«Είμαστε αβοήθητοι», λένε οι εθελοντές της Λέσβου

Σοκαρισμένοι από τις εικόνες της απόλυτης σκληρότητας που αντικρίζουν καθημερινά με τις σορούς προσφύγων που ξεβράζονται στα νερά του Αιγαίου, οι εθελοντές της Λέσβου στέλνουν τη δική τους κραυγή αγωνίας για την κατάσταση που βιώνουν καθημερινά και φωνάζουν ότι είναι μόνοι και αβοήθητοι.


Κάτοικοι του νησιού, ψαράδες, δημοσιογράφοι και διεθνείς εθελοντές κατηγορούν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς για την αποτυχία τους να προστατέψουν τις ζωές χιλιάδων προσφύγων που καθημερινά διασχίζουν το επικίνδυνο πέρασμα από την Τουρκία, πετώντας το μπαλάκι στις τοπικές κοινωνίες.

Άνθρωποι από κάθε σημείο του πλανήτη έχουν φτάσει στο νησί, καθοδηγούμενοι από την δική τους προσωπική ευαισθησία, για να βοηθήσουν όλους εκείνους τους ανθρώπους που κυνηγούν το όνειρο της Ευρώπης και που πολλές φορές δεν καταφέρνουν να το αγγίξουν.

Οι New York Times φιλοξενούν μαρτυρίες-σοκ από τους εθελοντές που βρίσκονται στη Λέσβο και παλεύουν για να σώσουν ανθρώπινες ζωές.

«Υπάρχουν ολόκληρες σειρές μισοπεθαμένων παιδιών, που τα κρεμάμε ανάποδα για να τους βγάλουμε το νερό από τα μικροσκοπικά πνευμόνια τους» γράφει στην σελίδα της στο Facebook η Τρέις Μάιερς, εθελόντρια από την Βρετανία. «Έχουμε ασθενοφόρα, θρηνούμε, είμαστε τρομοκρατημένοι. Η όλη κατάσταση είναι βδέλυγμα για την ανθρωπότητα» συνεχίζει.

«Σήμερα είναι μέρα θανάτου» γράφει σε άλλη της ανάρτηση η κ. Μάιερς, περιγράφοντας τις αγωνιώδεις προσπάθειες των εθελοντών να σώσουν ανθρώπινες ζωές. «Μια γυναίκα έχασε το μωρό της και το σύζυγό της, μια άλλη είδε το τρίχρονο παιδί της να πεθαίνει μπροστά στα μάτια της και το άλλο της παιδί να μεταφέρεται στο νοσοκομείο».

«Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια. Η Ελλάδα χρειάζεται βοήθεια και εθελοντές τώρα. Τα άτομα που διαχειρίζονται αυτή την κρίση λειτουργούν χωρίς καμία υποστήριξη από τις κυβερνήσεις και αυτό είναι εξωφρενικό. Είναι ακατανόητο οι κυβερνήσεις να επιτρέπουν τόσο πόνο» συνεχίζει.

Πάνω από 300.000 πρόσφυγες από τη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, έφτασαν φέτος στη Λέσβο. Κάτοικοι και τουρίστες ρίχνονται στη μάχη της διάσωσης, δίνοντας τη δική τους ηχηρή απάντηση στην απουσία δράσεων από κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς.

«Δεν μπορεί ο ΟΗΕ να κάνει κάτι;» αναρωτιέται ο Παναγιώτης Κουτσός, ψαράς στο επάγγελμα. «Είμαι μέσα στο νερό μέρα και νύχτα και δεν μπορώ να βλέπω παιδιά να πνίγονται. Εμείς εδώ στη Λέσβο δεν είμαστε κακοί άνθρωποι. Προσπαθούμε να κάνουμε το καθήκον μας. Είναι θέμα ανθρωπιάς. Μόνο που οι δυνάμεις που έχουμε δεν είναι αρκετές».

Ο Πίτερ Μπουκάρτ, επικεφαλής της οργάνωσης του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, παραδέχεται πως είναι μεγάλη η συμβολή των ισπανών εθελοντών στη διάσωση προσφύγων. Πρόκειται για μέλη της οργάνωσης «ProActiva Open Arms».

«Είδαμε 300 ανθρώπους να ουρλιάζουν μέσα στη θάλασσα, ζητώντας απεγνωσμένα βοήθεια, ο ένας κολλημένος πάνω στον άλλο για να μην πνιγούν» λέει ο Όσκαρ Καμπς, ισπανός ναυαγοσώστης.

Ο ίδιος εμφανίζεται ιδιαίτερα επικριτικός κατά του νορβηγικού πληρώματος της Frontex. «Το μόνο που έκαναν ήταν να ρίξουν σχοινιά στη θάλασσα λες και γύριζαν ταινία» λέει, ενώ δηλώνει εντυπωσιασμένος από τις προσπάθειες των ελλήνων και τούρκων ψαράδων που «σώζουν πολλούς ανθρώπους».

«Ντρέπομαι για την Ευρώπη. Εμείς έχουμε γκρεμιστεί σωματικά και ψυχολογικά» πρόσθεσε ο ισπανός ναυαγοσώστης.

Ο Έρικ Κέμπσον, βρετανός γλύπτης που μαζί με την οικογένειά του ζει εδώ και 16 χρόνια στη Λέσβο, τους τελευταίους μήνες έχει αφιερωθεί στο να βοηθάει πρόσφυγες ακόμη και όταν ο καιρός αγριεύει.

Εξοργισμένος από την αδράνεια των διεθνών οργανώσεων αναφέρει: «Αυτές οι οργανώσεις έχουν εκατομμύρια και είναι άδικο να πέφτει το βάρος στους ώμους των κατοίκων. Ορισμένες φορές η συμπεριφορά τους είναι αηδιαστική. Είμαστε στην Ευρώπη και όλα τα φώτα πέφτουν πάνω τους» τονίζει








Πηγή