάν υποθέσουμε ότι οι ίδιοι ήταν στα πράγματα;

Ποια είναι η κατάλληλη προετοιμασία για τα αποτελέσματα μιας εξόδου από το ευρώ;

Ποια είναι η κατάλληλη προετοιμασία για την όποια δραχμή;

Ποια είναι η κατάλληλη προετοιμασία για  αυτόνομη παραγωγικότητα στην χώρα μας σε σύντομο χρονικό διάστημα; (Για να μην πεινάσουμε στο ενδιάμεσο …Το συγκεκριμένο ερώτημα αφορά κυρίως τις θέσεις του ΚΚΕ)

Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα του «να πάρουμε τα όπλα», που πολλοί συστήνουν; Γιατί άντε και τα πήραμε (πήρανε)… Πως λειτουργούν και με τι σχέδιο την χώρα μετά από τις καταλήψεις δημοσίων υπηρεσιών;

Προχωρώντας  παρακάτω 

Τα πράγματα λοιπόν, δεν είναι μεν εύκολα ούτε ιδιαιτέρως αρεστά, αλλά μπορούν να καταστούν διαχειρίσιμα εάν δείξουμε ψυχραιμία και μετριοπάθεια.

Γιατί δεν αφορούν αποκλειστικά εμάς, που θα επιβιώσουμε «τρώγοντας ακόμη και πέτρες», όπως δήλωσε χτες ο αξιότιμος κ. Μιχαλολιάκος, αλλά κυρίως τις αυριανές γενιές και το τι θα τους παραδώσουμε…

Αρκετά με το «παραδώσατε καμένη γη», που δεν θέλω να μου πουν τα δικά μου παιδιά (ξανά)… Είναι καθήκον μας να τους παραδώσουμε γη που θα ανθίζει… Και γι αυτό, χρειάζεται τόλμη, θυσίες και σημαντικές Εθνικές αποφάσεις με ομοψυχία… Ας μην παραβλέψουμε πως όποτε εξανάγκασαν τον λαό εμμέσως ή αμέσως σε διχασμούς, από πίσω υποκρύπτονταν οι επιλογές σκοτεινών κύκλων με γνώμονα το «Divide et Impera»  (Διαίρει και Βασίλευε)

Το πρίσμα κάτω απ το οποίο ζω και σκέφτομαι θεωρώ πως είναι και θα παραμείνει παγίως ενωτικό, κι έτσι θα υπογράψω με την μόνιμη επωδό μου:  «Αφήνω το χτες, Ζω στο σήμερα, Ελπίζω στο αύριο»

Γρηγόρης Δεσύπρης

Πηγή: www.gregorydesypris.gr