Βαρυποινίτης είχε απειλήσει τον άτυχο αρχιφύλακα

Την Παρασκευή 13η Φεβρουαρίου, ο Μάκης Γκαλιμάνης, αρχιφύλακας στις φυλακές Δομοκού, αποφάσισε πως την επομένη θα πήγαινε για κυνήγι...


 Κανονικά ήταν προγραμματισμένο να βρίσκεται μαζί με τα δύο του παιδιά, τα οποία διαμένουν με τη μητέρα τους στην Αθήνα, αλλά επειδή έφτανε το τέλος του μήνα και είχε «ζοριστεί» οικονομικά, την παρακάλεσε να τα πάρει το επόμενο Σαββατοκύριακο που θα είχε πληρωθεί, ώστε να μπορέσει να τα περιποιηθεί καλύτερα. Ετσι, το απόγευμα του Σαββάτου βγήκε από το πατρικό του όπου έμενε το τελευταίο διάστημα για να ανεβεί στο βουνό.

Δευτερόλεπτα αργότερα, η μητέρα του άκουσε έναν ήχο εκκωφαντικό «σαν από βεγγαλικά» και κοίταξε από το παράθυρο. Είδε το αυτοκίνητο του γιου της να «σείεται» και έτρεξε στην πόρτα. Το μόνο που πρόλαβε να δει ήταν ένα μαύρο αυτοκίνητο να χάνεται στη στροφή του δρόμου. Σύμφωνα με την Αστυνομία, τρεις άνδρες τού είχαν στήσει καρτέρι και τον πυροβόλησαν με 47 σφαίρες.

Τα ερωτήματα

Από τις πρώτες ώρες, η Αντιτρομοκρατική, η Ασφάλεια αλλά και οι δικοί του άνθρωποι, κυρίως οι συνάδελφοί του, προσπαθούν να βρουν απαντήσεις «στο ποιος και στο γιατί» του δολοφονικού χτυπήματος, ανατρέχοντας στα 21 χρόνια υπηρεσίας του Μάκη Γκαλιμάνη στη φυλακή.

Στην υπηρεσία μπήκε 26 ετών. Φύλακας αρχικά στον Κορυδαλλό, γνώρισε και ήρθε κοντά με τον τότε αρχιφύλακα Αντώνη Αραβαντινό, έκτοτε αδερφικό του φίλο και κουμπάρο στον γάμο του. Το 2004 μετακινήθηκε στην Κεντρική Αποθήκη Υλικού Φυλακών όπου μαζί με κρατουμένους διένειμε ψωμί σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας. Οταν το 2010 χώρισε, άρχισε να σκέφτεται πως ίσως είχε έρθει η ώρα να γυρίσει στο χωριό του έξω από τη Λαμία. Ετσι, κατάφερε να πάρει μετάθεση στον Δομοκό ως υπαρχιφύλακας και σύντομα προήχθη στη θέση του αρχιφύλακα.

Μαζί με τους συναδέλφους του πάσχιζε να κρατήσει τη φυλακή «καθαρή». Στο γραφείο του κρατούσε «τα παράσημά του», ένα τεράστιο φωτογραφικό αρχείο με κινητά, ναρκωτικά, ακόμα και αυτοσχέδια όπλα που είχε κατά καιρούς κατασχέσει. Την ίδια στιγμή, ανέπτυξε στενή συνεργασία με τη Μητρόπολη Λαμίας και μέσω εράνων είχε βασική προτεραιότητα να εξασφαλίζει πάντα στους κρατουμένους του είδη πρώτης ανάγκης -όπως σαμπουάν ή χαρτί τουαλέτας- που λόγω οικονομικής κρίσης ήταν σε έλλειψη.

Οταν ανακοινώθηκε πως ο Δομοκός θα γινόταν η πρώτη φυλακή υψίστης ασφαλείας της χώρας, οι κρατούμενοι ξεσηκώθηκαν. Ο Γκαλιμάνης δεν ήταν απόλυτος, πολλές φορές τάχθηκε στο πλευρό τους όταν έβλεπε πολιτική σκοπιμότητα στις αποφάσεις του αρμόδιου υπουργείου. Αποκορύφωμα, τα πρόσφατα «προεκλογικά» εγκαίνια της συγκεκριμένης πτέρυγας, τη στιγμή που -όπως είχε διαμηνύσει ο ίδιος στο υπουργείο σε όλους τους τόνους- δεν είχαν προλάβει να προετοιμαστούν σωστά για να υποδεχθούν τους βαρυποινίτες.

Ταυτόχρονα όμως, στήριζε όποιες αποφάσεις θεωρούσε σωστές: πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου Δικαιοσύνης θυμάται πως ο αρχιφύλακας είχε καταφέρει να πείσει τους κρατουμένους, που ήταν έτοιμοι να εξεγερθούν, πως τα σύρματα ασφαλείας προς αποφυγή αποδράσεων ήταν μια ενέργεια απαραίτητη. «Τελικά δεν άνοιξε ούτε μύτη. Ο Μάκης είχε πειθώ διά της διαπραγματεύσεως και όχι διά ροπάλου», θυμάται σήμερα.

Η «έρευνα»

Ο ίδιος δεν φοβόταν για κάτι συγκεκριμένο. Συνήθιζε να λέει όμως πως η εγκληματικότητα τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει, με κίνδυνο πλέον για τους ίδιους τους φύλακες. Τα λόγια αυτά δεν ήταν προφητικά. Ηταν βασισμένα σε μια σειρά περιστατικών: βόμβες στα αυτοκίνητα των διευθυντών και των αρχιφυλάκων, συνθήματα-απειλές στις πιλοτές των σπιτιών τους, ακόμα και πυροβολισμοί εξ επαφής―αντίποινα για πράξεις μέσα στη φυλακή.

Ο ίδιος είχε ζήσει άλλωστε από κοντά την προσπάθεια εκφοβισμού του πρώην αρχιφύλακα στον Δομοκό, ο οποίος τηρώντας κατά γράμμα τον σωφρονιστικό κώδικα κατά την άφιξη νεοεισερχομένων νεαρών τρομοκρατών είχε «μπει στο μάτι» εκείνης της ομάδας, αλλά και γνωστού βαρυποινίτη που δηλώνει «καλός τους φίλος». Οταν ο αρχιφύλακας δεν έδειξε να «συμμορφώνεται», ο βαρυποινίτης διέρρευσε πως είχε στην κατοχή του όλα τα στοιχεία για το πού μένουν αυτός και η οικογένειά του.

Στο κελί του συγκεκριμένου κρατουμένου στον Κορυδαλλό -ο οποίος κατά γενική ομολογία είναι «αρχηγός» των φυλακών- αποφάσισαν να μεταβούν έμπειροι σωφρονιστικοί λίγες ώρες μετά τον θάνατο του Γκαλιμάνη. Αγνωστο το τι ακριβώς ειπώθηκε σε αυτή τη συνάντηση, αλλά ο εν λόγω δήλωσε άγνοια για τον σχεδιασμό και τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας, ενώ έδειξε συγκλονισμένος για τον χαμό του ανθρώπου που, όπως χαρακτηριστικά είπε, «στα επισκεπτήρια, κέρναγε πορτοκαλάδα τα παιδιά μου».

Την ίδια ώρα, οι αρχιφύλακες όλων των φυλακών της χώρας έμπαιναν ένας ένας στα κελιά όλων όσοι μπορεί να είχαν κάποια πληροφορία, προσπαθώντας να δουν πρώτες αντιδράσεις ή να μάθουν για κάποιο συμβάν που ίσως ο φίλος τους να μην είχε αξιολογήσει σωστά.

Ετσι, θυμήθηκαν την κόντρα που είχε ξεκινήσει με τον Βασίλη Παλαιοκώστα το 1999. Οταν εκείνος συνελήφθη και οδηγήθηκε στον Κορυδαλλό, φαίνεται πως προσπάθησε να επιτεθεί σε έναν φύλακα και ο Γκαλιμάνης, πιο νέος και πιο σκληρός τότε, είχε μπει μπροστά.

Ή ένα άλλο πρόσφατο περιστατικό στον Δομοκό, όπου ο Ριζάι -γνωστός από την απόδραση με το ελικόπτερο μαζί με τον Παλαιοκώστα- μαζί με δύο άλλους συγκρατούμενούς του είχε ξεκινήσει καυγά με έναν τέταρτο κρατούμενο με αφορμή το τσίπουρο που είχαν φτιάξει. Η διαμάχη φούντωσε, κατέληξε σε μαχαίρωμα, και ο Γκαλιμάνης, ως όφειλε, έκανε αναφορά.

Αυτές, αλλά και άλλες λιγότερο σημαντικές ιστορίες «συγκρούσεων» που θεωρούνται όμως καθημερινότητα σε «δύσκολες φυλακές» όπως αυτή του Δομοκού, δεν αξιολογούνται από τους έμπειρους αρχιφύλακες ως ικανές από μόνες τους να είναι ο λόγος πίσω από την άγρια δολοφονία.

Υπάρχει όμως η άποψη στον στενό κύκλο των σωφρονιστικών πως λόγω της θέσης του ως αρχιφύλακα στη συγκεκριμένη φυλακή «Γ΄ τύπου», κάποιος που τον είχε βάλει στο μάτι ίσως βρήκε τώρα την ευκαιρία για μια πράξη την οποία θα προσπαθήσει να περάσει ως «συμβολική»...







πηγή