Η ένοχη εξομολόγηση ενός παιδόφιλου

«Νιώθω σεξουαλική έλξη για μικρά κορίτσια. Όμως ποτέ δεν έχω κάνει ποτέ κακό σε παιδί, ούτε έχω πειράξει κανένα κορίτσι»: αυτά είναι τα πρώτα λόγια που ψελλίζει στο δημοσιογράφο του BBC ο Μαξ Βέμπερ, ένας 30χρονος μεταπτυχιακός φοιτητής επιστημών από τη Γερμανία.

Αυτό είναι το κουσούρι του. Είναι, όπως λέει, παιδόφιλος με την κυριολεκτική έννοια του όρου: κοιτάει μικρά κορίτσια, αλλά δεν πειράζει. Σκέφτεται, αλλά δεν αγγίζει.

Ο Μαξ είναι ένας από τους πολλούς ανθρώπους που η ψυχολογία αποκαλεί «ενάρετος παιδόφιλος».

Ένας άντρας που ναι μεν ελκύεται σεξουαλικά από κορίτσια (ή αγόρια ή και τα δυο) προεφηβικής ηλικίας, αλλά ποτέ του δεν έχει πλησιάσει ερωτικά ή αγγίξει ένα μικρό παιδί και πολύ περισσότερο δεν έχει ποτέ του δει ή κατεβάσει από το Διαδίκτυο ένα παράνομο πορνογραφικό υλικό με ανήλικα (μια πράξη που κι αυτή διώκεται ποινικά).

Είναι ο ορισμός του παιδόφιλου, μιας «αρρώστιας», όπως λέει, που περιγράφει «την πνευματική έλξη αλλά όχι την σωματική πράξη».

Ο δημοσιογράφος που τον συνάντησε στο Βερολίνο λέει πως φαίνεται «ένας φυσιολογικός άνθρωπος, ένας κανονικός τριαντάρης. Μορφωμένος, με σωστό λόγο, που γελάει συχνά κι αστειεύεται με όλα».

Όπως αναφέρει ο Μαξ στο βρετανικό δίκτυο, «δεν έχω λαδωμένα μαλλιά και δεν φοράω γυαλιά με χοντρούς φακούς ούτε παλιά, ξεσκισμένα ρούχα. Δεν έχω την τυπική φιγούρα του παιδόφιλου που ο κόσμος πιστεύει πως υπάρχει εκεί έξω».

Ο Μαξ -που φυσικά δεν είναι αυτό το πραγματικό του όνομα- ελκύεται από κορίτσια ηλικίας 6-11 ετών.

«Θα δω ένα μικρό κορίτσι κι αμέσως μέσα στο μυαλό μου θα το γδύσω κι αμέσως μετά θα σκεφτώ «καλά, τι κάνεις, είσαι αηδιαστικός! Σταμάτα αυτές τις σκέψεις». Κι αμέσως μετά έχω αισθήματα ενοχής, αηδίας και φόβου», λέει ο Μαξ. Κάνει αυτές τις σκέψεις από μικρός, αλλά ποτέ του δεν έχει σκεφτεί να κάνει το ένα βήμα παρακάτω που θα τον καθιστούσε επικίνδυνο για ‘ένα παιδί.

Ο Μαξ, μαζί με άλλους 430 Γερμανούς, έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα Dunkelfeld Prevention Project που έχει συσταθεί από το 2005 σε 11 διαφορετικές πόλεις της Γερμανίας.

Εκεί, με την βοήθεια εξειδικευμένων ψυχολόγων και ψυχίατρων, υποβάλλεται σε γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία που αναλύει σεξουαλικές συμπεριφορές του παρελθόντος και εφευρίσκει τακτικές και στρατηγικές καταπολέμησης τέτοιων σκέψεων.

Η όλη θεραπεία δεν έχει να κάνει με ορμόνες ή πιο σκληρές μεθόδους, όπως γίνεται σε άλλες περιπτώσεις, ακριβώς επειδή εδώ έχουμε να κάνουμε με «ενάρετους παιδόφιλους».

«Η διαδικασία ήταν πολύ επώδυνη, ψυχολογικά», λέει ο Μαξ, «καθώς είχε να κάνει με θέματα αυτεπίγνωσης. Να συμφιλιωθώ και με αυτήν την πλευρά του εαυτού μου που αρνιόμουν να αποδεχτώ και την έκρυβα επιμελώς. Να αναγνωρίσω πως είμαι όντως παιδόφιλος.
Είναι σαν να κάτσω μπροστά σε έναν καθρέπτη και από την μια να παραδεχθώ «τι τέρας που είσαι!» και κατόπιν να πω «είμαι παιδόφιλος, αλλά δεν πρόκειται να κάνω απολύτως καμία κακή πράξη». Η αποδοχή είναι το πιο σημαντικό, δηλαδή να αναγνωρίσω πως τα παιδοφιλικά μου αισθήματα είναι μια πλευρά του, αλλά δεν είναι αυτά που με καθορίζουν σαν άνθρωπο.
Οι πράξεις μου είναι αυτές που με καθορίζουν».

Το πρόγραμμα μάλιστα χρησιμοποίησε πρόσφατα τον Μαξ ως τον «εκπρόσωπο» του για μια σειρά από τηλεοπτικές διαφημίσεις και αφίσες με στόχο να βοηθήσει κι άλλους άντρες (ή γυναίκες, αν κι αυτό είναι αρκετά σπάνιο) να αναζητήσουν ψυχολογική βοήθεια.

Μια από τις αφίσες που κυκλοφορεί ευρέως στη Γερμανία απεικονίζει τον Μαξ, με φλουταρισμένο το πρόσωπο του, κι από κάτω αναγράφει: «Δεν έχω κακοποιήσει ποτέ ένα παιδί. Μαξ Βέμπερ (ψευδώνυμο), συμμετέχων στο πρόγραμμα Dunkelfeld Prevention Project».



Από κάτω υπάρχει η επιγραφή «για ποιο λόγο πρέπει να κρύβομαι άλλο;», σε μια προσπάθεια των ιθυνόντων του προγράμματος να ωθήσει κι άλλους άντρες να βγουν ανοικτά και να μιλήσουν για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν.

«Κανείς δεν πρέπει να είναι εκ των πρότερων ένοχος για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό ή την κλίση τους. Όμως όλοι πρέπει να είναι υπεύθυνοι για την συμπεριφορά τους» καταλήγει με νόημα ο Μαξ.



πηγή 
 Κωνσταντίνος Τσάβαλος