Ιδρυτικό Συνέδριο Νέας ΜΕΡΑς, Ομιλία Προέδρου, Ξενοδοχείο Novotel

 

Τρεισήμισι μήνες πριν μία παρέα ανήσυχων Ελλήνων, ιδρύσαμε τη Νέα ΜΕΡΑ...

Γεννήσαμε την ελπίδα μας και αποφασίσαμε να τη φροντίσουμε και να τη μεγαλώσουμε, τολμήσαμε το αδιανόητο:...


Με μόνο όπλο την πίστη και τη θέλησή μας σταθήκαμε όρθιοι στη μέση της αγοράς και φωνάξαμε δυνατά προς κάθε κατεύθυνση ότι είμαστε εδώ, Ελληνίδες και Έλληνες πολίτες-πατριώτες που είναι αποφασισμένοι να επηρεάσουν οι ίδιοι τη μοίρα τη δική τους και αυτή των παιδιών τους.

 Σε πείσμα όλων όσων εργάζονται συστηματικά και με ιδιοτέλεια για να πείσουν τους Έλληνες ότι αυτή η μοίρα γράφεται και ορίζεται από τρίτους, ξένους με ντόπιους συνεργάτες τους, εμείς αντλούμε διδάγματα απ' το παρελθόν και παίρνουμε δύναμη. Σαν άλλοι 300 Σπαρτιάτες αγνοούμε και περιφρονούμε τον κίνδυνο με τον οποίο μας απειλεί ο «αγγελιοφόρος» του «Ξέρξη», έχουμε συνείδηση της ισχύος που παίρνει θέση απέναντί μας, όπως είχαν συνείδηση της θέσης τους στο ΜΑΝΙΑΚΙ τα παλικάρια του Παπαφλέσσα απέναντι στον Ιμπραήμ.

Λέει ο μεγάλος Κρητικός, ο Νίκος Καζαντζάκης: Το πρώτο σου χρέος, εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο(και την κόρη σου συμπληρώνω εγώ) τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.

Αδέλφια μου, όσοι είμαστε εδώ, όσοι κάνουμε την αποκοτιά να υψώσουμε ανάστημα και να ισχυρισθούμε ότι έχουμε τη δύναμη να επηρεάσουμε και ν' αλλάξουμε τα πράγματα και τη μοίρα μας, όλοι εμείς σίγουρα εκτελούμε τη θητεία μας στη ράτσα. Να είστε περήφανοι γιατί με την απόφασή μας ν' αγωνιστούμε, να μην παραδοθούμε στη μοίρα που άλλοι ετοίμασαν ανταποκρινόμαστε στο χρέος μας. Και το πρώτο και το δεύτερο. Και θα μπορέσουμε περήφανα να κοιτάξουμε τα παιδιά μας και να τους δώσουμε τη μεγάλη εντολή να μας ξεπεράσουν. Θα μπορούμε κάποτε να λέμε ότι δεν παραδοθήκαμε ούτε λιποτακτήσαμε, δεν πήγαμε σπίτι μας, αναλάβαμε την ευθύνη που μας αναλογεί και σταθήκαμε με θράσος όρθιοι απέναντι σ' ένα σύστημα. Θα έχει όμως μεγαλύτερη αξία εάν το έχουμε νικήσει. Γιατί πιο πολύ απ' το να δώσουμε τη μάχη, έχει αξία αυτή τη μάχη να την κερδίσουμε κιόλας.

Τρεισήμισι μήνες μετά την ίδρυση της Νέας ΜΕΡΑς κρατούμε το λόγο μας, υλοποιούμε τη δέσμευσή μας, προχωρήσαμε στο ιδρυτικό Συνέδριό μας και η παρέα παραδίδει τη σκυτάλη στη θεσμικά νομιμοποιημένη οργάνωση. Στέλνουμε ένα ισχυρό μήνυμα αποφασιστικότητας και ταχύτητας. Όταν υπάρχει βούληση, όταν υπάρχει ανιδιοτέλεια, όταν η μόνη σκοπιμότητα που υπηρετείται είναι αυτή που συνδέεται με τη διαφύλαξη της αξιοπιστίας σου, τότε όλα μπορεί να γίνουν και οι όποιες δυσκολίες να σταθούν αιτίες απλά για να βελτιωθείς, να παρουσιαστείς ακόμα καλύτερος.

Θέλω να ευχαριστήσω όλες και όλους γιατί φτάσαμε ως εδώ και να σας θυμίσω την επόμενη πρόκληση για την οποία έχουμε δεσμευτεί: ότι τους επόμενους μήνες θα παρουσιάσουμε ένα ολοκληρωμένο και λεπτομερειακό εκεί που χρειάζεται οδικό χάρτη για την έξοδο απ' την κρίση. Ένα σχέδιο για την εθνική ανασυγκρότηση, την παραγωγική και θεσμική, ένα σχέδιο που σωστά έχει λεχθεί, θ' αναχθεί στο εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης. Με ρωτάνε ποιο είναι το πρόγραμμά μας και μας ζητούν λεπτομέρειες. Από σήμερα θα μιλάμε συγκεκριμένα. Από σήμερα απευθυνόμαστε στους συμπατριώτες μας με ένα συγκεκριμένο πλαίσιο προγραμματικής κατεύθυνσης. Αφουγκραζόμαστε τους Έλληνες και μετατρέπουμε τον ψίθυρο και την οργή σε πρόταση τεκμηριωμένη, ριζοσπαστική, πρόταση με όφελος και προοπτική. Έχουμε υποχρέωση από αύριο να απευθυνθούμε στην κοινωνία και να την πείσουμε: ότι έχουμε προθέσεις, ότι έχουμε και προτάσεις. Ν' αξιοποιήσουμε την πιο μικρή ευκαιρία που μας δίνεται για να εξηγήσουμε ότι μπορούμε. Μπορούμε να διώξουμε το μνημόνιο, μπορούμε να χτίσουμε την πατρίδα μας με δικό μας σχέδιο, μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας προοπτική, μπορούμε να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας και να ξαναφτιάξουμε τη ζωή μας. Μπορούμε, γιατί «η Ελλάδα έχει τα πάντα». Η Ελλάδα έχει τα πάντα.

Σ' αυτή την προσπάθεια δε θα βρούμε δρόμο ανοιχτό στρωμένο με ροδοπέταλα. Τους μήνες που προηγήθηκαν ανιχνεύσαμε το τοπίο. Μάθαμε τις προθέσεις όλων, βρήκαμε φίλους που συμμερίζονται τις αγωνίες και τις ιδέες μας, έτοιμους να δώσουν χέρι βοηθείας, βρήκαμε έντιμους ανθρώπους που κάνουν καθαρά τη δουλειά τους και ασχέτως του τί πιστεύουν, υπερασπίστηκαν το δικό μας δικαίωμα να λέμε το μήνυμά μας και να το επικοινωνούμε με το λαό.

Ευχαριστώ απ' την καρδιά μου, το σύνολο των περιφερειακών μέσων της χώρας γιατί μας πρόσφεραν φιλοξενία και βήμα. Αποτελούν επάλξεις δημοκρατίας. Ευχαριστώ επίσης τα αντισυστημικά τηλεοπτικά κανάλια του Λεκανοπεδίου, γιατί απέδειξαν ότι υπηρετούν την ανάγκη για ενημέρωση, για πολύπλευρη πληροφόρηση.

Σ' αυτή τη διαδρομή επιβεβαιώσαμε τους αντιπάλους μας. Αυτούς που μας σνόμπαραν και δε βρήκαν κανένα ενδιαφέρον δήθεν στα όσα λέμε. Είναι οι ίδιοι που υπερασπίζονται κάθε πρωί και βράδυ το μνημόνιο, το λάθος πρόγραμμα, το δίκιο των δανειστών και της τρόϊκας, την κωλοτούμπα όταν γίνεται προς τη «σωστή» κατεύθυνση δηλαδή τη δική τους. Είναι οι ίδιοι που αφήνουν που και που ένα λυγμό ή ένα δάκρυ για τις μικρές και μεγάλες τραγωδίες της καθημερινότητας του Έλληνα. Σ' αυτούς λέμε: Θέλετε δε θέλετε θα μιλήσετε για μας, για τις απόψεις μας και τις θέσεις μας. Μπορείτε να τις πολεμήσετε ή ακόμα και να τις συκοφαντήσετε αλλά δε θα μπορέσετε να τις αγνοήσετε. Το δικαίωμα στη Ραδιοτηλεόραση είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο. Αυτή η επιταγή καλύπτει όλη τη Ραδιοτηλεόραση, Δημόσια και Ιδιωτική. Πού είναι γραμμένο ότι η υποχρέωσή της αντικειμενικής και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων δεν αφορά και την ιδιωτική ραδιο-τηλεόραση; Από τη Δευτέρα λοιπόν, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης θα πρέπει να κάνει τη δουλειά του. Δεν επαιτούμε, απαιτούμε την τήρηση και το σεβασμό του Συντάγματος. Η Νέα ΜΕΡΑ έχει κοινοβουλευτική φωνή και θα ασκήσει όλα τα δικαιώματά της.

Στο σημείο αυτό, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στη δημόσια τηλεόραση. Στην ΕΡΤ που την κάλυψε το σκοτάδι για να επανέλθει όπως διακηρύσσεται πιο αντικειμενική, πιο ελεύθερη και απαλλαγμένη από βαρίδια. Η Νέα ΜΕΡΑ ήταν αποκλεισμένη το προηγούμενο διάστημα απ' τη δημόσια τηλεόραση με ρητή εντολή, δεν υπήρχαμε. Αναρωτιέμαι λοιπόν, πόσο πιο ελεγχόμενη και πιο καθοδηγούμενη μπορεί να την θέλουν όσοι την έκλεισαν με το πρόσχημα της βελτίωσής της. Προειδοποιούμε τον υφυπουργό για την ΕΡΤ ότι μία δημόσια τηλεόραση με οδηγία αποκλεισμού πολιτών που τη συντηρούν απ' το υστέρημά τους, δεν είναι πια ανεκτή.

Θέλω όμως πριν κλείσω αυτό το κεφάλαιο να ψηλαφήσουμε χωρίς φόβο την ιδιαιτερότητα του χώρου των ΜΜΕ γιατί πρόκειται στην πραγματικότητα για την ίδια τη δημοκρατία. Η κυβέρνηση έκλεισε με μια επίδειξη τραμπουκισμού που βάφτισε αποφασιστικότητα το μόνο νόμιμο κανάλι. Και αφήνει ανοικτά τα ζημιογόνα ιδιωτικά. Αλήθεια πόσο θέλουμε να εκσυγχρονίσουμε τη χώρα μας; Μόνο σε μπανανίες συμβαίνουν αυτά. Και συμβαίνουν, αν όχι με υπόδειξη, τουλάχιστον με την ανοχή της τρόϊκα. Ποιό δημόσιο συμφέρον υπηρετείται απ' την λειτουργία ζημιογόνων ιδιωτικών καναλιών που δεν προσφέρουν «αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων;» Αν ήταν μόνο ζημιογόνα αλλά ανταποκρίνονταν στη συνταγματική επιταγή θα είχα μία ένσταση σοβαρή και ένα λόγο να τους υπερασπιστώ.

Είναι οι ίδιοι που κάθε μέρα ζητούν απολύσεις αλλά δεν εξηγούν γιατί το δικό τους το μισθό πρέπει να τον πληρώνουν θαλασσοδάνεια που εγκρίνονται μόνο λόγω της ισχύος που διαθέτουν. Την ίδια ώρα που κλείνουν παραγωγικές επιχειρήσεις που δε βρίσκουν κεφάλαιο κίνησης και μένουν άνεργοι χιλιάδες κάθε μέρα.

Κυρία Τρόϊκα θέλεις λεφτά και τα ψάχνεις παντού, αλλά δε σκέφτηκες να τ' αναζητήσεις στις άδειες που πρέπει κατά το Σύνταγμα να διαθέτουν η ραδιοφωνία και η τηλεόραση. Γιατί; Μήπως γιατί η συμφωνία της σιωπής καλύπτει τα πάντα; Σας έχουμε καταλάβει. Θα αντιμετωπίσουμε το θέμα αυτό με προσοχή και να είστε σίγουροι ότι αν χρειαστεί να βρούμε απαντήσεις, δε θα διστάσουμε να τις αναζητήσουμε ακόμα και απ' την ίδια την Τρόϊκα. Μας ενδιαφέρει μόνο η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Ο καθένας τη δουλειά του: αυτοί στην υπηρεσία όσων θέλουν ένα λαό απονευρωμένο, υπό πίεση και σε κατάσταση πλύσης εγκεφάλου, και εμείς σε συνεχή αγώνα, να πολεμάμε τη σύγχυση, την παραπληροφόρηση, πιστεύοντας στις δυνάμεις και στην αξία του Έλληνα και της Ελλάδας. Αυτοί μαζί με όσους δικαιολογούν την κωλοτούμπα τους με την εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος, ψηφίζουν μνημόνια που καταστρέφουν τη ζωή μας και δηλώνουν με θράσος ότι δεν τα διάβασαν καν, παριστάνουν τους υπεύθυνους πολιτικούς ενώ στην πραγματικότητα είναι οι ορντινάτσες της τρόϊκα, μας γεμίζουν ενοχές και τύψεις υποστηρίζοντας ότι μαζί τα φάγαμε. Εμείς μαζί με όσους έχουν αξίες και αρχές, συγκινούνται απ' τη σημαία και τον εθνικό ύμνο, πιστεύουν ότι η Ελλάδα πρέπει να βρει το κουράγιο και τη δύναμη να εφαρμόσει δικό της σχέδιο για τη σωτηρία της, έχουν την αξιοπρέπεια να κοιτάξουν ισότιμα στα μάτια τον εταίρο τους, ν' απαιτήσουν και να κερδίσουν, με όσους αγανακτούν όταν τους αποκαλούν κλέφτες τα παχύδερμα της εξουσίας. Οι κυνικοί αφιλότιμοι που έχουν αναλάβει εργολαβικά τη θλιβερή τελευταία αποστολή τους: Να καταστρέψουν την αυτοπεποίθηση ενός έθνους μεγάλου. Του Ελληνικού Έθνους.

Φίλες και Φίλοι, Συναγωνιστές,

Η μεγαλύτερη καταστροφή δεν είναι η οικονομική. «Το Γένος μας», έλεγε ο Γέρος του Μοριά, «και άλλες φορές σταυρώθηκε, αλλά ιδού ζώμεν».

Κατηγορώ όλους αυτούς τους μνημονιολάγνους για μία άλλη καταστροφή: προσπαθούν συνειδητά να καταστρέψουν την αυτοπεποίθηση του έθνους. Να εξουδετερώσουν τους νοητούς αρμούς που ορίζουν τη συλλογική στάση και δράση ενός έθνους, γιατί τότε η δουλειά είναι εύκολη, με τη μονάδα-άτομο να ψάχνει απεγνωσμένα την επιβίωσή του.

Το έθνος μας και δεν κινδυνολογώ διόλου, βρίσκεται σε σημείο κρίσιμο. Δεν προσχωρώ, δεν είμαι οπαδός της συνωμοσιολογίας. Πιστεύω όμως ότι, αν δεν λάβουμε αποφάσεις δύσκολες αλλά σωστές, οδηγούμαστε σε περιπέτεια εθνική. «Πρέπει να θεωρείται εθνικό ό,τι είναι αληθές» έλεγε ο Διονύσιος Σολωμός. Ας πούμε λοιπόν αλήθεια. Μακριά από εμάς τα φτηνά success story που έχουν μικροκομματική στόχευση. Ας αναζητήσουμε την εθνική μας αυτοπεποίθηση στην αλήθεια. Πρέπει να γνωρίζουμε πού βρισκόμαστε. Παράλληλα πού μπορούμε να πάμε. Τότε το μόνο που πρέπει να κάνουμε, είναι να βρούμε τη δύναμη να πούμε «πάμε». Μόνο αυτή η διαδικασία μπορεί να μας δώσει δύναμη. Αλλά πρέπει να επικοινωνήσουμε με το λαό. Να του πούμε με αυστηρότητα γιατί φτάσαμε ως εδώ, ν' αναλάβουμε τις ευθύνες μας και παράλληλα με πατρική γλυκύτητα να του εμπνεύσουμε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του για να τα καταφέρει. Αλήθεια λοιπόν.

Ανατρέχω στον μεγάλο σύγχρονο φιλόσοφο Παναγ. Κονδύλη για να συμφωνήσω μαζί του και να ισχυριστώ ότι «αν ο Ελληνισμός θέλει να επιβιώσει ως διακεκριμένη ταυτότητα, πρέπει ν' απαλλαγεί απ' την πολιτική και την πρακτική του παρασιτικού καταναλωτισμού ειδάλλως είναι αναπόφευκτη ● η πτώση στα κατώτερα σκαλιά του διεθνούς καταμερισμού της εργασίας ● η καταχρέωση και ● πολιτικοστρατιωτική εξάρτηση. Αυτή είναι η κατεύθυνση που ακολουθούμε τώρα. Η αναστροφή της απαιτεί γενναία παραγωγική προσπάθεια ● προηγμένη τεχνογνωσία ● ριζική θεσμική εξυγίανση και , ● ένα εκπαιδευτικό σύστημα εντελώς διαφορετικού επιπέδου.

Τώρα που ξέρουμε πού μας οδηγούν θα βρούμε τη δύναμη ν' αντιδράσουμε; Η αλήθεια δυναμώνει. Μπορούμε να την αντέξουμε και να αναλάβουμε δράση για να σώσουμε τους εαυτούς μας, τα παιδιά μας, την αξιοπρέπειά μας, την πατρίδα μας;

Η Νέα ΜΕΡΑ ιδρύθηκε για τέτοιο αγώνα. Όχι για να εξυπηρετήσει μικρότητες, μικροφιλοδοξίες, να δώσει καταφύγιο σε ανασφαλείς και φοβισμένους πολιτικά. Ιδρύθηκε για να κοιτάξει ψηλά, να θέτει υψηλούς στόχους, να υπηρετεί ευγενείς αποστολές, να επιστρέψει στον κάθε ένα και κάθε μία που συναντιέται μαζί μας, την τρωθείσα αξιοπρέπειά του και να του αποκαταστήσει την αυτοπεποίθηση, την πίστη ότι το έθνος μας μπορεί να τα καταφέρει.

Η επιλογή είναι πάντα του λαού. Γνωρίζω τις επιφυλάξεις του, την απογοήτευσή του απ' τις συνεχείς διαψεύσεις και τις χαμένες ευκαιρίες, όμως η ιστορία μας το έχει δείξει: σε κάθε εθνική κρίση μπορεί ν' αφυπνιστεί η συνείδηση του λαού και αυτό να σταθεί αφετηρία εθνικής αναγέννησης.

Οι πολιτικοί μας αντίπαλοι είναι οπαδοί του Γερμανού Καθολικού Μοναχού του Θωμά Κεμπήσιου που συμβουλεύει: «είναι πολύ πιο ασφαλές να υπακούς παρά να κυβερνάς». Εμείς του απαντάμε με τα λόγια του Τόμας Πέϊν: «είναι καθήκον ενός πατριώτη να προστατέψει τη χώρα του από μία τέτοια κυβέρνηση».

Η Νέα ΜΕΡΑ αναλαμβάνει αυτό το καθήκον. Δεν πρόκειται όμως να περιοριστεί σε καθήκοντα αμυντικά, απλής υπεράσπισης του Έλληνα. Συναισθάνεται την υψηλότερη πρόκληση ν' αποστομώσει όσους έχουν αναλάβει το έργο της προπαγάνδας υπέρ του μοιραίου δρόμου του μνημονίου. Να δώσει όπλα, εφόδια σε όσους συμπατριώτες μας περιμένουν με δίψα ν' ακούσουν ποιος είναι ο άλλος δρόμος για να τον ακολουθήσουν.

Σήμερα έγινε η νέα αρχή. Παρουσιάστηκε η προγραμματική κατεύθυνση. Θέλω να επενδύσω πάνω σ' αυτή και να δώσω στίγμα σκέψεων για ζύμωση και επηρεασμό. Ναι, χρειαζόμαστε ένα σχέδιο για την Εθνική Ανασυγκρότηση, χρειαζόμαστε ταυτόχρονα και ένα Εθνικό Σχέδιο Αλληλεγγύης που θα εγγυηθεί ότι τα θεμελιώδη δικαιώματα ενός ανθρώπου, θα προστατευθούν και δε θα υποχωρήσουν μπροστά στην κρίση. Ένα σχέδιο ικανό να στηρίξει τον καλό μαθητή και φοιτητή εκεί που οι γονείς αδυνατούν, τον άρρωστο να βρει περίθαλψη και τον φτωχό το ψωμί του. Ακούγονται μήπως υπερβολικά για ένα κράτος-μέλος του κλάμπ της Ευρωζώνης; Ακούστε λοιπόν πού είμαστε σήμερα: Η Unicef αποκαλύπτει ότι τα φτωχά και κοινωνικά αποκλεισμένα παιδιά στην Ελλάδα, φτάνουν τα 597.000 ενώ τα 322.000 απ' αυτά είναι σε σοβαρή υλική αποστέρηση. Ο αριθμός των συσσιτίων εκτοξεύεται, οι άποροι και οι άστεγοι προσποιούνται τους ασθενείς για ένα πιάτο φαϊ ενώ ο πρόεδρος του ΠΙΣ μας εξομολογείται την οριακή κατάσταση στο χώρο της υγείας. Είναι λοιπόν επείγουσα η ανάγκη για μία τέτοια συλλογική αντίδραση.

Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από μία Χεζμπολά. Εκτός και εάν είμαστε ήδη Λίβανος.

Η Ελλάδα έχει την παράδοση της οικογένειας, η πολιτεία οφείλει την οικογένεια να στηρίξει, στην οικογένεια να επενδύσει, την οικογένεια να εμπιστευτεί. Από κει λοιπόν πρέπει να ξεκινήσει η προσπάθεια. Δίκτυο αλληλεγγύης και σχέδιο στήριξης των Ελλήνων που έχουν ανάγκη απ' τα αυτονόητα. Η πατρίδα μας έχει τα «πάντα»! Και οφείλει να επενδύσει στην αξιοποίηση όλων των τομέων που θα της δώσουν υπεραξία. Πριν απ' όλα όμως είναι υποχρεωμένη η πολιτεία να πιστέψει στον πρωτογενή τομέα.

Σήμερα δεν υπάρχει κανένα σχέδιο, όραμα και δράση. Αναρωτιέται κανείς αν το υπουργείο περιορίζεται στο ρόλο του τροχονόμου των επιδοτήσεων. Και όμως η πατρίδα μας έχει μοναδικές δυνατότητες λόγω της υψηλής σχέσης που συνδέει το δυνάμενο να καλλιεργηθεί έδαφος με τον πληθυσμό μας. Είμαστε στη διάθεση κάθε δύσπιστου για ν' αποδείξουμε ότι είναι απολύτως εφικτή η πλήρης αυτάρκεια στα προϊόντα φυτικής παραγωγής και η μερική στη ζωϊκή παραγωγή ώστε να βελτιωθεί το εμπορικό ισοζύγιο κατά 3,5δις € στην 5ετία και κατά 8δισ€ στην δεκαετία. Ταυτόχρονα μπορούμε να πετύχουμε τη ζεύξη της γεωργίας και της ενέργειας με την προώθηση παραγωγής ελληνικών βιοκαυσίμων από ενεργειακές καλλιέργειες. Το πρόγραμμα ανάνηψης της ελληνικής γεωργίας που εισηγούμαστε επιτυγχάνει συνολική βελτίωση του εμπορικού ισοζυγίου κατά 9,5 δισ€ και αύξηση του ΑΕΠ που θα φτάσει σταδιακά τα 30 δισ€ μέσα στην πρώτη πενταετία εφαρμογής του.

Είμαστε στη διάθεση οιουδήποτε, ανοιχτοί στο διάλογο για ν' αποσαφηνίσουμε τη στρατηγική μας για την ανάπτυξη και τη βιωσιμότητα των Δημοσίων Οικονομικών. Η περιγραφή των αναγκαίων 12 βημάτων που αποτελούν τους θεμελιώδεις άξονες της οικονομικής πρότασής μας είναι η μόνη σαφής πρόταση στο υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό. Για ν' ακριβολογώ είναι η μόνη ελληνική σαφής Στρατηγική πρόταση. Αυτό που όλοι πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι το λάθος του προγράμματος που εφαρμόζεται είναι πια ομολογημένο. Περιέργως, η ελληνική κυβέρνηση δε συγκινείται απ' αυτή την ευκαιρία. Αν τώρα δεν είναι η ώρα κ. Σαμαρά να θέσετε το θέμα στον κ. Σόϊμπλε, όταν έχετε στα χέρια σας την ομολογία του ΔΝΤ, πότε θα το κάνετε; Αν τώρα δεν απαιτήσετε μία συγνώμη γιατί χρησιμοποιήθηκε ο ελληνικός λαός σαν ασπίδα για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρώπη (όπως παραδέχθηκε μόλις πρόσφατα ο τότε πρόεδρος του Eurogroup κ. Γιουνκερ) πότε θα το κάνετε; Αν τώρα δεν πάρετε τα αυτονόητα στοιχειώδη, μη περιμένετε τις γερμανικές εκλογές. Ήδη οι Γερμανοί οικονομολόγοι εξηγούν γιατί είναι ασύμφορο το κούρεμα του δημοσίου χρέους. Μας οδηγούν μαθηματικά σε επικαιροποίηση του μεσοπρόθεσμου 2013-16 με νέα μέτρα επώδυνα για μισθωτούς, συνταξιούχους και επιχειρήσεις. Οι εταίροι δανειστές μας πρέπει να είναι τόσο ρεαλιστές όσο τουλάχιστον απαιτούν να είμαστε και εμείς. Αν θέλουν μία Ευρώπη ενωμένη, αλληλέγγυα είναι μονόδρομος η διαγραφή μεγάλου ποσοστού του κρατικού χρέους και η αποπληρωμή του υπολοίπου σε συνθήκες ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας. Αν δεν υπάρχει κρυφή ατζέντα της Γερμανίας που θέλει να κερδίσει χρόνο ως τις εκλογές του φθινοπώρου, ο κ. Σόϊμπλε οφείλει το ελάχιστο: να επαναλάβει ότι η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους αποτελεί πολιτική δέσμευση. Οτιδήποτε άλλο συνιστά υπεκφυγή που υπονομεύει τη λύση του ελληνικού προβλήματος εντός του Ευρώ. Παρεμπιπτόντως ζητούμε απ' τον Έλληνα Πρωθυπουργό να θέσει το ζήτημα των Γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου. Δε ρωτάω αν θα το τολμήσει γιατί παρά τις διαφορές μας δε μπορώ να φανταστώ Έλληνα πρωθυπουργό να κινεί τη διαδικασία που καταλήγει και σε πόρισμα, και να μην αξιοποιεί την ευκαιρία έστω για να κερδίσει στο επίπεδο των εντυπώσεων. Σε διαφορετική περίπτωση το συμπέρασμα θα ήταν καταθλιπτικό. Η ομηρία θα ήταν ολοκληρωτική.

Εξάλλου κανείς δεν αγνοεί το γεγονός ότι η Γερμανία ως σήμερα είναι ο μεγάλος κερδισμένος αυτής της κρίσης. Αγόρασε, εκτός των άλλων ωφελημάτων, πάμφθηνα την ηγεμονία στην Ευρώπη και τώρα κινείται σχεδόν μόνη της. Η Ευρωπαϊκή Οικονομία έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας όπου ο περιούσιος ηγεμονεύων λαός, ο γερμανικός, αποφασίζει για τη μοίρα και την αποστολή των άλλων λαών που βρίσκονται υπό έλεγχο.

Η Νέα ΜΕΡΑ έχει ήδη προειδοποιήσει ότι η έκθεση για το 1ο 5μηνο του 2013 είναι απογοητευτική και οδηγεί αναπόφευκτα σε νέα μέτρα. Αυτό που γίνεται δεν οδηγεί πουθενά, έχει δοκιμασθεί και έχει αποτύχει. Χρειάζεται μία άλλη λογική. Στοιχείο της άλλης λογικής, την οποία εισηγούμαστε, είναι η κατάργηση του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων για μισθωτούς και συνταξιούχους με συνολικό εισόδημα από μισθούς και συντάξεις έως και Α33.000€. Πρόκειται για ριζοσπαστικό μέτρο αναπτυξιακό της οικονομίας καθώς επιτρέπει στους ωφελούμενους ν' αυξήσουν άμεσα το εισόδημά τους και περαιτέρω να το διοχετεύσουν στην κατανάλωση. Η τόνωση της οικονομίας είναι προφανής και το κόστος για το κράτος ανύπαρκτο καθώς θα εισέπραττε από έμμεσους φόρους και την κινητικότητα των επιχειρήσεων τα διπλάσια απ' αυτά που εισπράττει τώρα.

Μέτρα υπάρχουν, τρόποι υπάρχουν, σχέδιο υπάρχει, βούληση υπάρχει; Αυτή μας κατακλύζει και μας ορίζει. Δεν ξέρω με τι ηθικό ανάστημα, μετά την παραδοχή του λάθους, θα μπορούσαν οι δανειστές συνομιλητές μας να αποκρούσουν ένα εθνικό σχέδιο που ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις απαιτήσεις όλων των μερών;

Φίλες και φίλοι, μου είπε τις προηγούμενες ένας έμπειρος συνομιλητής μου ότι η επανάσταση του 21 δεν έγινε για την τιμή της σταφίδας αλλά για την ελευθερία. Θα πω λοιπόν ότι ακόμα και αν αποδυθούμε όπως συμφωνούμε σε μία γενναία παραγωγική προσπάθεια με ανασυγκρότηση της οικονομίας μας, με αξιοποίηση του πρωτογενή τομέα, του τουρισμού, της ναυτιλίας, του ορυκτού και υποθαλάσσιου πλούτου μας, επενδύοντας στο άριστο ανθρώπινο δυναμικό που τώρα μεταναστεύει, το έθνος χρειάζεται θεσμική ανασυγκρότηση και επένδυση στην παιδεία. Εκεί θα γίνει η διαφορά, εκεί θα τεθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις ώστε ν' αποφύγουμε ότι μας οδήγησε στη σημερινή κατάπτωση και παρακμή. Όταν η οικονομική κρίση είναι τόσο μεγάλη, οι αιτίες είναι θεσμικές, δεν δουλεύουν ή δουλεύουν λανθασμένα οι μηχανισμοί που κρατούν μία κοινωνία ζωντανή, σ' ετοιμότητα, με υψηλές απαιτήσεις και στόχους, ανήσυχη και ικανή να αφουγκραστεί εγκαίρως, να προσαρμοστεί με ταχύτητα, ν' απαντήσει μ' ευελιξία. Πριν σπάσει την πόρτα μας η οικονομική κρίση, την είχε σαπίσει η θεσμική παρακμή.

Σήμερα ο λαός μας οργισμένος ψάχνει τους υπαίτιους και η μομφή καίει χλωρά και ξερά μαζί. Και αυτή την τυφλή οργή την αξιοποιούν ακραίες δυνάμεις, με τις οποίες οι Έλληνες στο παρελθόν θα γελούσαν, αν δεν τις έπαιρναν με τις πέτρες . Η αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης που μπορεί να οδηγήσει σε ακόμα πιο επικίνδυνες καταστάσεις και ν' απειλήσουν ακόμα και την συνοχή μας ως κοινωνίας και ως έθνους, είναι επείγουσα.

Να ξεκινήσει άμεσα η διαδικασία συζήτησης για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Κύριε Σαμαρά έχετε ευθύνη γι' αυτό. Μην παίζετε παιχνίδια με τη φωτιά. Η απάντηση στην ακρότητα και τη βία που κυοφορείται βρίσκεται στην αναζήτηση και στη διόρθωση των λαθών και των παραλήψεων που χαρακτηρίζουν την ανισορροπία των εξουσιών και οδήγησαν σε μία δημοκρατία σχεδόν αυταρχική, με μόνο εκφραστή θεσμικό τον πρωθυπουργό και συνακόλουθα την αυλή του.

Η Νέα ΜΕΡΑ προτάσσει σ' αυτό τον διάλογο που ζητάμε να ξεκινήσει τρεις λέξεις: ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ, ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ, ΑΝΤΙΒΑΡΟ. Λογοδοσία εσωτερική, αλλά και του ενός θεσμού προς τον άλλον ακόμη και αν πρόκειται για την ίδια τη Βουλή. Συμμετοχή του πολίτη στη διαμόρφωση της πολιτικής. Δεν θέλουμε τον πολίτη να ψηφίζει και μετά ν' αποτραβιέται στο σπίτι του. Μπορεί μία συλλογική έκφραση όπως π.χ. η ΠΑΣΕΓΕΣ να προωθεί ένα σχέδιο νόμου απευθείας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η διαδικασία αυτή θα υποχρέωνε τους πρωταγωνιστές να γίνουν καλύτεροι, πιο υπεύθυνοι πολίτες καθώς είναι διαπιστωμένο ότι ανεβαίνει και διανοητικά όποιος συμμετέχει. Αντίβαρο στον πρωθυπουργό και τις υπερεξουσίες του είναι ο προεδρικός θεσμός. Ενώ η δημοκρατία μας είναι προεδρευομένη κοινοβουλευτική το προεδρευομένη έχει συνειδητά απαξιωθεί. Εκλογή λοιπόν του προέδρου απ' το λαό και με αυξημένες αρμοδιότητες. Αλλά προσέξτε, καθώς προτείνουμε ένα μοντέλο εξισορρόπησης των εξουσιών, προτείνω να δούμε σοβαρά στα προσόντα του υποψηφίου Προέδρου το ενδεχόμενο να μην ανήκει στον κύκλο του πολιτικού προσωπικού. Να μην έχει διατελέσει, Υπουργός και βουλευτής. Μπορεί άριστα να είναι ένας διακεκριμένος Έλληνας που έχει υπηρετήσει, την επιστήμη του, την κοινωνία από άλλο μετερίζι. Να δοθεί μία ισχυρή εντύπωση ότι η κοινωνία ισορροπεί με την πολιτική της οποίας το κύρος έχει πληγεί σοβαρά.

Η ηγεσία της δικαιοσύνης μπορεί να εκλέγεται μόνο με σύμφωνη γνώμη αυτών των δύο κέντρων άσκησης της εξουσίας ΠτΔ και Κυβέρνησης. Η δικαιοσύνη πρέπει ν' απονέμεται σε χρόνο επίκαιρο για να μην ακυρώνεται το νόημα και η αποστολή της.

Προτείνουμε το ασυμβίβαστο νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας. Ο Βουλευτής δεν μπορεί να είναι μέλος της κυβέρνησης και ο υπουργός δε μπορεί να' ναι βουλευτής. Στην περίπτωση κατά την οποία ο βουλευτής δέχεται πρόταση συμμετοχής του στην κυβέρνηση, παραιτείται της βουλευτικής του ιδιότητας και τη θέση του καταλαμβάνει ο επιλαχών. Έτσι ο πολίτης γνωρίζει ότι ψηφίζει εκπρόσωπό του και όχι δικό του υπουργό. Ο υποψήφιος βουλευτής δε μπορεί να είναι και υπουργός. Στην κάλπη όλοι πηγαίνουν ως απλοί υποψήφιοι. Εξαίρεση αποτελεί ο Πρωθυπουργός.

Οι εκλογές διεξάγονται με απλή αναλογική. Προτείνουμε περαιτέρω μείωση στο κατώφλι εισόδου. Οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι το ζητούμενο της επόμενης περιόδου γι' αυτό και ο εκλογικός νόμος πρέπει να υποβοηθά το αναμενόμενο.

Κρατώ μία ξεχωριστή αναφορά στην Παιδεία. Πρόκειται για τον πιο ευαίσθητο τομέα πολιτικής κάθε έθνους. Εδώ διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις του αύριο κάθε έθνους. Ο ελληνισμός για να επιβιώσει με διακριτή ταυτότητα και για να μη καταλήξει ένα lander στη γερμανική Ευρώπη χρειάζεται να αποσαφηνίσει τους στόχους της εκπαίδευσης των νέων ελλήνων: η μόρφωση του ερχόμενου πολίτη που γνωρίζει π.χ. το Σύνταγμα και μαθαίνει να οργανώνει τη σκέψη του, η προστασία της μοναδικότητας της γλώσσας μας είναι ήδη υψηλές αποστολές. Ταυτόχρονα πρέπει να δημιουργήσουμε με φαντασία και διορατικότητα το σύστημα εκπαίδευσης που δίνει στο νεαρό Έλληνα και στη νεαρή Ελληνίδα την αυτοπεποίθηση να κινούνται ως πολίτες του κόσμου με βαθειά την αίσθηση της αποστολής όπως μας την παρέδωσε ο Ν. Καζαντζάκης: να εκτελούν τη θητεία τους στη ράτσα. Να νιώθουν ξεχωριστοί και δυνατοί, περήφανοι και σίγουροι για τη συνέχεια του έθνους μας.

Φίλες και φίλοι η πολιτική έχει να μάθει Πολλά από τον κόσμο των επιχειρήσεων. Απευθύνομαι λοιπόν σε όσους αγνοούν, περιφρονούν και υποτιμούν το εγχείρημα της Νέας ΜΕΡΑς επειδή κινούνται και αξιολογούν συμβατικά την πολιτική. Και αυτό ενώ συνομολογείται ότι γύρω μας όλα αλλάζουν και τίποτα δε θα είναι όπως πριν την κρίση. Η πολιτική πρέπει να πάψει να ´ναι η τέχνη του εφικτού. Γιατί αυτό συνεπάγεται μόνο συμβιβασμούς και εκπτώσεις. Πρέπει να εμπνευστούμε από τις επιχειρήσεις που προτρέπουν "να φτάσουμε εκεί που δε μπορούμε", να ασκηθούμε στην τεχνική του Ανέφικτου. Χαιρετίζω και επικαλούμαι την προτροπή του Ανδρέα Λιβερη, προσωπικότητα της παγκόσμιας επιχειρηματικότητας, προς τους επικεφαλής όλων των μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων μόλις πριν λίγο καιρό: υποδείξετε στην κυβέρνηση πώς να πατάξει τη φοροδιαφυγή και πώς να σταματήσει η αιμορραγία των καλών μυαλών στο εξωτερικό. Αυτή είναι η αποστολή μίας εθνικής ελίτ που αγαπά τον τόπο της και θεωρεί την ανάταση και την ανασυγκρότηση της πατρίδας δική της υπόθεση και όχι της τρόικας. Με αυτούς τους ανθρώπους θα επιδιώξουμε να συναντηθούμε. Ελπίζω ότι θα συμμερίζονται το μάθημα του δασκάλου τους. Γιατί αν εμείς δεν αγαπήσουμε την Ελλάδα ποιος θα το κάνει;

Φίλες και φίλοι αυτούς τους τρεισήμισι μήνες, θέλω να το εκμυστηρευθώ, αρκετές φορές με περικύκλωσαν σκέψεις ανθρώπινες που σε αναμετρούν με τις μεγάλες δυσκολίες του εγχειρήματος. Όμως πάντα κάτι συνέβαινε, κάτι προέκυπτε που το ερμήνευα σα σημάδι, ότι επιβάλλεται να συνεχίσουμε. Αυτό δε θα ήταν δυνατό χωρίς τη συντροφιά που ξεκίνησε τον αγώνα.

Θέλω να σας ευχαριστήσω όλες και όλους. Σήμερα όμως πρέπει να ευχαριστήσω ξεχωριστά όσες και όσους έσπευσαν και συντάχθηκαν, ξεκινώντας από διαφορετικές πολιτικά αφετηρίες. Μας δυναμώνετε και μας μεγαλώνετε. Αν τους σημερινούς πρωταγωνιστές ενώνει η εξουσία και η διατήρηση σε αυτή, εμάς μας ενώνει η Ελλάδα, ο Έλληνας που υποφέρει, η Ελληνίδα που αγωνίζεται να στηρίξει τα παιδιά της, ο επαγγελματίας που ματώνει, ο επιχειρηματίας που οδηγείται σε αργό θάνατο. Μας ενώνει η μεγαλύτερη ιδέα που είναι η σωτηρία της πατρίδας και η συνέχεια του έθνους.
Αν ο καλύτερος τρόπος για να κατορθώσεις το ακατόρθωτο είναι να το οραματίζεσαι, τότε είμαι ήσυχος γιατί ξέρω πολύ καλά πόσο έντονα επιθυμείτε όλοι σας να πετύχουμε το ακατόρθωτο. Ξέρω επίσης ότι αυτά τα λόγια ακούγονται ρομαντικά και αδιανόητο στ´ αυτιά πολιτικών που σήμερα πρωταγωνιστούν. Το θεωρώ φυσικό για όσους προτίμησαν την υποταγή απ´ τον αγώνα, τη βολή απ´ την προσπάθεια. Αυτοί όμως δε μπορούν να ενσαρκώσουν τους πόθους και τις ανάγκες των Ελλήνων, ακριβώς γιατί δεν πιστεύουν στο ακατόρθωτο.

Απευθυνόμαστε λοιπόν σε όλους τους Έλληνες και ζητούμε να συμμαχήσουν μαζί μας, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Και να το πιστέψουν: μπορούμε να πάμε όπου δε φτάνουμε. Μπορούμε να πετύχουμε το ανέφικτο.