Ο Καραμανλής και οι εκλογές στη ΝΔ

Παρότι όσα συμβαίνουν στη Ν.Δ. και η εκλογική διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη ερμηνεύονται συνήθως -και εν μέρει δικαιολογημένα- ως μια άκαιρη κομματική εσωστρέφεια, τη στιγμή που τα εσωτερικά προβλήματα διογκώνονται...

... εντούτοις το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για σημαντικές πολιτικές εξελίξεις.

Αυτά αναφέρει σε άρθρο του ο  Νίκος Σίμος στην Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, και συνεχίζει


Η εκτίμηση αυτή από σημαίνοντες πολιτικούς παράγοντες βασίζεται σε δύο διαπιστώσεις: Πρώτον, ότι υπάρχουν ενδείξεις -σίγουρα όχι απολύτως ασφαλείς, αλλά πάντως υπάρχουν- ότι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είναι πολύ πιθανόν να εκλεγεί πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.

Δεύτερον, ότι γίνεται μια διακριτική, παρασκηνιακή κινητοποίηση του Κώστα Καραμανλή, που μπορεί να ερμηνευθεί -λαμβανομένης υπ’ όψιν της μέχρι σήμερα απόστασής του- ως εκδήλωση ενδιαφέροντος τόσο για τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό του κόμματος όσο και για τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις, για τις οποίες εκφράζει στους συνεργάτες του, πλέον, έντονη ανησυχία.

Η κινητοποίηση Καραμανλή δεν έχει να κάνει απλώς με τις συστάσεις συνεργατών του για επαναδραστηριοποίησή του καθώς βλέπουν ότι το κόμμα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.

Σχετίζεται και με το ότι ο ίδιος αντιλαμβάνεται πως, αφενός, δεν μπορεί να απορρίπτει στο διηνεκές τις παραινέσεις για ενεργότερη ανάμιξή του και, αφετέρου, η μακρά αποστασιοποίηση κάθε ατόμου που έχει πρωταγωνιστήσει στα πολιτικά πράγματα στο τέλος τον εγκλωβίζει σε καθεστώς κοινωνικής λήθης.

Οπως ανέφερε ένας εκ των στενών συνεργατών του πρώην πρωθυπουργού, «ο Καραμανλής είναι αποφασισμένος να μη βγει πρόωρα στη σύνταξη. Μπορεί να θεωρεί εδώ και καιρό τη Ν.Δ. φθαρμένο προϊόν, αλλά ξέρει ότι δεν είναι δυνατόν να μείνει χωρίς κομματική στέγη η ευρύτατη κεντροδεξιά παράταξη. Και θα επανέλθει “μετά βαΐων και κλάδων”, δημιουργώντας κάτι καινούργιο, το οποίο θα σφραγίζει και ουσιαστικά το τέλος της Μεταπολίτευσης».

ΕΠΑΝΑΚΑΜΨΗ

Μια πρώτη εκδήλωση της διακριτικής επανάκαμψης Καραμανλή στο εσωκομματικό προσκήνιο είναι πλέον η σαφής στήριξή του προς το πρόσωπο του Βαγγέλη Μεϊμαράκη.
Κι αυτό διότι πιστεύει ότι με αυτόν αρχηγό αποσοβούνται ανεπιθύμητες εξελίξεις στο νεοδημοκρατικό στρατόπεδο, διατηρείται η ενότητα -τουλάχιστον για κάποιο διάστημα- και ο ίδιος κερδίζει τον χρόνο που θέλει.

Προφανώς δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι, σε συνεννόηση με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ο Κ. Καραμανλής επιθυμεί να τοποθετηθεί στη νευραλγική θέση του γενικού γραμματέα του κόμματος -εφόσον εκλεγεί ο σημερινός πρόεδρος της Ν.Δ.- ο στενός του συνεργάτης, Ευριπίδης Στυλιανίδης.

Ο Β. Μεϊμαράκης είναι απολύτως σύμφωνος με μια τέτοια εξέλιξη. Από την άλλη όμως διαπιστώνεται μια λυσσαλέα προσπάθεια από την πλευρά της προηγούμενης ηγεσίας του κόμματος και του περιβάλλοντος του Αντώνη Σαμαρά να υπονομευθεί η τοποθέτηση στη θέση αυτή του Ευριπίδη Στυλιανίδη.

Το γεγονός αυτό έχει βεβαίως θορυβήσει τους σκεπτόμενους στη Ν.Δ. -αν έχουν απομείνει κάποιοι-, διότι η αντίδραση Σαμαρά μπορεί να αναβιώσει έναν εσωτερικό πόλεμο καραμανλικών και σαμαρικών, που μπορεί να τροφοδοτήσει διασπαστικές κινήσεις στη Ν.Δ. και να θέσει πάλι σε κίνδυνο την ενότητά της, την οποία, κατά τα άλλα, θα εξασφάλιζε η εκλογή Μεϊμαράκη.

 Κατ’ άλλους, πάντως, ένα τέτοιο ενδεχόμενο ίσως και να επιτάχυνε τις εξελίξεις για τη μετάλλαξη της Νέας Δημοκρατίας, που σήμερα θεωρείται ένα φθαρμένο προϊόν, σε κάτι άλλο, που θα εκπροσωπούσε καλύτερα την ευρεία κεντροδεξιά παράταξη.

Σε μια χρονική στιγμή μάλιστα που ο Αλέξης Τσίπρας επιδίδεται σε προσπάθειες για συγκρότηση της δικής του, νέας Κεντροαριστεράς.

Ενα δεύτερο γεγονός, το οποίο ερμηνεύεται, τουλάχιστον από τους συνεργάτες του Κώστα Καραμανλή, ως σαφής ένδειξη της πρόθεσής του να επαναδραστηριοποιηθεί, είναι η τοποθέτηση του Βασίλη Παπαδημητρίου στη θέση του επικεφαλής του γραφείου Τύπου του πρώην πρωθυπουργού.

Η υποστήριξη Καραμανλή στον Β. Μεϊμαράκη, πέραν της μακράς φιλίας που τους συνδέει, έχει να κάνει και με την πρόθεση του πρώτου να κερδίσει χρόνο για τις βλέψεις που έχει και που, όπως ευελπιστούν οι συνεργάτες του και τα περισσότερα στελέχη της Ν.Δ., θα αφορούν τη νέα Κεντροδεξιά.

Με άλλα λόγια, όλο αυτό το διάστημα που θα είναι πρόεδρος ο Β. Μεϊμαράκης -εφόσον εκλεγεί-, σε συνεννόηση των δύο ανδρών:
(α) η Ν.Δ. θα προετοιμάζεται να αποτελέσει τον βασικό πυρήνα ενός νέου φορέα, από οργανωτικής πλευράς.
(β) Θα προσδιοριστεί η ιδεολογία του φορέα αυτού, για να μπορεί να προσελκύσει προσωπικότητες και από άλλους χώρους, που θα ασπάζονται την ιδεολογία αυτή, στο πλαίσιο μιας αμφίπλευρης διεύρυνσης, όταν έλθει η ώρα.
(γ) Θα μπορεί να αξιολογήσει ο Κ. Καραμανλής τον κατάλληλο χρόνο για τη «μετάβαση» αυτή στον νέο φορέα, σε συνάρτηση με τις πολιτικές εξελίξεις και, κυρίως, με το πώς θα πηγαίνει η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ποιος θα είναι ο αντίκτυπος στην κοινωνία.

Διότι, όπως λέει και ο ίδιος ο Καραμανλής, οποιαδήποτε μελλοντική εξέλιξη θα έχει να κάνει με νέους κομματικούς φορείς θα πρέπει να τη θέλει και η κοινωνία, για να τους στηρίξει.

(Απόσπασμα από το άρθρο του Νίκου Σίμου - Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ)

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ