Υπέρ της ανασυγκρότησης του κεντρώου χώρου ο Δημήτρης Μπουραντάς

 

Την άποψή του για την ανασυγκρότηση του κεντρώου χώρου εκφράζει ο καθηγητής και συγγραφέας Δημήτρης Μπουραντάς, πρόεδρος του κόμματος “Κοινωνία Αξιών”. 

 

Όπως αναφέρει, «η ανασυγκρότηση του κεντρώου πολιτικού χώρου που μπορεί να ορισθεί με βάση το πολιτικό – ιδεολογικό πλαίσιο και κυρίως την πρακτική του ριζοσπαστικού και κοινωνικού φιλελευθερισμού, με επίκεντρο τον άνθρωπο-πολίτη, αποτελεί μια εθνική αναγκαιότητα...

 Πρώτον, διότι μπορεί ν’ απαντήσει με μεγαλύτερη αξιοπιστία, αποτελεσματικότητα στα μεγάλα ζητήματα θεσμικής και οικονομικής ανασυγκρότησης που απαιτεί η έξοδος της χώρας από την κρίση και η πρόοδος για την κοινωνική συνοχή και ευημερία στα πλαίσια της Ευρώπης και του παγκόσμιου συστήματος.

Δεύτερον, διότι ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών, ανεξαρτήτως που ψηφίζουν με τη λογική του «μη χείρον βέλτιστον», δεν εμπιστεύονται πλέον τις ξεπερασμένες ιδεολογίες και τους πολιτικούς εκφραστές τους στην Ελλάδα.

Δυστυχώς όμως, σήμερα, σ’ αυτό το χώρο δεν  υπάρχει ένας πολιτικός σχηματισμός ευρείας αναγνώρισης από τους πολίτες, ο οποίος να καταγράφεται ως πολιτική και εκλογική επιλογή. Το κόμμα της “Δράσης”, που θα μπορούσε να ενταχθεί σ’ αυτό το χώρο (παρά τις όποιες νεοφιλελεύθερες αποχρώσεις της), παρ’ ότι ο πρώην αρχηγός της, Σ. Μάνος, υπήρξε μια ισχυρή πολιτική προσωπικότητα και διέθετε υψηλή αναγνωρισιμότητα, στις προηγούμενες εκλογές κατέγραψε πολύ χαμηλά ποσοστά, ενώ και στις τωρινές δημοσκοπήσεις με αρχηγό τον Θ. Σκυλακάκη, επίσης αναγνωρίσιμο πολιτικό και ευρωβουλευτή, δεν φαίνεται να τα βελτιώνει.

Η “κοινωνία αξιών”, με λίγο χρόνο ζωής, σε συνεργασία με το κόμμα των “Δημοκρατικών” που εκφράζονται με νέα πρόσωπα στην πολιτική μέχρι στιγμής, δεν έχουν συμπεριληφθεί  στις δημοσκοπήσεις και η αναγνωρισιμότητά τους είναι περιορισμένη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούν ν’ αναδειχθούν στις επόμενες εκλογές.

Πέραν αυτών, υπάρχει και μια σειρά άλλων κομμάτων ή κινήσεων στο χώρο της κεντροδεξιάς ή κεντροαριστεράς που εκφράζονται κυρίως με στελέχη των παλαιών κομμάτων (π.χ. Νέα Μέρα, Κοινωνική Συμφωνία, κόμμα Λοβέρδου, Κίνηση Γ. Φλωρίδη) που θα μπορούσαν να τοποθετηθούν στον ίδιο χώρο, παρά τις όποιες επιμέρους ιδεολογικοπολιτικές διαφοροποιήσεις. 
 
Η γενική διαπίστωση συνεπώς είναι ότι, ο κεντρώος πολιτικός χώρος είναι κατακερματισμένος και υπάρχουν δύο εναλλακτικές πορείες για την ανασυγκρότησή και την έκφραση του ως μια σημαντική εναλλακτική πολιτική δύναμη.

Η πρώτη είναι ν’ αναδειχθεί ένα από τα προηγούμενα κόμματα και να ηγηθεί της ανασυγκρότησης του χώρου.

Η δεύτερη εναλλακτική είναι η συνεργασία μεταξύ περισσότερων κομμάτων σ’ ένα πλαίσιο αρχών, αξιών και πολιτικών για την ανανέωση του πολιτικού πολιτισμού, του πολιτικού συστήματος και της δημιουργίας μιας ποιοτικής και ηθικής πολιτικής ζωής στη χώρα.

Προφανώς, η δεύτερη εναλλακτική μπορεί ν’ αναπτύξει ευρύτερη δυναμική. Αυτό όμως μόνο με την προϋπόθεση ότι η συνεργασία οδηγεί σε μια ολότητα και συνέργεια και όχι σ’ ένα άθροισμα κομμάτων ή κινήσεων για εκλογική σκοπιμότητα.

Άλλωστε, στις προηγούμενες εκλογές, η εκλογική συνεργασία “Δράσης”, “Φιλελεύθερης Συμμαχίας” και “Δημιουργίας Ξανά”, έδειξε ότι τέτοιες συνεργασίες οδηγούν σε αρνητικά εκλογικά αποτελέσματα, αφού από 4% αθροιστικά στις πρώτες εκλογές, πήραν μόλις 1,6% στις δεύτερες.

Για να εξασφαλισθεί η συνέργεια σε τέτοιες συνεργασίες, χρειάζονται τρεις ακόμα προϋποθέσεις πέραν της προηγούμενης.

Πρώτον, οι ηγετικές ομάδες των κομμάτων να έχουν ως ειλικρινές κίνητρο  το συμφέρον της πατρίδας και όχι των κομμάτων και της προσωπικής πολιτικής καριέρας. Να πιστεύουν στην συναίνεση και όχι στο καιροσκοπικό συμβιβασμό, να έχουν τη διάθεση να πείσουν και να πεισθούν, να αποφασίζουν και να συμπεριφέρονται στα πλαίσια της συνεργασίας με ακεραιότητα, εντιμότητα, ειλικρίνεια, διαφάνεια, συνέπεια λόγων και πράξεων.

Δεύτερον, τα κόμματα και τα ηγετικά του στελέχη από τη διαδρομή τους να ενισχύουν την εικόνα του νέου έναντι του παλιού, της αξιοπιστίας, των αξιών και των ικανοτήτων, ώστε να διαφοροποιηθούν από τα υπόλοιπα κόμματα και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών.

Τρίτον, να διαμορφώσουν ένα συναινετικό και συνεκτικό πρόγραμμα καινοτόμων και ριζοσπαστικών προτάσεων που οραματικά και ρεαλιστικά ν’ απαντούν στα σημαντικά ζητήματα της κοινωνίας και της χώρας.

Εκτιμώ ότι, αν πραγματικά τα προηγούμενα συνυπάρξουν, όπως υπάρχουν στη συνεργασία μεταξύ της “κοινωνίας αξιών” και των “Δημοκρατικών”, τότε μπορεί να επιτευχθεί η ανασυγκρότηση του κέντρου χώρου ως ολότητα, και όχι ως ένα άθροισμα εκλογικής σκοπιμότητας και παλαιοκομματικής νοοτροπίας, κάτι που θα συμβάλλει σ’ ένα νέο πολιτικό πολιτισμό και ένα πολιτικό σύστημα που να αξίζει σε εμάς και τα παιδιά μας, για μια Κοινωνία Αξιών».      

 ΔΟΛ