Δια χειρός Μάικλ Μαν, ο Εντσο Φεράρι

Ποτέ δεν του άρεσε ιδιαίτερα το σχολείο (παρότι αργότερα θα το μετάνιωνε), όμως ως επιχειρηματίας ήταν δαιμόνιος. Στην κυριολεξία. Γιατί αν δεν ήταν, τότε το όνομά του, Εντσο Φεράρι, θα είχε πια ξεχαστεί.

Ο ιδρυτής της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας που κάποτε θα μονοπωλούσε σε νίκες αγώνων Γκραν Πρι (και όχι μόνο) ξεκίνησε ως οδηγός αγώνων αυτοκινήτων ταχύτητας το 1919 αλλά ακριβώς λόγω της τεράστιας δημοτικότητας που του είχαν αποφέρει οι νίκες του «ταυτίστηκε» άθελά του με τον Μπενίτο Μουσολίνι.

Αυτό έγινε το 1925, όταν ο δικτάτορας της Ιταλίας τού απένειμε τον τίτλο του Ιππότη της Τάξεως του Στέμματος της Ιταλίας. Αργότερα τον έκανε και διοικητή (Commendatore). Ο Φεράρι θα εγκατέλειπε τους αγώνες, όχι όμως και το αυτοκίνητο, που θα παρέμενε ως το τέλος το πάθος του. Κάπως έτσι προέκυψε το αυτοκίνητο Φεράρι (από την ομάδα τεχνικών και οδηγών Scuderia Ferrari που ο Φεράρι έστησε το 1929) και φυσικά μια θρυλική αυτοκρατορία. Ο Φεράρι έτρεχε ως το 1971 με Alfa Romeo.

Το σίγουρο είναι ότι η ιστορία του Εντσο Ανσέλμο Φεράρι υπήρξε, αν μη τι άλλο, συναρπαστική ως τον θάνατό του σε ηλικία 90 ετών (γεννήθηκε το 1898 και πέθανε το 1988). Ολως περιέργως όμως ο Φεράρι, που δεν ήταν και ο ευκολότερος χαρακτήρας του κόσμου, δεν βρήκε ποτέ την κινηματογραφική ταινία που του άξιζε. Η ταινία στην οποία επρόκειτο να τον υποδυθεί ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο έχει «παγώσει», ενώ η βιογραφία «Ferrari» (2003) του Κάρλο Καρλέι, με τον Σέρτζιο Καστελίτο στον ρόλο του τίτλου, δεν κατάφερε να ξεπεράσει το επίπεδο μιας ευπρόσωπης αλλά άνευρης τηλεταινίας (γυρίστηκε άλλωστε για την τηλεόραση) και αναπόφευκτα ξεχάστηκε.

Επομένως δεν μπορούμε παρά να περιμένουμε με περιέργεια το αποτέλεσμα που θα προκύψει από την κινηματογραφική συνεργασία ανάμεσα σε έναν από τους πιο ευφάνταστους σκηνοθέτες του κόσμου, τον Αμερικανό Μάικλ Μαν, και έναν από τους πιο τελειομανείς ηθοποιούς παγκοσμίως, τον Ουαλό Κρίστιαν Μπέιλ. Σύμφωνα με δημοσιεύματα έγκριτων αμερικανικών εντύπων, ο Κρίστιαν Μπέιλ έκλεισε συμφωνία για να υποδυθεί τον Φεράρι στην ταινία με τον τίτλο «Ferrari». Αυτή θα είναι η δεύτερη συνεργασία των δύο καλλιτεχνών μετά τον «Δημόσιο κίνδυνο», μια βιογραφία του γκάνγκστερ Τζον Ντίλιντζερ στην οποία ο Μπέιλ υποδύθηκε τον αποφασιστικό διώκτη του Μέλιν Πέρβις.

Ο Εντσο Φεράρι είναι μια προσωπικότητα που ανέκαθεν απασχολούσε τον Μ. Μαν, ο οποίος εδώ και χρόνια προσπαθεί να γυρίσει μια ταινία πάνω του, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Οι ρίζες του σεναρίου της ταινίας που πρόκειται να γυριστεί βρίσκονται στο βιβλίο του Μπροκ Γέιτς «Enzo Ferrari: The Man, the Cars, the Races» (Εντσο Φεράρι: Ο άντρας, τα αυτοκίνητα, οι αγώνες) που εκδόθηκε το 1991, τρία μόλις χρόνια μετά τον θάνατο του Φεράρι στη Μοντένα. Είναι πολύ πιθανόν βεβαίως να προκύψουν κάποιες αλλαγές αφού το σενάριο των Τρόι Κένεντι Μάρτιν και Ντέιβιντ Ρέιφιλ που βρίσκεται στη διάθεση του Μαν είχε γραφεί από το 2004 επειδή την ιστορία του Φεράρι σκόπευε να γυρίσει ο Σίντνεϊ Πόλακ με πρωταγωνιστή τον Αλ Πατσίνο.

Ο θάνατος του Πόλακ το 2008 όμως ανέτρεψε κάθε σχέδιο για αυτή την ταινία (θυμίζω ότι το 1977 ο Πόλακ και ο Πατσίνο είχαν συνεργαστεί στο «Μπόμπι Ντόρφιλντ - Μια στιγμή, μια ζωή», μια θαυμάσια ταινία με κεντρικό ήρωα έναν οδηγό αυτοκινήτων ταχύτητας τον οποίο υποδύθηκε ο Πατσίνο).

Θα πρέπει, τέλος, να σημειωθεί ότι στο παρελθόν ο Μαν είχε προσπαθήσει να στρώσει έδαφος για μια άλλη ιστορία σχετική με τον Φεράρι ονόματι «Go like Ηell». Εκείνη όμως ήταν εμπνευσμένη από τον τιτάνιο ανταγωνισμό του ιταλού αυτοκινητοβιομηχάνου με τον Χένρι Φορντ Β'.






πηγή