Το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του Προέδρου της Δημοκρατίας

«Ελληνίδες, Έλληνες,


Ο χρόνος που πέρασε συμπυκνώνει, και μάλιστα κατά τρόπο που ενέχει στοιχεία ιστορικής μοναδικότητας σ’ ευρωπαϊκή ή και παγκόσμια κλίμακα, αυτά τα οποία οφείλουμε να διδαχθούμε όχι μόνο για τον χρόνο που έρχεται, το 2016, αλλά για τα επόμενα χρόνια.  Μεταξύ των διδαγμάτων αυτών κορυφαία θέση κατέχουν εκείνο που αφορά την βαθειά κοινωνική και οικονομική κρίση, η οποία μαστίζει τα τελευταία πέντε χρόνια την Χώρα μας και τον Λαό μας. Καθώς κι εκείνο που αφορά την συγκλονιστική ανθρωπιστική κρίση, την προερχόμενη από την τρέχουσα άφατη προσφυγική τραγωδία. Τραγωδία, την οποίαν επιδεινώνει δραματικά το αίμα των αθώων θυμάτων της τρομοκρατικής εγκληματικής δράσης αδίστακτων ακραίων ισλαμιστικών στοιχείων.
Μπροστά σ’ όλες αυτές τις μεγάλες σύγχρονες προκλήσεις οφείλουμε ν’ αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων, θέτοντας πάνω απ’ όλα την Ελλάδα μας, τον Λαό μας και το Έθνος μας. Του οποίου η ιστορία, τα επιτεύγματα αλλά και οι θυσίες συνιστούν τους ασφαλέστερους δείκτες πορείας ως προς το μέλλον που μας αναλογεί και μας αρμόζει.  Είναι δε ακριβώς αυτοί οι δείκτες πορείας, οι οποίοι ρίχνουν το ελπιδοφόρο φως τους προς τις ακόλουθες κατευθύνσεις, δείχνοντας τους αντίστοιχους στόχους:

I.        Πρώτον, και πριν απ’ όλα, έχουμε χρέος ν’ αφήσουμε πίσω μας, το συντομότερο δυνατό, την εφιαλτική περίοδο της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, η οποία έχει πλήξει καιρίως τον κοινωνικό ιστό.  Και να βρούμε ξανά τον δρόμο της ελπίδας, της αισιοδοξίας, της ανάπτυξης και της προόδου, αποκαθιστώντας ταυτοχρόνως τους επικινδύνως διαβρωμένους πυλώνες του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου.  Να είσθε βέβαιες και βέβαιοι ότι την αποστολή αυτή θα την φέρουμε σε πέρας αποδεικνύοντας στην πράξη, για μιαν ακόμη φορά, την δύναμη και την αποφασιστικότητα των Ελλήνων, ιδίως σε χαλεπούς καιρούς.  Και θα την φέρουμε σε πέρας εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και του σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης, δίνοντας μαζί με τους λοιπούς Εταίρους μας τον αγώνα ώστε το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα να οδηγηθεί προς την τελική ενοποίησή του, στηριγμένο πάνω στις αρχές και τις αξίες της Δημοκρατίας και των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ήτοι πάνω στις αρχές και τις αξίες του αυθεντικού Ευρωπαϊκού Πολιτισμού.  Το εγχείρημα τούτο καθίσταται ευχερέστερο σήμερα, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση αρχίζει, επιτέλους, ν’ αναγνωρίζει εμπράκτως ότι στο επίκεντρό της βρίσκεται ο Άνθρωπος, μ’ όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν οι τρεις πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται το αέτωμα του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος: Δηλαδή το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα, οι θεσμικές βάσεις της Αρχαίας Ρώμης και οι περί αλληλεγγύης και κοινωνικής δικαιοσύνης διδαχές της Χριστιανικής Παράδοσης.

II.        Δεύτερον, η Χώρα μας, δίχως δική της ευθύνη, βρίσκεται, δυστυχώς, στη δίνη της σύγχρονης προσφυγικής τραγωδίας, της οποίας τις συγκλονιστικές ανθρωπιστικές επιπτώσεις βιώνει πλέον ολόκληρη η Ευρώπη.  Η Ελλάδα, παρά τα δικά της τεράστια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, αντιμετωπίζει την προσφυγική τραγωδία όπως ταιριάζει στον Πολιτισμό της και την Ιστορία της. Ήτοι με πλήρη σεβασμό της αξίας του Ανθρώπου, τηρώντας επίσης στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της κατά το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο.  Πολλώ μάλλον όταν τα κατά περίπτωση αρμόδια Ελληνικά Σώματα φυλάσσουν αποτελεσματικώς τα σύνορά μας, τα οποία είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Υπό τα δεδομένα αυτά έχουμε το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να επιζητούμε αφενός την αλληλεγγύη των Εταίρων μας, εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον αγώνα αντιμετώπισης της προσφυγικής τραγωδίας υπό όρους ανθρωπισμού και δίχως ευτελή αλλά και βαθειά αντιδημοκρατικά φοβικά σύνδρομα.  Και, αφετέρου, την κοινή μεταξύ Εταίρων απόφαση άμεσου τερματισμού του πολέμου στην Συρία, ο οποίος συνιστά την ρίζα του κακού ως προς την γέννηση και συντήρηση της προσφυγικής τραγωδίας. Επιπλέον, έχουμε επίσης το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να διεκδικούμε από τους Εταίρους μας κοινή στάση ως προς τις υποχρεώσεις της γειτονικής Τουρκίας, στο πλαίσιο της συνεργασίας αντιμετώπισης της προσφυγικής τραγωδίας, κυρίως δε τις υποχρεώσεις της για την πάταξη της αποκρουστικής δράσης διακινητών ανθρώπινων ψυχών.  Έναντι δε της τρομοκρατίας, η οποία πνίγει στο αίμα τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας και του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, η στάση της Ελλάδας, που συμπαρίσταται ειλικρινώς και ενεργώς στους Λαούς θύματα της τρομοκρατίας, είναι σαφέστατη: Μηδενική ανοχή στους εγκληματίες τρομοκράτες και αποφασιστική αντιμετώπισή τους ως εχθρών της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού γενικώς. 

III.        Τρίτον, στέλνουμε προς κάθε κατεύθυνση το μήνυμα ότι, παρά τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουμε ως Λαός και ως Έθνος, ουδόλως υποστέλλουμε, ούτε κατά κεραία, την σημαία υπεράσπισης των εθνικών μας δικαίων, όπως αυτά θεμελιώνονται πάνω στην συμπαγή βάση της ιστορίας και του δικαίου, ευρωπαϊκού και διεθνούς.  Για τούτο, με απόλυτη ειλικρίνεια και τείνοντας χείρα φιλίας σε κάθε γείτονα χώρα, καθιστούμε σαφές: 

-     Προς την Τουρκία, ότι επιθυμούμε και στηρίζουμε ειλικρινώς την ευρωπαϊκή της προοπτική.  Υπό τον απαράβατο και αυτονόητο όμως όρο ότι κι εκείνη θα σέβεται, με συνέπεια και στο ακέραιο, πάντα με βάση το ευρωπαϊκό δίκαιο και το σύνολο του διεθνούς δικαίου, γραπτού κι εθιμικού, τα κάθε είδους κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Στο σημείο αυτό πρέπει να διαμηνυθεί  -από κοινού με τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δεν επιτρέπεται ν’ ανέχονται στρατό κατοχής σε κράτος-μέλος της- προς την Τουρκία αναφορικά με την μαρτυρική Κύπρο και με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι το Κυπριακό είναι πρωτίστως Ευρωπαϊκό αλλά και, γενικότερα, διεθνές ζήτημα:  Λύση του Κυπριακού είναι νοητή μόνο με πλήρη σεβασμό του ευρωπαϊκού θεσμικού και πολιτικού κεκτημένου και του συνόλου του διεθνούς δικαίου σχετικά με την βιωσιμότητα, την δομή και την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας.  

-     Έναντι δε της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας διευκρινίζεται τούτο, πέραν του ότι επιθυμούμε την πλήρη εξομάλυνση αλλά και ουσιαστική σύσφιξη των κάθε είδους σχέσεών μας: Αφού μάλιστα επιδιώκει την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, άρα και με βάση το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο, είναι αδιανόητο να διεκδικεί όνομα το οποίο, πέραν της χονδροειδούς  παραχάραξης της ιστορίας, αποπνέει αλυτρωτισμό αφήνοντας ανοικτά π.χ. ζητήματα αλλαγής συνόρων κι επινόησης -εντελώς ανυπόστατων άλλωστε- εθνικών μειονοτήτων.
Ελληνίδες, Έλληνες, 

Αποτελεί κοινό τόπο ότι οι μεγάλες εθνικές προτεραιότητες, τις οποίες εξέθεσα, βρίσκουν σύμφωνες όλες, σχεδόν, τις δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις του Τόπου.  Και μόνο το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών το αποδεικνύει, με βάση μάλιστα το  δημοκρατικώς αμάχητο τεκμήριο της κυρίαρχης λαϊκής ετυμηγορίας.  Κατά συνέπεια, για την επίτευξη των συνακόλουθων μεγάλων εθνικών μας στόχων είναι απαραίτητη κι επιβεβλημένη η αρραγής ενότητα και ομοψυχία αυτών των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων, βεβαίως με πλήρη σεβασμό των επιμέρους πολιτικών χαρακτηριστικών κι αντίστοιχων επιλογών καθεμιάς.  Πολλώ μάλλον διότι, όπως η Ιστορία μας έχει αποδείξει, τα μεγάλα και σημαντικά τα επιτύχαμε ενωμένοι. Ενώ ο διχασμός, και δη σε κρίσιμες περιόδους, μόνον ανεπανόρθωτα δεινά κυοφόρησε για τον Τόπο και τον Λαό μας.  Αυτή την μεγάλη αλήθεια πρέπει, ιδίως σήμερα, να την αναγνωρίσουμε ανιδιοτελώς, να την συμμερισθούμε ειλικρινώς και να την υπηρετήσουμε κατά συνείδηση. Ας μην ξεχνάμε ότι το παράγγελμα του Εθνικού μας Ποιητή Διονυσίου Σολωμού «το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές» ήταν, είναι και παραμένει για όλους μας –και κατά πρώτο λόγο για όσους διαχειριζόμαστε, καθένας στο μέτρο που του αναλογεί, τις τύχες του Τόπου- πολύτιμη και αναντικατάστατη παρακαταθήκη εκπλήρωσης του εθνικού μας χρέους.

Χρόνια πολλά, χρόνια ειρηνικά, χρόνια ελπιδοφόρα, εμπνευσμένα από τα,  σύμφυτα με τον Ελληνισμό, ιδανικά της Δημοκρατίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης».