ΔΑΚΕ:"Φτάνει πια!"

 

Η ανακοίνωση της ΔΑΚΕ:


Εργαζόμενες και Εργαζόμενοι, Άνεργοι, Συνταξιούχοι, Νέοι και Νέες,

Οι δρόμοι της Αθήνας γέμισαν με ανθρώπους που διεκδικούν το δικαίωμά τους στη ζωή.
Μηνύματα μαζικής συμμετοχής στην απεργία φτάνουν από κάθε γωνία της Ελλάδας, από κάθε κλάδο του Ιδιωτικού και του Δημόσιου Τομέα.

Η οργή μας ξεχειλίζει.
Η αγωνία μας γίνεται αγώνας.

Ο κόσμος της μισθωτής εργασίας, η νεολαία μας, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι έμποροι και οι βιοτέχνες, οι αυτοπασχολούμενοι, το επιστημονικό προσωπικό του Τόπου, όλοι μαζί στέλνουμε ένα ηχηρό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ.

Δεν αντέχουμε άλλο.

Η κοινωνική αντίδραση είναι καθολική, η κοινωνική αντίσταση είναι δυναμική.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ…

Με τους διαχειριστές της μιζέριας, τους καταμετρητές της ανέχειας και τους λογιστές του χάους.
Μιλάνε για πρόοδο και μας γυρίζουν 70 χρόνια πίσω.
Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, τα συνήθη φορολογικά υποζύγια, ξαναπληρώνουν τους τόκους και τα πανωτόκια των τοκογλύφων.
Έχουμε εξαντλήσει προ πολλού κάθε όριο ανοχής και αντοχής.
Οι πολλοί έχουν ελάχιστα και οι ελάχιστοι πολλά.
Τα χιλιόμετρα των μέτρων τους μας έπνιξαν.
Οι ανθρωποθυσίες τους διέλυσαν τις οικογένειές μας.
Πρέπει επιτέλους να μπει ένα τέλος σε αυτό το μαρτύριο της σταγόνας.

Συνάδελφοι Απεργοί,

Είμαστε αντιμέτωποι με το 3ο Μνημόνιο σκληρής λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης.
Το 3ο Μνημόνιο στο οποίο περισσεύει ο παραλογισμός και η ισοπέδωση.

Η κάθε του παράγραφος έχει τη σφραγίδα της Τρόικας, έστω κι αν κάποιοι τώρα την ονομάζουν “θεσμούς”…

Το 3ο Μνημόνιο με το οποίο η δημιουργική ασάφεια μετατράπηκε σε καταστροφική σαφήνεια για τα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα.

Από κάθε του σελίδα λείπει η κοινωνική δικαιοσύνη και η αναπτυξιακή προοπτική.

Το 3ο Μνημόνιο με το οποίο κλιμακώνεται η επίθεση στα εργατικά νοικοκυριά ως αποτέλεσμα μιας ανεύθυνης κυβερνητικής τακτικής που έλεγε όχι σε όλα, για να πει τελικά ναι στα χειρότερα…

Το 3ο Μνημόνιο που:

•             βαθαίνει και ανακυκλώνει την ύφεση,
•             εντείνει την ασφυξία και την αποεπένδυση της ελληνικής οικονομίας,
•             διευρύνει τις ανισότητες,
•             εγκαινιάζει νέο κύκλο ανεργίας και λουκέτων,
•             πυροδοτεί την κοινωνική και ανθρωπιστική κρίση,
•             υπηρετεί πιστά την αναδιανομή πλούτου σε βάρος των μη εχόντων,
•             διογκώνει το έλλειμμα επιβίωσης και το πλεόνασμα της ακραίας φτώχειας
•             και εμπορευματοποιεί βασικά αγαθά όπως το νερό και το ρεύμα.

Οι φοροεπιδρομές μονιμοποιούνται, την ώρα που η ασυλία των γνωστών-άγνωστων φοροφυγάδων καλά κρατεί.

Η μικρή ατομική ιδιοκτησία οδηγείται στο απόσπασμα.

Οι νέες αυξήσεις σε έμμεσους φόρους παραπέμπουν πλέον σε έναν πρωτοφανή φορολογικό κανιβαλισμό.

Το φάντασμα των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών απλώνεται πάνω από κάθε ελληνικό σπίτι.
Η πρώτη κατοικία και η επαγγελματική στέγη εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών μας κινδυνεύουν.
Και όλα αυτά βαφτίζονται μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές…

Οι κοινωνικές δαπάνες περικόπτονται ξανά και ξανά, όταν:

•             Το κοινωνικό κράτος έχει καταστεί πλέον σε κράτος φιλανθρωπίας.
•             Το μεταπολεμικό κράτος πρόνοιας ανατρέπεται οριστικά και αμετάκλητα.
•             Η Δημοσία Υγεία παραπαίει.
•             Η Δημόσια Παιδεία παραδίδεται στις ελλείψεις.

Οι Δημόσιες Επενδύσεις πετσοκόβονται.

Όσο μακραίνουν τα αδιέξοδα ενός Προγράμματος που δεν βγαίνει, τόσο περισσότερο μας το φορτώνουν ως μονόδρομο.
Παίζουν κρυφτό για να συνεχίσουν την καταστροφική συνταγή, για να συνεχίσουν την πολιτική του ολέθριου λάθους.
Λαϊκίζουν για να υποθηκεύσουν το μέλλον μας στις “ορέξεις” των αγορών και στα παιχνίδια των κερδοσκόπων.

Τζογάρουν πάνω σε κοινωνικά ερείπια και παραγωγικά συντρίμμια.

Η ανεργία, το κορυφαίο Εθνικός μας Πρόβλημα έχει παγιωθεί σε δυσθεώρητα επίπεδα.
Δυστυχώς για αυτούς είναι απλά ένα στατιστικό μέγεθος και οι άνεργοι είναι απλά κάποια δεκαδικά ψηφία στις ανάλγητες εξισώσεις τους.

Η νεολαία μας μεταναστεύει και η Πατρίδα μας γίνεται χώρα βίαιης εξαγωγής ικανών και ταλέντων.
Οι Δανειστές δεν θα σταματήσουν ούτε εδώ…. σε 1-2 μήνες θα απαιτήσουν και νέα ειδεχθή μέτρα.
Συνάδελφοι Απεργοί,

Βλέπουν το Ασφαλιστικό ως μια “πόρτα” που θα ανοιγοκλείνει κάθε φορά που θα κρίνεται η επόμενη δόση.

Είναι ξεκάθαρο πως απεργάζονται την πλήρη κατάλυση του δημόσιου, κοινωνικού και αναδιανεμητικού του χαρακτήρα.

Είναι ξεκάθαρο πως επιβουλεύονται σενάρια για συντάξεις 360€, για φιλοδωρήματα ανέχειας στους κόπους και τις εισφορές μιας ολόκληρης ζωής.

Είναι ξεκάθαρο πως επιθυμούν την οριστική κατάργηση των Επικουρικών Ταμείων και τη γενική αύξηση των ορίων ηλικίας μετατρέποντας τον εργασιακό βίο σε αβίωτο.

Ταυτόχρονα απαιτούν νέα μέτρα ελαστικοποίησης της αγοράς εργασίας.

Ζητάνε ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία σε μια αγορά εργασίας που έχει απορυθμιστεί πλήρως με:

•             Τις αυταρχικές νομοθετικές παρεμβάσεις μείωσης του κατώτατου μισθού
•             Την καταστρατήγηση των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων
•             Τη θεσμοθέτηση των πιο ακραίων μορφών εργασιακής επισφάλειας που έχουν οδηγήσει στη γενιά των 245€.

Ζητάνε ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία όταν με τα μέτρα τους:

•             Παραβίασαν Διεθνείς Συνθήκες
•             Παραβίασαν το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο
•             Παραβίασαν το Ελληνικό Σύνταγμα,
αναζητώντας την ανταγωνιστικότητα της χώρας με όρους Μποτσουάνας ή Ινδίας.

Ε…..ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ.

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

Οι κάθε λογής αυταπάτες τελείωσαν…
Μόνο εμείς μπορούμε να ανατρέψουμε αυτές τις βάρβαρες πολιτικές.
Απέναντι στα τεχνάσματα του κοινωνικού αυτοματισμού, στις προβοκάτσιες, το διαίρει και βασίλευε, ας κάνουμε πράξη το η Ισχύς εν τη Ενώσει.
Είμαστε εδώ για να δηλώσουμε και να διαδηλώσουμε ότι τα σχέδια τους δεν θα εφαρμοστούν.
Είμαστε εδώ για να δηλώσουμε και να διαδηλώσουμε ότι δεν θα γίνουμε Ιφιγένειες.

Με τη μαζική μας συμμετοχή σήμερα περιφρουρούμε και το δικαίωμά μας στην ΑΠΕΡΓΙΑ, όχι ως φετίχ αλλά ως έσχατο μέσο διεκδίκησης.

Η σημερινή μας απεργία είναι συνέχεια των αγώνων μας αλλά και απαρχή νέων με ακόμη μεγαλύτερη πυκνότητα και μαζικότητα..

Οι τεχνοκράτες θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι δεν είναι ραγιάδες…
Η ψυχή μας είναι πολύ πιο βαθιά από τις πληγές που μας δημιούργησαν.

Όλοι μαζί

Με ψηλά το κεφάλι.
Με ψηλά το αγωνιστικό μας φρόνημα θα δώσουμε τη μάχη μέχρις εσχάτων.

Μια μάχη ενάντια σε λογικές που μας απομακρύνουν από την κοινωνική κανονικότητα.
Μια μάχη απέναντι σε πρακτικές που μετατρέπουν την Ελλάδα σε τριτοκοσμική χώρα.
Μια μάχη που μπορεί και πρέπει να είναι νικηφόρα.

Το χρωστάμε πάνω από όλα στη νεολαία μας.

Δεν μπορεί να είναι οι γενιές που το μέλλον τους θα είναι χειρότερο από των προηγούμενων.
Οφείλουμε να τους παραδώσουμε το δικαίωμα σε ένα καλύτερο αύριο

Και θα τους το παραδώσουμε.